Блогі

«Нам кажуць, што мы як бы і ня нацыя». Ліст Сяргея Дубаўца да менскага сябра пра каляндарную пастку

Чым жывуць, пра што думаюць, чым пераймаюцца і на што спадзяюцца беларусы ў вымушанай эміграцыі. Пра гэта ў новым лісьце да свайго менскага сябра піша Сяргей Дубавец.

«Закрый гэты твар белай прасьцінай...» Ліст да менскага сябра пра вяртаньне

Чым жывуць, пра што думаюць, чым пераймаюцца і на што спадзяюцца беларусы ў вымушанай эміграцыі. Пра гэта ў новым лісьце да свайго менскага сябра піша Сяргей Дубавец.

Калі цяжка, я іду да жанчын

Памятаю, калі я была маленькая і маці мяне адпраўляла, напрыклад, у краму цераз дарогу, яна заўжды казала: «Пачакай, калі да пешаходнага пераходу падыдзе жанчына, і папрасі, каб яна цябе перавяла». Здаецца, я добра вывучыла і маштабавала гэты ўрок — па дапамогу і падтрымку я звычайна іду да жанчын.

«Палітычная ўтылізацыя» патэнцыйных ворагаў. Чаму Лукашэнка выціскае былых палітвязьняў за мяжу

Навошта рэжым Лукашэнкі пасьлядоўна выціскае за мяжу нават тых, хто ніякай рэальнай пагрозы для ўстойлівасьці дзейнай улады не нясе, знакавай асобай не зьяўляецца, на грамадзкія настроі не ўплывае і ўплываць ня можа?

Як палюбіць Амэрыку? Ці ўпішацца Беларусь у новыя ўсясьветныя трэнды

Не пакідае адчуваньне, што ў Белы дом вярнуўся знаёмы зь дзяцінства Дзядзька Сэм — шумны, не асабліва пераборлівы ў словах, грубаваты — і запусьціў свой усясьветны аўдыт, падобны да Ніцшавай «пераацэнкі ўсіх каштоўнасьцяў».

Дамовіцца з дыктатарам. Якія аргумэнты здольныя ўтаймаваць Пуціна і Лукашэнку

Пра што варта памятаць, падпісваючы дамовы з дыктатарскімі рэжымамі? Галоўнае — ніколі нельга быць упэўненымі, што дыктатар зьбіраецца выконваць тое, пад чым ставіць свой подпіс.

Не грантасмокі і не няўмекі. Што адбываецца зь беларускімі недзяржаўнымі арганізацыямі

Я заўжды злуюся, калі бачу высакамернае стаўленьне ад людзей з Захаду да беларускіх НДА. Нібыта нічога мы нармальна ня ўмеем, а вось яны нас зараз навучаць, як мусіць працаваць трэці сэктар. У рэальнасьці ж часта вучыцца трэба ў нас.

«Ніхто не зрабіў большае шкоды для Беларусі, чым ён»? Ліст да менскага сябра пра Станіслава Шушкевіча

Чым жывуць, пра што думаюць, чым пераймаюцца і на што спадзяюцца беларусы ў вымушанай эміграцыі. Пра гэта ў новым лісьце да свайго менскага сябра піша Сяргей Дубавец.

«Ніякія эўрапейцы не ваякі!». Ці адважацца Пуцін і Лукашэнка на новую вайну

Часта можна пачуць сьцьвярджэньне, што Пуцін ня спыніцца на Ўкраіне і неўзабаве нападзе на адну з краін Эўразьвязу (прычым, як перасьцерагае прэзыдэнт Зяленскі, зь беларускай тэрыторыі).

«Тыя ж беларусы, толькі імёны зьмяніліся». Крыху пра нацыянальную ідэнтычнасьць

Да беларусаў спакваля даходзіць, што там, дзе цяпер Беларусь, Беларусь заўсёды і была, і жылі там заўсёды такія самыя беларусы, як і мы. Нішто не парушыла натуральнае пераемнасьці народу з эпохі ў эпоху. Так яно было, а значыць, так і будзе.

Добрыя навіны для тых, хто пакутуе ад хатняга гвалту ў Беларусі?

Пра закон аб супрацьдзеяньні хатняму гвалту ў Беларусі я ўжо не мару. Прынамсі, пакуль Лукашэнка застаецца ва ўладзе.

