Сяргей Дубавец

Юркойцеў суд. «Яны кралі нашы з вамі грошы»

Вядома, мытнік – ня самая шанаваная прафэсія. Не таму, што мытнік «шманае», а таму, як ён гэта робіць.

Юркойцеў суд. Эфэкт даміно: КДБ — суд — прэзыдэнт

Праз вочка працэсу ашмянскіх мытнікаў добра відаць, як розныя дзяржаўныя службы і службоўцы ствараюць праблемы адны адным і самой дзяржаве.

Юркойцеў суд. Мне прысьніўся пастар Шлаг

Між іншым, галоўная нявыкрутка ў справе ашмянскіх мытнікаў – гэта яе пачатак, тыя два мільёны даляраў, якія КДБ знайшоў пад ваннай у Сарумянца.

Юркойцеў суд. Што будзе, калі нічога ня будзе

Калі нічога ня зьменіцца. Калі замест доказаў у працэсе ашмянскіх мытнікаў будуць фігураваць домыслы, а суд пачне выдаваць прысуды не за даказаную віну, а за «калектыўную адказнасьць», Алесь Юркойць будзе прызнаны вязьнем сумленьня.

Юркойцеў суд. Цьвіль на далярах: тонкі тролінг ад КДБ

Працэс над ашмянскімі мытнікамі як прыцягвае да сябе, так і сам нараджае анэкдоты.

Юркойцеў суд і Кафкаў «Працэс»

Працэс ашмянскіх мытнікаў адкладзены «на няпэўны тэрмін».

Юркойцеў суд. Тыя ж і Лукашэнка

І ўсё ж я паспрабую аднавіць тут нармальную, з майго пункту гледжаньня, лёгіку і ўявіць сабе некалькі газэтных загалоўкаў наступнага году — чыста ў інтарэсах здаровае псыхікі і бясьпекі краіны.

Юркойцеў суд. Людзі на балоце

Пакуль у працэсе ашмянскіх мытнікаў тыя, што на волі, спраўляюць Каляды і Новы год, а тыя, хто заявіў, што хабару ня браў, трацяць сваё жыцьцё ў турме, я разважаю пра прыроду мытных працэсаў на постсавецкай прасторы.

Юркойцеў суд. Мякка кажучы, краязнаўца

Мытніка Алеся Юркойця за ягоны даробак па-за мытняй называюць краязнаўцам. Гэта праўда, але далёка ня поўная.

Захад ці Ўсход: кожны павінен выбраць сам

Мой знаёмец Коля, гадоў 45-ці, беларус, патрыёт дзяржавы, рашучы праціўнік беларускай мовы.

Юркойцеў суд. Дуга Струвэ і ахвяры рунэту

Пакуль у судзе ашмянскіх мытнікаў перапынак, а Алесь Юркойць па-ранейшаму ўтрымліваецца ў турме, я пераглядаю ў сеціве зьвесткі пра ягоную дзейнасьць.

Юркойцеў суд. Машына «стОит» ці «стоИт»

Прафэсар Адам Мальдзіс празь пісьменьніка Ўладзімера Арлова прасіў перадаць: моцна шкадуе, што пасьля чарговага інсульту ня зможа прыйсьці на суд, каб падтрымаць Алеся.

Юркойцеў суд: За туманам нічога ня відна

Палац правасудзьдзя пагружаецца ў туман. Адначасова мой спадзеў, што на працэсе ашмянскіх мытнікаў пытаньняў будзе менш, разьвейваецца. Пытаньняў становіцца больш.

Юркойцеў суд. Мытня на гастролях

У гэтыя дні ашмянскіх мытнікаў з Партызанскага суду возяць на допыты па іншых працэсах адной вялікай крымінальнай справы ў іншыя суды. Усяго працэсаў чатыры.

Юркойцеў суд. Танец (маленькіх) лебедзянят

Неяк закруціліся мы ў прыватнасьцях і забылі, што ў нас ня проста злачынцы, а група. «Арганізаваная злачынная група». Зараз нам нагадаюць.

