Варта

Разбурыць саркафагі страху

Ці даводзілася Вам, шаноўныя, чытаць кнігу, дзе кожны тэкст знаёмы, вядомы, хоць кнігу трымаеш у руках упершыню? Але ўсё роўна перачытваеш старонку за старонкай, ня можаш адарвацца, бо напісана таленавіта, цікава.

Давід і Мэлхола, або Каханы ўлюбёнец

Да 500-годзьдзя беларускай Бібліі.

Менскі адрас Тодара Кляшторнага

Ёсьць у Менску раён, абмежаваны Маскоўска-Брэсцкай чыгункай, Сьляпянскай воднай сыстэмай і Партызанскім праспэктам. Сёньняшнімі менчукамі ён успрымаецца як пасёлак мотавэлязаводу, аднак узьнік ён нашмат раней за сталічнага вытворцу ровараў.

Не патрапіць у тройку Гедройця

Адляцела душа ў космас, на Салярыс.

Беларускі Эрас і Танатас: сучасная мітатворчасьць у кіно

«Ліхі вястун» Боба Дылана. Пераклад на беларускую

Адна з маіх улюбёных песьняў Боба Дылана, з альбому «John Wesley Harding» (1967).

Анджэй Вайда: Будаўнік і разбуральнік польскіх нацыянальных мітаў

9 кастрычніка на 91 годзе жыцьця памёр польскі рэжысэр Анджэй Вайда.

Ад мяшочка Ганны Карэнінай да чамадана Францішка К.

У гэты самы момант, калі прадавачка чакае адказу, Набокаў у вуху цытуе Льва Талстога голасам дыктара Яўгена Цярноўскага...

Прарочыца Дэвора, народны дэпутат

Да 500-годзьдзя беларускай Бібліі

Пэйзаж з паводкай

Валянцін Акудовіч, «Прачнуцца ранкам у сваёй краіне»; «Логвінаў», 2015.

Кнігіня ў крышталёвым садзе

Абсалютная свабода ад умоўнасьцяў — такая рэдкая зьява, што сутыкаючыся з ёю, бянтэжысься.

Спакусы ўлады і Біблія

Як вядома, усякая ўлада «ад Бога», хочаш згаджайся, хочаш не. Але прынамсі царкоўнікі ў гэтым упэўненыя. Іх навучыла так лічыць чытаньне Бібліі.

Чаму рыба гніе з галавы

У сучасным беларускім кінэматографе работы менавіта незалежных аўтараў, калі параўнаць іх з прафінансаванымі зь бюджэту праектамі, адрозьніваюцца актуальнасьцю. Чарговым доказам стала сацыяльная драма пра інвалідаў «Душы мёртвыя» Віктара Красоўскага.

Уладзімер Арлоў: Кавалак ЦэКа

У сэрыі Бібліятэка Свабоды. XXI стагодзьдзе выйшла другое выданьне кнігі Сяргея Навумчыка «Дзевяноста першы». Выданьне зроблена дзякуючы падтрымцы Фундацыі імя Пётры Крэчэўскага (Нью-Ёрк).

«Ня трэба са мной па-беларуску размаўляць»

Анатоль Санаценка, «Вяртаньне на Радзіму»; вершы, пераклады, зацемкі.

«Шкодны дарадчык» і «шклоўскі жаўранак»

Жыцьцё і сьмерць кузурак

Матылёк памірае доўга. Я акуратна, каб ня сьцерці пылок, апусьціла дрыготкую істоту ў шкляны слоік. Уважліва і паважліва назіраю агонію. Выратаваць матылька немагчыма.

Золата Якабіні

Кніга Зьмітра Дзядзенкі ня можа не парадаваць аматараў беларускай (псэўда)гістарычнай прозы.

Казлы адпушчэньня

Я з тых мужчын, якіх выхавалі піраты, ізгоі, разбойнікі і іншыя маргіналы. Выдуманыя наркаманы і алкаголікі, няісныя дармаеды, прывіды прыгодніцкага чытва.

Дзьве душы Андрэя Адамовіча

Андрэй Адамовіч, «Таўсьціла і лешч», Логвінаў, 2015.

«Партыя хоча зрабіць Кітай вялікай культурнай дзяржавай»

Гутарка пра кітайскую літаратуру і Мо Яня з расейскім перакладчыкам Ігарам Ягоравым.

«Калі ласка, пакіньце вагон...»: камэнтар да Ромавых дзёньнікаў

Сярпы і молаты Барыса Сачанкі

Барыс Сачанка быў буйным празаікам, адной зь вядомых асобаў у беларускай літаратуры. Памёр у 1995-м. Яму было толькі 59.

99 адсоткаў немагчымасьці

Марыя Роўда, Клінічны выпадак, альбо Дарэмныя ўцёкі. Менск, Кнігазбор, 2015.