Час выбраў вас? Чым Лукашэнку так падабаюцца патасныя лёзунгі брэжнеўскай эпохі

Фраза, якая на працягу апошняга году гучыць практычна ў кожным публічным выступе Лукашэнкі — «Час выбраў нас!».

Як «чысьціць аўру» там, дзе жывеш. Ліст да менскага сябра пра парадак

Чым жывуць, пра што думаюць, чым пераймаюцца і на што спадзяюцца беларусы ў вымушанай эміграцыі. Пра гэта ў новым лісьце да свайго менскага сябра піша Сяргей Дубавец.

Як уладам ратаваць дэмаграфічную сытуацыю

Улады Беларусі зноў хвалююцца і кажуць, што трэба стабілізаваць колькасьць насельніцтва. Але перад тым як прыдумляць новы ровар, уладам добра было б зьвярнуць увагу на слана ў пакоі. Бо калі яго ігнараваць, ён патрушчыць і ўсе наступныя ровары.

Шанец на палітычную адлігу. Калі Лукашэнка вымушаны будзе пайсьці на лібэралізацыю

Стомленыя ад вайны, штодзённага страху, бытавой неўладкаванасьці і прапаганды нянавісьці, людзі чакаюць палітычных перамен.

Жэст адчаю і непрымірымасьці. Пра што сьведчаць растаптаныя сьцягі

У сеціве разгарэлася дыскусія вакол таго факту, што ў Вільні на беларускай акцыі ўдзельнікі патапталіся па лукашэнкаўскім чырвона-зялёным сьцягу.

Ад дыктатара-бацькі да дыктатара-сына. Чым Лукашэнку вабіць дынастычны транзыт улады

Чым часьцей Лукашэнка запэўнівае ў тым, што ягоныя сыны «наеліся прэзыдэнцтва» і што «нават у страшным сьне ня могуць уявіць сябе на ягоным месцы», тым большая верагоднасьць таго, што менавіта дынастычную перадачу ўлады ён рыхтуе беларусам.

Памутнелае люстэрка. Ліст да менскага сябра пра сорам

Чым жывуць, пра што думаюць, чым пераймаюцца і на што спадзяюцца беларусы ў вымушанай эміграцыі. Пра гэта ў новым лісьце да свайго менскага сябра піша Сяргей Дубавец.

Хто кіруе беларускай маральнасьцю

Для нашай будучыні і нашай краіны зьявілася новая пагроза — эротыка. Яшчэ і ў праваслаўны пост. Прынамсі, так лічыць грамадзкая рада маральнасьці пад кіраўніцтвам Расейскай праваслаўнай царквы. Раду абразіў паказ фільму «Эманюэль».

«Абяцаю, што хутка сыду». Пра разьвітаньне Лукашэнкі з уладай працягласьцю ў дзесяцігодзьдзі

Лукашэнка больш не абяцае беларусам, што неўзабаве сыдзе. Але і гэтыя выбары, і абвешчаная ім «пяцігодка якасьці» могуць стаць для яго апошнімі.

Самасьцьверджаньне за кошт ахвяраў. Пра сындром лукашызму

У турэмных «інтэрвію» з палітвязьнямі, паказаных на мінулым тыдні на дзяржаўнай тэлевізіі, у завершаным выглядзе паўстае сутнасьць таго, што называюць лукашызмам. Гэта псыхапатычны сындром.

Як выжываюць дзеці пад дзяржаўнай апекай?

Ня дай Божа нікому жыць так, як жывуць «дзяржаўныя» дзеці ў Беларусі! Іх становішча абурае нават пракуратуру.

«Апраўдаць Пуціна». Адкуль у Эўропе бяруцца абаронцы расейскага і беларускага дыктатараў

Гістарычныя траўмы колішніх імпэрый не загойваюцца даўжэй, чым многім здаецца.

«Хутка павінна пачацца». Ліст да менскага сябра

Чым жывуць, пра што думаюць, чым пераймаюцца і на што спадзяюцца беларусы ў вымушанай эміграцыі?

Улады прыдумалі, за што яшчэ караць сем’і зь дзецьмі

Савет міністраў вынес новую пастанову, у адпаведнасьці зь якой дзяцей будуць прызнаваць такімі, што знаходзяцца ў сацыяльна небясьпечным становішчы, калі кагосьці зь іх бацькоў караюць па палітычных артыкулах. 