Юркойцеў суд. Ерунда

Заўтра ў судзе над ашмянскімі мытнікамі перапынак. У чацьвер і пятніцу будуць дапытваць арыштаваных зь іншых судоў. А сёньня – важны нібыта сьведка менавіта ў Юркойцевых «эпізодах».

Юркойцеў суд. Як справа шылася

Канцылярыт прыдумала бюракратыя — як дымавую завесу, за якой можна было б хаваць уласныя злачынствы і ўласную адказнасьць. Натуральна, справа сама сябе ня шые, яе шыюць канкрэтныя людзі.

Юркойцеў суд. The dark side of the Квітнеючая Беларусь

Кажаш, калі дыктатуры старэюць, яны ўжо не такія страшныя? Зубы зьядаюцца, рухі марудныя, голас слабне… Гэта ілюзія.

Юркойцеў суд. Адвакат авакада

Адвакаты ў судзе ашмянскіх мытнікаў у масе сваёй не электрызуюць верай, што ісьціна будзе ўсталяваная.

Юркойцеў суд. Разышліся ў поглядах на алькаголь і прэзыдэнта

– Нас абвінавачваюць у тым, што мы добрасумленна выконвалі свае абавязкі. Прынамсі пра сябе так скажу.

Юркойцеў суд. Прыпавесьць пра мытніка і фарысея

Ставіш сябе на месца падсудных і бачыш, як выразна падзеленыя яны пытаньнем, што ратаваць: шкуру ці душу?

Юркойцеў суд. «Белы пудзель» крымінальнае п’есы

Дапытваюць апошняга з адпушчаных на волю мытнікаў. Разважаю, на каго ён больш падобны — на Бівіса ці на Батхеда, ці на абодвух разам?

Юркойцеў суд. Напалову вядомы Шэксьпір

Калі суд – гэта тэатр, дык крымінальная справа – п’еса, і мяне ўсё больш пачынае цікавіць, хто драматург, хто яе напісаў?

Юркойцеў суд. Даставерна магу сказаць, што я ня помню

Суд пачынае дапытваць мытніка Нагорскага, які таксама прызнаўся, што браў хабар і цяпер прыходзіць на працэс са свабоды. І таксама, як ягоныя папярэднікі, блытаецца ды мала што памятае.

Юркойцеў суд. Хабар — за выкананьне службовых абавязкаў

Абвінавачаных адзінаццаць. 5 у клетцы, 6 на волі. На волі тыя, якія прызналі, што бралі хабар, хабарнікі, вінаватыя. У клетцы тыя, хто не прызнаў, гэта значыць, умоўна невінаватыя. Яны ў турме.

Юркойцеў суд. Чалавек-айсбэрг

Судзьдзя захварэў. Таму ўчора і сёньня ў працэсе ашмянскіх мытнікаў у Партызанскім судзе перапынак.

Юркойцеў суд. Ленін сказаў дзяліцца

На судзе пачалася драматургія. Допыт падсудных для мяне – нагода разгледзець, чым Алесь Юркойць адрозьніваецца ад сваіх калег-мытнікаў.

Юркойцеў суд. Зьверху група, зьнізу група – бутэрброд

Пракурор скончыў чытаць абвінавачаньне. Тры дні чытаў. Судзьдзя апытвае падсудных – ці прызнаюць? Алесь Юркойць кажа: не прызнаю і не разумею, чаму мяне столькі трымаюць у турме, ні разу толкам не растлумачыўшы.

Юркойцеў суд. Лёгкая эстрадная музыка

Бог Марфэй наведаў працэс ашмянскіх мытнікаў. Пазяхае судзьдзя, пазяхаюць падсудныя, пазяхаем мы ў залі. Канвойныя міліцыянты спяць стоячы, з расплюшчанымі вачыма. Раз за разам пазяхае Алесь Юркойць.

Юркойцеў суд. Занелюбіў яго раённы кадэбіст

У Менску пачаліся судовыя працэсы над работнікамі Ашмянскай мытні. Сярод падсудных — вядомы культурны дзяяч з Астравеччыны, стваральнік таварыства «Вільняр», беларускамоўны мытнік Алесь Юркойць.