Пташнікаў: напачатку і напрыканцы

Узрост «ціхага» крызісу

Прыкладаюцца сосны тварам да нябеснага сырадою

Гэтыя паэтычныя зборнікі на першы погляд лучыць міжсобку хіба толькі тое, што абодва аўтары — магілёўцы. І толькі пасьля, прыгледзеўшыся ўважліва, засяродзіўшыся на вершаваных радках, разумееш: яны па сутнасьці пра адно і тое ж — пра таямніцы беларускай душы, пра сьветлыя, цёмныя і немаведама якія яе бакі.

«Хвілінка», якая не спынілася

Нячаста хочацца пісаць пра кнігі — па-над імі штораз лунае дух фармалізацыі, завяршэньня, урэшце мёртвасьці ідэі. Чытаю новы «Дзеяслоў», а ў нумары — аповесьць «Францішак: словы за вакном», працяг «Хвілінкі» Ігара Бабкова.

7 сантымэнтаў Сяргея Астраўца

Постмадэрнізм на роварнай трасе

Зямля калючкі і васілька

Да 500-годзьдзя беларускай Бібліі

Барадаты твар чалавечнасьці

Чытачка «Белай мухі» са Смаргоняў дзякуе Бахарэвічу за асалоду

А. патэлефанавала, што дачытала «Белую муху» Альгерда Бахарэвіча. Хоча пра гэта пагаварыць. Я за кнігу амаль ня бралася, бо толькі прывезла зь Менску, і пайшла яна па руках.

«Косьці, косьці! Хадзіце да нас у госьці!»

Дон-Кіхот у бібліятэцы

Андрэй Лазар піша такую сабе кніжную антыўтопію: сьвет будучыні, у якім утылізуюцца папяровыя кнігі, а мастацкая літаратура лічыцца анахранізмам.

Чаму я палю?

Паліў сам паэт таксама неміласэрна.

Магічныя гісторыі vaysrusishe бабамамы

Новая кніга Паўла Касьцюкевіча ўжо самой вокладкай намякае, што нічога страшнейшага за плян Бабарозы няма.

Варшава з кнігай у руках

Чэрвень — час правядзеньня ў Варшаве Big Book Festival. Якому папярэднічаў сёлета сьвежапрыдуманы «тыдзень камэральных кнігарняў».

Прыгоды брытанскага прафэсара

Да 75-годзьдзя Арнольда Макміліна.

І швец, і жнец, і гаманец

Да 500-годзьдзя беларускай Бібліі

Вялікі выбух Слова

Да мяжы паміж паэзіяй як літаратурнай дзейнасьцю і паэзіяй як замовай, сьветастварэньнем набліжаецца Наста Кудасава.

Амэрыканскі рэдактар Алексіевіч: «Я ня ведаў, што можна спаць на печы»

На гэтым тыдні пачынаецца амэрыканская паездка Нобэлеўскай ляўрэаткі Сьвятланы Алексіевіч. Напярэдадні дырэктар Радыё Свабода Аляксандар Лукашук наведаў выдавецтва Random House у Нью-Ёрку, якое выпусьціла кнігу «Час second hand», і гутарыў з рэдактарам кнігі Сэмам Нікалсанам.

Францішак Аляхновіч на віцебскай сцэне 

Да 90-годзьдзя тэатру ў Віцебску.

Пра ідэі і змаганьне зь імі

Безумоўна, мы можам кінуць чытаць кнігі, у якіх утрымліваюцца сэксісцкія, расісцкія, гамафобныя і іншыя такога ж кшталту погляды — але ці не давядзецца нам тады кінуць чытаць увогуле?

Цёця Яня, Арнольд С. і Сяргей Параджанаў

Я, канешне, усьведамляла, што цёця Яня ня будзе жыць вечна.

Высоцкі па-беларуску

Уладзімер Высоцкі. «Пра жыцьцё, пра волю, пра сябе...» Укладаньне, прадмова і пераклад Міхася Булавацкага. Менск, «Кнігазбор», 2015.

Пакуты юнага Сартра

«Дзіцячы маніфэст» —— сьмелы. Для некага, магчыма, неадназначны. Але ўспрымаць яго як юначую браваду памылкова.

Апавяданьне Быкава пра Быкава і Карпюка

Аляксей Карпюк быў у Горадні вельмі заўважным чалавекам. Чалавекам калярытным. І адзіным, па сутнасьці, празаікам.

Калі дысыдэнты былі прэзыдэнтамі

Дык каго ж тады абіраў кіраўнік краіны? Наступніка? Каманду? Ды, быццам, не... Манархія — новы этап у разьвіцьці краіны. Больш дзейсны спосаб кіраваньня пасьля ўлады прарокаў.