Выбары на руінах незалежнасьці. Чаму Лукашэнку даводзіцца зайздросьціць Аліеву

На трыццаць першым годзе пры ўладзе, рыхтуючыся да сёмага прэзыдэнцкага тэрміну, Лукашэнка абяцае, што ў наступнай пяцігодцы «зробіць усё, каб краіна назаўжды забыла праблему захаваньня сваёй дзяржаўнасьці».

Запытайся ў Дубаўца. Пра расейскую мову, флэшмоб «надо» і лёс прыхільнікаў Лукашэнкі пасьля яго сыходу

25 гадоў на Радыё Свабода Сяргей Дубавец знаходзіць сэнсы беларускага жыцьця і адказвае на вашы пытаньні.

Апошнія выбары дыктатара. Чаму чарговая «пераканаўчая перамога» можа стаць прадвесьнікам хуткага канца тыраніі

Чым большую лічбу «ўсенароднай падтрымкі» агучвае дыктатура падчас чарговых «выбараў», тым бліжэйшым можа быць крах шматгадовай тыраніі.

Бахарэвіч у Рыё-дэ-Жанэйра. Юбілеі 2025 году

Якое імя ці якая гістарычная падзея прыцягнуць найбольшую грамадзкую ўвагу ў 2025-м і, магчыма, дадуць назву новаму году? Летась мы найчасьцей згадвалі Васіля Быкава, якому споўнілася 100 гадоў. Выходзілі ягоныя кнігі, успаміны пра яго, агляды жыцьця і творчасьці... А што ў 2025-м?

Каму на сьвяты сапраўды трэба ўвага. Блог Насты Захарэвіч

У гэтыя сьвяты дзясяткі тысяч людзей працягваюць чакаць на волі сваіх палітзьняволеных блізкіх. І ўсім ім вельмі трэба падтрымка.

Разбуральнікі цывілізацыі. Што пакідаюць пасьля сябе расейцы на занятых тэрыторыях

Калега Андрэй Мальгін піша пра «русский мир» як місію разбурэньня цывілізацыі. Захапіўшы чужую тэрыторыю і чужыя дамы, многія расейскія акупанты чамусьці лічаць патрэбным пакінуць пасьля сябе ганебныя сьляды ў выглядзе загаджанага жытла.

Няўжо я сумую па прымусовых відэа

Хто б мог падумаць, што я ледзь не зь цеплынёй буду ўзгадваць часы, калі сілавікі публікавалі прымусовыя відэа з затрыманымі. І не, я не звар’яцела, не пераўтварылася ў пачвару і не палюбіла глядзець на катаваньні.

Калі слабее імпэрыя. Як уцячы і не вярнуцца ў назойлівыя абдымкі Масквы

На працягу некалькіх мінулых тыдняў уражаны сьвет са зьдзіўленьнем назіраў за тым, як Сырыя імкліва перастае быць сфэрай улыву Масквы — бяз колькі-небудзь прыкметнага супраціву з боку апошняй.

Уявіць Беларусь як Сырыю. І не забыць пра Ўкраіну

Падзеньне дыктатуры Асада ў Сырыі для беларусаў выглядае як увасобленая мэтафара абсалютнай надзеі: дабро заўсёды перамагае і зьяўляюцца шанцы на будучыню. Асабліва з улікам таго, што ў сырыйскай і беларускай сытуацыі шмат падабенства.

Час, калі ссоўваюцца межы. Якімі будуць абрысы пасьляваенных Украіны, Расеі, Беларусі

Менавіта ў гэты момант на нашых вачах зьяўляюцца цьмяныя абрысы будучых украінска-расейскіх межаў, якія на доўгія гады (а хутчэй за ўсё, на дзесяцігодзьдзі) стануць лініямі, якія падзеляць ня толькі дзьве краіны, але і эўрапейскі кантынэнт.

Мы ўжо самі забываемся аб правах чалавека. Блог Насты Захарэвіч

Ненармальна, што мы апынуліся ў сытуацыі, калі трэба тлумачыць, што і сярод палітычных зьняволеных ёсьць градацыі. Ненармальна, што мы зайздросьцім палітзьняволеным у іншай краіне, бо іх катуюць менш.

Запытайся ў Дубаўца. Пра кандыдатаў у прэзыдэнты, якія самі за Лукашэнку, і 1200 асуджаных за яго «абразу»

25 гадоў на Радыё Свабода Сяргей Дубавец знаходзіць сэнсы беларускага жыцьця і адказвае на вашы пытаньні.

