Сяргей Дубавец

Мы выбіраем сьмерць

Даруйце маю наіўнасьць, але пытаньне пра сьмяротную кару на новым рэфэрэндуме выглядае поўнай абстракцыяй.

Што ня так з Чарнобыльскім шляхам

Пагаджуся зь Севярынам Квяткоўскім, што менш за ўсё хацелася б бачыць Чарнобыльскі шлях сёлета такім панылым шэсьцем, якое мы назіралі мінулыя гады.

Як Лукашэнка Дзень Волі сьвяткаваў

Алесь Краўцэвіч працягнуў тэму шэсьця/канцэрту 25 сакавіка ў ключы непаразуменьня. Ясна, што кожны мае права на сваю «сьвятую прастату», але, мне думаецца, цяпер ня той час, каб наўмысна ня чуць адзін аднаго і не зьвяраць гадзіньнікі.

«Зачем Алексиевич на мове»

Усяго празь месяц выдавецкі дом «логвінаЎ» абяцае выпусьціць у сьвет пяцітомнік Сьвятланы Алексіевіч у перакладзе на беларускую мову.

Пасьля вясельля — развод асьветы і пратэсту

Учорашняе сьвята будуць ацэньваць з розных пунктаў гледжаньня. Але бясспрэчны, я думаю, калясальны асьветніцкі зарад, які многія з прысутных атрымалі ўпершыню, а хто не ўпершыню — ўмацаваліся ў сваёй і агульнай пазыцыі.

Апошняя спроба зразумець Статкевіча

Радыё Свабода апублікавала відэакамэнтар Міколы Статкевіча да сёньняшніх затрыманьняў арганізатараў шэсьця 25 сакавіка.

Усё як ва ўсіх, толькі на пакаленьне пазьней

Падрыхтоўка да Дня Незалежнасьці нагадала мне падзеі ў Літве 25-гадовай даўнасьці. Такое адчуваньне, што ў нас адбываецца тое самае, толькі на гэта спатрэбілася зьмена пакаленьняў.

Змагары за справядлівасьць ці першыя «зялёныя чалавечкі»?

На сайце Petitions. by зьбіраюць подпісы за тое, каб вулічная і дарожная інфармацыя ў Беларусі была па-руску. «Наряду» зь беларускай мовай.

«Сьмерць Сталіна» ў жанры порна

Мяркуючы з водгукаў у сеціве, шмат каму гэты забаронены для паказу ў Расеі фільм не спадабаўся, не даглядзелі нават да канца.

Час ваяваць і час сьвяткаваць

Што зьдзіўляе ў дыскусіях пра 25 сакавіка — многія ўспрымаюць улады як галоўны суб‘ект Дня Волі.

Чаму на Дзень Волі ня трэба шэсьця

І канцэрт, і шыльда, і сымболіка — проста нязвыкла, што ўсё гэта ўлады дазволілі так лёгка і хутка, амаль як у казцы. Воўк у лесе здох... Дык што гэта было?

Афарызм Машэрава (Асьцярожна, грубая лексыка!)

Лічыцца, што Машэраў быў інтэлігентным чалавекам, прынамсі, зьнешне. Лічыцца, што пісьменьнікаў чытаў. Лічыцца, што яго любілі.

Як лупцавалі Петруся Броўку. Адказ Андрэю Дзьмітрыеву

Палітык Андрэй Дзьмітрыеў кажа, што ў мясцовыя саветы выбралі 18 тысяч адценьняў шэрага. А я думаю, хіба гэтыя людзі, як дэпутаты, чым-небудзь адрозьніваюцца, адценьваюцца адно ад аднаго?

Пра адну праўду і групавы крымінал. Адказ Ганьне Севярынец

Цяпер модна спрачацца з папулярнай блогеркай Ганнай Севярынец. Выкажуся і я, хоць рэдка калі зь ёй нязгодны.

Юркойцеў палон. Тры параўнаньні «справы мытнікаў» і «мясцовых выбараў»

Пакуль Алесь Юркойць атабарваецца ў калёніі на Віцьбе без асаблівых шанцаў вырвацца са шчупальцаў сыстэмы, я назіраю за «выбарамі» ў інтэрнэце. Агульнае ўражаньне такое, нібы штуршкі ад мытнага суду распаўзаюцца па ўсёй краіне, якая апынаецца ў тых самых шчупальцах.

Пра моду з крыміналам

У палеміцы Юры Дракахруста з Аксанай Забужкай мне бачацца першыя кроплі вялікай пераацэнкі каштоўнасьцяў, якая рыхтуецца хваляй накрыць нас заўтра.

Школа ватнікаў

Гэты пазл складаецца ў маёй галаве доўгія гады. Здаецца, яшчэ дэталь і ўсё ўстане на свае месцы. Але не, зьяўляецца новы фрагмэнт, і карціна робіцца яшчэ больш непрыгляднай. Хоць і больш зразумелай.

