Пяцікніжжа Свабоды

Ян Максімюк пра пяць крутых дэтэктываў (4)

Нарвэскага аўтара дэтэктываў Ю Нэсбё рэклямуюць у кніжным бізнэсе як «новага Стыга Лярсана». Гэта не зусім правільнае параўнаньне. У Нэсбё няма крытыкі «ўстояў капіталістычнага ладу»

Ян Максімюк пра пяць крутых дэтэктываў (3)

Люблю чытаць дэтэктывы. Пастанавіўшы парэкамэндаваць пяць крутасюжэтных кніжак, якія трапілі ў мае рукі цягам апошніх гадоў, я задумаўся над прычынамі гэткай вычварэнскай чытацкай любові.

Ян Максімюк пра пяць крутых дэтэктываў (2)

Ажно сорамна прызнацца — я прачытаў шэсьць першых раманаў гэтага аўтара, а цяпер якраз чытаю «Le Passager», апошні па ліку, дзявяты, які зьявіўся ў 2011 годзе.

Ян Максімюк пра пяць крутых дэтэктываў (1)

Люблю чытаць дэтэктывы. Пастанавіўшы парэкамэндаваць пяць крутасюжэтных кніжак, я задумаўся над прычынамі гэткай вычварэнскай чытацкай любові.

Тацяна Барысік — пра літпадказкі складнікаў посьпеху

Вольга Бабкова — пра Эпісталярыюм беларускай літаратуры

Менавіта дзеля Літаратуры, а таксама дзеля Жыцьця публікуюцца тэксты, якія, як і прыватная размова, верагодна не былі разьлічаны на публічнасьць.

Аксана Спрынчан — пра мядовы белліт

Аксана Спрынчан — пра творы, якія смакуюць чытачы з лыжачкай мёду.

Ася Паплаўская — пра любімыя кнігі Янкі Купалы

Адныя голасна пяюць «Ня быць скотам», іншыя сумуюць па зноў забароненых «Тутэйшых», трэція спрачаюцца пра прарочую сымболіку радкоў «На Куцьцю», чацьвёртыя вучаць роднай мове каханых па «Явары і каліне», пятыя шукаюць нашчадкаў самога шматкроць закаханага аўтара, шостыя б’юцца за ягоны гонар, а сёмыя знаходзяць забойцаў Паэта. У кожнага ён свой.

Тацяна Барысік — пра повязь кветак і людзей у белліце

У кожнай пары году і чалавечага жыцьця свае кветкі. Спачатку час курасьлепу з сон-травою, пасьля язьміну з шыпшынаю і ўжо перад замаразкамі — валадарства вяргіняў ды бабінага лета. Кветкі ня толькі аздабляюць нашае існаваньне, яны здатныя ўплываць на яго ход. Пра тое — у творах прыгожага пісьменства.

Анатоль Івашчанка — пра пасьмяротныя выданьні Васіля Быкава

Гэта напраўду нонсэнс, што пісьменьнік такой велічыні пакідае па сабе столькі неапублікаваных твораў.

Вольга Бабкова — пра невымоўнае ў беларускай літаратуры

Невымоўнае, гэта тое, што трэба шукаць, у ім усё і знаходзіцца, — казаў адзін з герояў Эміля Ажара. Гэтае «ўсё» немагчыма памацаць ды перасунуць з месца на месца. Але гэтае «ўсё» пашырае ўнутраную прастору бязьмежна. Ды выпраўляе ў бездарожжа.

Яраш Малішэўскі — пра зорныя кнігі

Нябёсныя сьвяцілы — тое, без чаго літаратура аніяк абыйсьціся ня можа — што ў сэнсе наўпроставым, што ў пераносным. Яны і асьвятляюць, яны і прыцягваюць, пра іх пішуць. Паглядзім на некаторыя беларускія кнігі, дзе зоркі ёсьць аднымі з найгалоўных герояў.

Анатоль Івашчанка — пра незаўважаныя кнігі-дэбюты

Для некаторых разгляданых ніжэй аўтараў гэтыя кнігі ня першыя, але — яны дэбютныя ў жанравым пляне.

Ася Паплаўская — пра кнігі Ніла Гілевіча

«Як адзін чалавек можа быць такім непадобным у розных кнігах і творах?..» — такая думка наведвала аўтарку, калі яна перачытвала тэксты народнага паэта Беларусі Ніла Гілевіча.

Ян Максімюк пра пяць перакладаў ад Васіля Сёмухі

Чытаю пераклады, каб набрацца прыгожых словаў і выразаў — прызналася нядаўна адна маладая беларуская перакладчыца ў інтэрвію. Разумная дзяўчына. Я, калі быў малады, рабіў так сама.

Аксана Спрынчан — пра беларускія літаратурныя гнёзды

«Бяз рук, без сякеры зроблена хата і дзверы» — беларуская народная загадка. Адказ на яе — гняздо. Якія яны, беларускія літаратурныя гнёзды?