«Дарэмна мы не рызыкнулі адмяніць прамыя выбары». Чым Лукашэнку вабіць досьвед Брэжнева

Прэзыдэнцкія выбары 2025 году — першыя за мінулыя тры дзесяцігодзьдзі, на якіх у Аляксандра Лукашэнкі няма рэальных супернікаў.

Пайсьці, хоць хочацца застацца. Чаму зьмена ўлады карысная нават пры дыктатуры

Мае суб’ектыўныя назіраньні за беларускай грамадзянскай супольнасьцю схіляюць да думкі, што беларусам вельмі складана вучыцца дэмакратычным правілам і працэдурам. Чаму?

«Свая» дзяржава як пагроза. Пра палітычна актыўных беларусаў у расейскім вышуку

Пабачыць сваё прозьвішча ў расейскім міліцэйскім вышуку — малая «прыемнасьць». Сам перасьлед — прыкрая дадзенасьць: у Беларусі дыктатура і рэжым шукае ўсіх нязгодных. Але пры чым тут Расея?

Каб жанчына выжыла, трэба цэлая вёска

Часта чалавеку важна даваць вуду, але ёсць сытуацыі, калі трэба даць рыбу, каб на вуду зьявіліся сілы. І няважна, адбываецца гэта ў Беларусі ці па-за яе межамі. 

Пасьля Пуціна. Калі ў Беларусі скончыцца дыктатура

Ці здольны Лукашэнка захаваць у Беларусі рэпрэсіўны дыктатарскі рэжым у выпадку, калі ў Расеі адбудуцца істотныя палітычныя зьмены?

Спачатку — мова. Ці магчымае ў Беларусі дзяржаўнае двумоўе

У сеціве ізноў спрачаюцца пра двумоўе ў Беларусі. Ізноў нараджаюцца пасьлядоўнасьці, якія, папраўдзе, апазыцыі, з мэтай адсунуць «моўнае пытаньне» на другі плян.

Сумнеўны прэзыдэнт умоўна незалежнай краіны. Ці застаецца Лукашэнка гаспадаром Беларусі

Лукашэнку яўна трывожыць тое, што ў сьвеце яго перастаюць успрымаць як самастойную палітычную фігуру, здольную прымаць рашэньні, адрозныя ад тых, якія надыктоўвае Пуцін і якія хоць бы ў драбніцах не супадалі б з рэчышчам расейскай палітыкі.

Страчаны давер. З чым ідзе на «выбары» Лукашэнка

Праўладныя сацыёлягі зноў даюць Лукашэнку 80% даверу людзей. Але адкуль гэты давер узяўся і чым тлумачыцца?

«Могуць зрабіць, што заўтра палову краіны давядзецца аддаць». Чаму Лукашэнка настойліва дамагаецца крэсла за сталом мірных перамоваў

Чаго асьцерагаецца Лукашэнка, шматкроць паўтараючы свае прэтэнзіі на месца за сталом будучых перамоваў, за якім будзе вырашацца зыход расейска-ўкраінскай вайны? Разважае Віктар Багдзевіч.

Жаночая ўлада і какецтва Лукашэнкі

«У Беларусі ня дай Божа жанчыну выберуць», — кажа Лукашэнка. І праўда, няма ж нічога страшнейшага для нашай гаротнай краіны за жаночае кіраваньне! Вось ужо дзе бяда...

Традыцыйныя каштоўнасьці і прынцыпы «русского мира»: пакінуць дзіця ў прытулку, а не аддаць у больш гуманную краіну

Расейцы забараняюць браць пад апеку ці ўсынаўляць дзяцей грамадзянам і грамадзянкам тых краін, дзе дазволены трансгендэрны пераход. Сярод такіх краінаў ёсьць і Беларусь. 

«Мая мама ў турме». Як гаварыць зь дзецьмі пра палітыку

За мінулыя пяць гадоў беларусы напісалі цэлую паліцу кніг у розных жанрах пра актуальныя падзеі. Гэта не ўспаміны і не расповеды па сьвежых сьлядах, калі «ўсё закончылася». Бо «ўсё працягваецца».

Незалежнасьць цаной страты пятай часткі тэрыторыі. Ці застаецца надзея на тое, што Ўкраіна верне акупаваныя землі