Абламейка: Што вас асабіста прывяло ў гэтую кампанію?
Някляеў: Я неаднойчы спрабаваў стварыць нешта такое – арганізацыю, рух кампанію – дзе бралася б пад увагу не палітыка, а культура, мараль як складнік культуры, духоўнасьць. Гэта значыць тое, што ёсьць чалавек, што ў ім найістотнае, што паперадзе ўсяго астатняга. Для мяне непрымальная падмена культуры цывілізацыі, што зараз інтэнсіўна адбываецца на Захадзе, падмена чалавека ягонымі функцыямі – палітыка, эканаміста, футбаліста, праграміста. І тым больш для мяне непрымальная падмена людзей нейкім фантомам-электаратам.
Я спрабаваў стварыць тое, што б займалася культурай, калі быў у Польшчы. Мне хацелася там стварыць інстытут культуры. Я ствараў гэта, калі жыў у Хельсінкі – фонд "Калевала-Беларусь". У Менску – фонд “Разам", суполка "Беларускі дом", але ўсё гэта праз розныя супрацівы мне не ўдавалася давесьці да лягічнага завяршэньня і вось зараз, нарэшце, ва ўсякім разе на стадыі станаўленьня, на стадыі арганізацыі, мне ўдалося зрабіць. Калі запытацца, чаму я з такой упартасьцю, дастойнай, як кажуць, лепшага прымяненьня, грукаюся і грукаюся ў адны дзьверы, б'ю ў адну і тую ж кропку, так я магу сказаць, што ня верыў ніколі страшылкам пра абездухоўленасьць майго народу, таго народу, які я ведаю асабіста, сотні, тысячы людзей.