Тацяна Барысік — пра сны і бяссоньне ў белліце

Паліна Масьлянкова — пра цяжарнасьць у белліце

Калі ўпершыню трымаеш у руках тэст з дзьвюма палоскамі, яны трымцяць і сутаргава намацваюць нейкае апірышча, каб усьвядоміць сябе ў новым стане. Такое апірышча я шукала для сябе ў літаратуры. Вынікам стала пяцёрка найлепшых кніг беларускіх аўтараў пра блаславёны стан цяжарнасьці.

Вольга Бабкова — пра шматколерную палітру беларускай літаратуры

Палітра жыцьця вельмі разнастайная. Праз колеры і пахі мы запамінаем істотныя рэчы — і радасныя, і трагічныя. «Далоў шэрыя сьцены!» — накрэсьліў хтосьці высокі над дзьвярыма ліфта ў шпіталі «Хуткай дапамогі». Варта было прачытаць гэтыя словы і сьцены сапраўды пасунуліся..

Ася Паплаўская — пра кнігі сэрыі «Гарадзенская бібліятэка»

Люблю Гародню. Асаблівы беларускі горад. Бадай, самы эўрапейскі з усіх нашых гарадоў.

Яраш Малішэўскі — пра кніжныя замкі

Беларусь — краіна замкаў. Сярэднявечныя абарончыя муры шмат у чым — своеасаблівая квінтэсэнцыя нашай краіны. Бо кожны зь іх мае за плячыма столькі, што хапіла б на сотні раманаў. Пра замкі ў кнігах мы і паразважаем.

Аксана Спрынчан — пра высакосны белліт

Вольга Бабкова — пра літаратурны Менск

Уся мазаіка горада, якая паўстала на старонках іхных кніг, склалася з краявідаў, твараў ды словаў, а таксама з уласных нутраных бадзяньняў ды сплялася ў неверагодныя гісторыі.

Тацяна Барысік — пра халодны белліт

Пра творы беларускай літаратуры, героі каторых сталіся ахвяраю вечнай замаразі або працятыя душэўнай мерзлатой, расказ Тацяны Барысік.

Валярына Кустава — пра яе любімыя кнігі Рыгора Барадуліна

24 лютага сьвяткуе свой дзень народзінаў Рыгор Барадулін. І гэты дзень — яшчэ адна нагода прызнацца ў любові да творчасьці Народнага паэта Беларусі, якую скарыстала ягоная маладая калега Валярына Кустава.

Яраш Малішэўскі — пра рыбны дзень у беларускай літаратуры

Анатоль Івашчанка — пра фіналістаў прэміі імя Ежы Гедройца

Неперадузятым вокам зірнуць на іх шанцы ў атрыманьні самай каштоўнай (у грашовым эквіваленце) прэміі ў гісторыі беларускай літаратуры паспрабаваў паэт, кандыдат філялягічных навук Анатоль Івашчанка.

Тацяна Барысік – пра гэпі-энд па-беларуску

Які ён, гэпі-энд для беларуса? Фальклёр сучасны і ня вельмі падказвае: гэпі-энд для нашага суайчыньніка магчымы ў выпадку, калі багата мышэй ляснула, калі хата згарэла, калі ў суседа карова здохла або калі ён проста зблытаў божы дар зь яешняй. Ці ёсьць яшчэ варыянты – паспрабавала адшукаць у кнігах Тацяна Барысік.

Анатоль Івашчанка — пра намінантаў на прэмію «Гліняны Вялес»

Блізу месяцу застаецца да абвяшчэньня сёлетняга пераможцы літаратурнай прэміі «Гліняны Вялес». Паэт і загадчык аддзелу крытыкі часопіса «Дзеяслоў» Анатоль Івашчанка паспрабаваў вызначыць, за што кожная зь пяці намінаванаваных кніг вартая прэміі.

Яраш Малішэўскі — пра тлустае пяцікніжжа

Якое ж сьвята ў Беларусі, калі сярод ягоных удзельнікаў няма парсючка? Што праўда, гэты жаданы сябра — не пры стале, а на ім. Выгадаваны, падрыхтаваны… Вось і «Тлустае пяцікніжжа» акурат на гэтую, не абы-якую беларусу, тэму. Дзе звычайнае й дзівоснае, сьмешнае ды трагічнае. Як і ўва ўсім нашым жыцьці. Жарты жартамі, а бяз скварачкі беларусу пражыць… дужа цяжка. Сонцаварот не адбываецца бяз шынкі, сала й кумпякоў, безь вяндліны й паляндвіцы… Сьвяткуйма!

Аксана Спрынчан — пра Калядны белліт

Яраш Малішэўскі — пра найлепшыя літаратурныя малітвы

Аксана Спрынчан — пра найлепшыя літаратурныя споведзі

Сапраўдны твор — гэта заўжды споведзь аўтара перад чытачом. Перадкалядныя дні — самы час для кніг, жанравае вызначэньне якіх — споведзь, супадае з назовам адной зь сямі таямніцаў хрысьціянскае веры. Аксана Спрынчан — пра найлепшыя літаратурныя споведзі.