Беларусы ня хочуць быць нацыяй

Ім нармальна — расейская школа, расейская царква і расейская прапаганда. Нельга ўявіць сабе такую рэакцыю літоўцаў ці палякаў ці французаў — каго заўгодна, каго б мы назвалі нацыяй.

Тры яскравыя адрозьненьні Віетнаму ад Беларусі

Пра былую (цяпер толькі намінальна) сацыялістычную рэспубліку Віетнам, куды мы зазірнулі напрыканцы мінулага году, для беларуса, які думае пра будучыню свайго краю, варта ведаць тры рэчы.

Рабы божыя Аляксандра Лукашэнкі

Магу зразумець (не прыняць) суд бюракратычны, магу дапусьціць імавернасьць судовай памылкі і нават судзьдзю-самадура ўяўляю. А каб усе татальна судзьдзі «прымалі рашэньні» на загад зьверху — гэтага ні зразумець, ні дапусьціць, ні ўявіць не магу. Але мушу.

Юркойцеў палон. Уся надзея на Ганну Шапуцьку

12 студзеня Калегія Менскага гарадзкога суду пакінула прысуд ашмянскім мытнікам, вынесены Партызанскім раённым судом, бязь зьмен. Амаль.

«Нічога страшнага»… ў фальсыфікацыі фактаў

Не сакрэт, што найлепшыя сусьветныя гісторыкі жывуць у ЗША. Там, дзе ствараюцца найлепшыя сусьветныя тэхналёгіі. І гэта, бадай, усё, што трэба ведаць пра дыскусію вакол выдаленага СМІ турэмнага фрагмэнту біяграфіі бізнэсоўца Пракапені.

Юркойцеў палон. Гомельскія мытнікі ломяць сцэнар КГБ

На працэсе гомельскіх мытнікаў сэнсацыя. Падсудныя адзін за адным адмаўляюцца ад сваіх «явак з павіннай» і просяць у калег прабачэньня за агавор.

Беларускія гісторыкі страцілі місію

Часьцяком у мяне пытаюцца: «Што пачытаць пра нашу гісторыю? Толькі не дыскусіі ўсякія, а так, каб была ясная карціна, што і адкуль узялося».

Юркойцеў палон. Зьдзекі ў КГБ пацьвярджаюцца

Пакуль асуджаныя ашмянскія мытнікі чакаюць апэляцыйнага суду, у Гомелі працягваецца свой аналягічны працэс. Сярод падсудных гомельскіх мытнікаў таксама ёсьць тыя, хто не прызнаў віны і сьведчыць пра зьдзекі ў КГБ.

Юркойцеў палон і «Белы легіён»

«Белы легіён» на свабодзе. Сьледчы камітэт закрыў «справу патрыётаў», якую ўзбудзіў КГБ. Гэткі падзел функцый і адказнасьці сам сабою наводзіць на развагі.

Юркойцеў палон. Мова, мытня і бедныя людзі

Ці быў Алесь Юркойць адзіным у сьвеце беларускамоўным мытнікам? У часе нашага знаёмства на мяжы тысячагодзьдзяў я сустракаў ягоных калег, якія адгукаліся па-беларуску. Але з тых, хто па-беларуску зьвяртаецца, іншых, мабыць, і не было.

Юркойцеў палон. Сказаў «ты», запісалі «я»

Мінуў год ад пачатку суду, які выпісаў Алесю Юркойцю сем гадоў турмы. Неўзабаве наступны суд, апэляцыйны, мусіць пацьвердзіць, зьмяніць ці адмяніць гэты прысуд.

Браніслаў Тарашкевіч паміж фашызмам і камунізмам

Польскі чыноўнік Мацей Коркуць, які адказвае за перайменаваньне вуліц і ўжо «канчаткова закрыў пытаньне» з вуліцай Браніслава Тарашкевіча, называе яго «сымбалем злачынных таталітарных ідэалёгій». Гучыць страшнавата, асабліва калі Тарашкевіча для нагляднасьці параўноўваюць зь Дзяржынскім.

«Пофіг» і нацыянальная ідэя

Запомніў блогер Віктар Марціновіч мае тры складнікі беларушчыны: «Мова. Вёска. Вільня». Толькі, кажа, састарэлі яны ў якасьці нацыянальнай ідэі.

«І нейкі сьляпы дацэнт адмовіў маю дзяржаву»

Майму карэктнаму калегу Валеру Карбалевічу цяжка спрачацца з тым фактам, што «без Кастрычніцкай рэвалюцыі беларускай дзяржаўнасьці не было б» — гэта Валер цытуе кагосьці зь дзяржаўных ідэолягаў.

Юркойцеў палон і трыюмф Васілія Блахіна

У гэтыя дні шмат пішуць пра рэпрэсіі сталінскіх часоў, сотні тысяч расстраляных, мільёны высланых і незаконна асуджаных. Такіх самых, як Алесь Юркойць. Пры поўным фармалізьме суду, татальнай хлусьні і прыцэльным кантролі з боку КДБ.