Пякельныя нажніцы беларускага фэмінізму

Сьвятлана Алексіевіч зрабіла першы ўнёсак за кватэру для сямʼі з 6 дзецьмі. Што вы на тое? Чалавек зрабіў добрую справу, вось і ўсё. Аказваецца, можна на гэта глядзець і па-іншаму.

Сьвятая прастата

Прарасейскі Лукашэнка і нацыяналіст Пазьняк аднолькава віталі абраньне Трампа. Каму зь іх ён дапаможа? Трамп націсьне на Расею, што выгадна і Лукашэнку і Пазьняку. Але ж і Пуцін таксама вітаў Трампа...

Забойства ў цёмным завулку – гэта наша гісторыя

Гляджу на маладых людзей, якія адкрываюць помнік Леніну, – што гэта для іх? Адказ будзе завучаны: «Гэта наша гісторыя».

Дынько падняў руку на Вітушку

Андрэй Дынько справакаваў дыскусію пра Міхала Вітушку – герой ці не герой?

Чаму беларусы любяць сьмерць

Калега спытаўся: чаму беларусы сьмерць любяць больш за жыцьцё?

Чаму Беларусь пажырае сваіх герояў

Чытаю апошняе слова Эдуарда Пальчыса і бачу дзіўныя паралелі.

Нобэль вярнуў сабе рэпутацыю

Слушна заўважана – даўшы Нобэля Алексіевіч, а пасьля Дылану, швэдзкія акадэмікі вярнулі сабе рэпутацыю.

Народжаны, каб задаць перцу

Пасьля здарэньня ў гандлёвым цэнтры «Эўропа», як заўсёды ў такіх выпадках, загаварылі пра «ідэальны сьвет». Той, дзе няма вар’ятаў і маньякаў.

Хто забіў Віктара Цоя?

«Мы сагнуліся пад цяжарам свабоды», – піша Сьвятлана Алексіевіч. Але як гэта магчыма?

Лукашэнка як антыўтопія

Учора на сустрэчы з чытачамі філёзаф Валянцін Акудовіч заўважыў, што нашы мысьляры яшчэ не адрэфлексавалі фэномэн беларускага аўтарытарызму (варыянт – дыктатуры). Наперадзе вялікая праца.

Калі народ зажыве шчасьліва

«Толькі тады, народзе, зажывеш шчасьліва, калі над табою маскаля ўжо ня будзе!»

Алена Анісім у Палаце прадстаўнікоў

Прыход Алены Анісім у Палату прадстаўнікоў – першы паўкрок наперад пасьля гіганцкага кроку назад, якім стаў рэфэрэндум 1995 году.

На чым трымаецца незалежнасьць

Зноў сустракаю меркаваньне, што незалежнасьць далася Беларусі выпадкова, паводле «саюзнай разнарадкі», «упала зь неба», а не была здабытая натхнёным намаганьнем тысяч людзей.

Ківач прафуко. Калі б путч перамог

Найноўшая гісторыя Беларусі падобная на ківач (маятнік).

Не ствары сабе ні ізгоя, ні куміра

Даўно хацеў пра гэта сказаць, хоць і ведаю, што выклічу хвалю абурэньня. Але ўжо не такую вялікую, як раней. Мабыць, прыйшоў час.

Плошча-2010: сірата пры жывых бацьках

Уся праўда пра Плошчу-2010: казаць ці не казаць

Паход на Дом ураду, пад завязку набіты амонам, быў клясычнай правакацыяй – безь ніякае рэалістычнае мэты.

Беларушчына: манэтызацыя замест палітызацыі

Кампутарнае пакаленьне мысьліць рацыянальна, яны існуюць у наскрозь кустамізаваным грамадзтве, яны найперш кліенты і спажыўцы.

Хто забіў Шарамета?

Пасьля весткі пра забойства Паўла Шарамета мы паспрачаліся.