Паліна Масьлянкова — пра маляванкі беларускія

Такі жанр дзіцячых кніжак па-беларуску ня часта сустрэнеш на паліцах кнігарняў. Беларусы нават пакуль яе вызначыліся, як называць кніжкі для маленькіх мастакоў: ці то маляванкамі, ці то фарбаванкамі, ці то размалёўкамі.

Ганна Янкута — пра найлепшыя замежныя анталёгіі беларускай літаратуры

Беларускай літаратурай цікавяцца ў сьвеце. Пра тое сьведчыць цэлы шэраг анталёгій, якія выдадзеныя апошнім часам у суседніх і ня толькі краінах. Перакладчыца і адна са стваральнікаў інтэрнэт-часопіса перакладной літаратуры "prajdzisvet«Ганна Янкута — пра тое, чым карысныя для беларусаў замежныя анталёгіі айчыннага прыгожага пісьменства.

Яраш Малішэўскі – што пачытаць пра Слуцкі збройны чын

Тацяна Барысік — пра кніжныя прагулянкі па малой бацькаўшчыне

Што ні хата — то толк, што ні вёска — то звычай. У слушнасьці гэтай прымаўкі я цалкам пераканалася, калі адшукала кніжкі, прысьвечаныя самабытнасьці маленькіх куточкаў Беларусі.

Андрэй Расінскі – пра 5 кніг на адзін пракляты сюжэт

Тацяна Барысік – пра падарожжы ў прасторы і часе

Яраш Малішэўскі – што пачытаць пра Вільню

Найлепшыя кнігі пра гульні

Людзі зь дзяцінства гуляюць у гульні, і нічога не зьмяняецца, калі яны сталеюць. Нават калі яны становяцца пісьменьнікамі, то ўступаюць у гульню з выдаўцом, чытачамі, літаратурнымі героямі. Вось жа пяцікніжжа найлепшых кніг пра гульні ад Паліны Масьлянковай.

Аксана Спрынчан – пра замовы “ад усяго”

Андрэй Расінскі — пра 5 кніг, патрэбных сёньняшняй Беларусі

Сярод кніг, жыцьцёва неабходных сёньняшняй Беларусі, маюцца кнігі няствораныя й неперакладзеныя. Кнігі, зь якімі краіна можа быць зусім іншай. Культуроляг Андрэй Расінскі спрабуе акрэсьліць іхнія тэмы, сюжэты, структуру, папярэднікаў дый чытачоў.

Тацяна Барысік – пра камфорт і дабрабыт у беларускай літаратуры

Андрэй Расінскі – пра недапісаныя кнігі

Ганна Янкута – пра беларускага Чэслава Мілаша

Перш чым пачаць расказваць пра кожную кнігу беларускага збору твораў Чэслава Мілаша, чый 100-гадовы юбілей адзначаюць сёлета чытачы з усяго сьвету, нельга не захапіцца афармленьнем гэтых тамоў. Няма сумневаў, што гэта чатыры самыя якасныя выданьні мастацкай літаратуры па-беларуску, выданьні, якія неверагодна прыемна трымаць у руках. Зрэшты, любыя такія сьцьверджаньні могуць падацца галаслоўнымі, пакуль чытач ня возьме кнігу ў рукі сам. І чатырохтомнік Мілаша варты таго, каб зазірнуць у кнігарню і хаця б патрымаць яго ў руках.

Яраш Малішэўскі — што пачытаць пра бітву пад Воршай

Трыюмф беларускай зброі на Крапівінскім полі за 5 кілямэтраў ад Воршы ў адной з найбуйнейшых бітваў на тэрыторыі Эўропы пачатку 16-га стагодзьдзя не ўвасоблены ў нацыянальным кінематографе. Ствараць батальныя сцэны перамогі войскаў ВКЛ над маскоўскімі захопнікамі не дазваляла ідэалёгія пашаны да «старэйшага брата». Па гэтай жа прычыне ня створана і безьлічы захапляльных беларускіх гістарычных раманаў. І ў

Аксана Спрынчан — пра самую сьпеўную паэзію

Хто з нас ня ведае, што беларуская мова адна з наймілагучнейшых у сьвеце? Хто засумняецца, што яна паэтычная? Таму і нядзіўна, што беларускія вершы былі, ёсьць альбо будуць песьнямі. Сьпеўныя паэтычныя кнігі, у якіх ёсьць песьні, любімыя беларускім народам, альбо вершы — патэнцыйныя песьні, складаюць сёньняшняе пяцікніжжа.

Анатоль Івашчанка — пра турэмнае пяцікніжжа Паўла Севярынца

На сёньня Павал Севярынец — аўтар пяці кнігаў (калі не лічыць перавыданьняў і суаўтарскіх прац). Цяперака, выпраўляючыся падымаць сельскую гаспадарку Пружаншчыны, Севярынец мае задуму напісаць новую кнігу.