Таемнае прадчуваньне (толькі для сяброў)

Нешта такое я адчуў сёлета ў жніўні на першым паэтычным пленэры Тацяны Сапач у Маркаве. Паэтаў прыехала няшмат, але – ніводнага графамана (чаго я пабойваўся).

Дзедаўшчына ў Парку Юрскага пэрыяду

Дзедаўшчына дасталася арміі РБ у спадчыну ад савецкай (мэнтальна і па сутнасьці расейскай) арміі. Але тое, што адбылося ў Печах – не дзедаўшчына.

Юркойцеў палон і пятля Коржыча

У шырокім абмеркаваньні трагедыі ў Печах, дзе знайшлі павешанага салдата, прагучала нясьмелае меркаваньне. Цяпер тых, хто давёў да трагедыі, будуць судзіць, але дзе гарантыі, што пад грабёнку вялікія тэрміны не атрымаюць невінаватыя?

«Просто человек — человек г…но»

У Зьмітра Панкаўца валасы ўстаюць старчма ад таго, што расейскі рэжысэр Ягор Канчалоўскі выступае за помнік Сталіну ў Маскве і кажа пра важныя дасягненьні Івана Грознага.

«Бязьмежжа» вуха рэжа

Калі яго ўжываюць у значэньні расейскага «беспредел».

Карта эўрапейца як пазытыўная пэрспэктыва

Мінулы раз я пераказаў вам прагноз расейскіх аналітыкаў што да самаізаляцыі Расеі, якая імкліва пачнецца з новым тэрмінам Пуціна, і чым гэта можа абярнуцца для Беларусі.

У 2018-м Расея закрыецца ад Эўропы. З намі ці бяз нас?

Мой даўні сябра расейскі журналіст Андрэй Мальгін задумаўся пра блізкую будучыню Расеі. Чарговыя «выбары Пуціна» павінны адбыцца 18 сакавіка 2018 году.

Юркойцеў палон. Лукашэнка супраць Каліноўскага

Блогер Лапшын, які сядзеў на Валадарцы разам з Алесем Юркойцем, якога ўлады РБ выдалі ўладам Азэрбайджану і якога памілаваў тамтэйшы прэзыдэнт Аліеў, у лісьце да сястры Алеся Галіны выказаў спадзяваньне, што і Лукашэнка памілуе Юркойця.

Юркойцеў палон. Як гэта працуе, калі вас «замовілі»

Суд над Алесем Юркойцем ня быў ні справядлівым, ні аб’ектыўным. Ніводзін факт, які сьведчыў пра невінаватасьць падсуднага, ня быў прыняты пад увагу. Здавалася б, падавай скаргу ў суд чарговае інстанцыі і май спадзеў, што праўда і закон перамогуць.

Нацыяналізм, які нельга палюбіць ці ўзьненавідзець

Сустрэў сёньня ў стужцы чарговы раз паўторанае «ненавіджу нацыяналізм».

Тое, што ня помніцца

Ці трэба траўмаваць памяць страшнымі фактамі мінулага? Можа быць, для памяці гэта зусім і ня траўмы, а наадварот, засечкі, навыкі, досьвед? Забыў і жывеш сабе спакойна. А яно ўзяло і паўтарылася. А ты ні сном ні духам.

Юркойцеў палон. Пачатак

Аднойчы мы зь сябрамі спыталіся ў Юркойця: Чаму кадэбіст цябе ня звольніць з працы на мытні? Было гэта пасьля чарговай «прафіляктычнай гутаркі» ў раённым КДБ, пра якую нам распавёў Алесь.

Юркойцеў палон. Не прызнаў — значыць, невінаваты

Калега напісаў мне, што я ў сваіх артыкулах апраўдваю Юркойця, бо ён сьвядомы беларус, але ж і сьвядомы беларус можа браць хабар. Таму, маўляў, тое, што Алесь не прызнаў віны, зусім ня значыць, што ён невінаваты.

Юркойцеў палон. «Я злосьці не трымаю»

Што беларускага ў «беларускім парадку»?

Віталь Цыганкоў знайшоў розьніцу паміж беларусамі і ўкраінцамі ў схільнасьці першых да парадку, а другіх да бардаку. Але ці насамрэч гэта парадак і бардак?

Два пытаньні пра будучыню

Чвэрць стагодзьдзя бяз выбару – гэта цяжка для атмасфэры, у якой жывеш. Асабліва калі выбралі каўбасу.

Юркойцеў суд, якога не было

Сёньняшні прысуд ашмянскім мытнікам у менскім Партызанскім судзе не зьмяніў у абвінаваўчым заключэньні роўна нічога. Ніводзін доказ невінаватасьці нават ня браўся судом пад увагу. За гэтым пільна сачылі «назіральнікі» з КДБ.