Расейскі філёзаф Максім Гаруноў тлумачыць, чаму эміграцыя з Расеі будзе толькі расьці, заяўляе, што расейцы глядзяць на сьвет як вайскоўцы і апавядае, чаму падчас апошніх акцыяў пратэсту ў Маскве яму здалося, што ён у Менску
Беларускі эканаміст Леанід Фрыдкін тлумачыць, чаму падзеньне беларускага рубля было чаканым, ацэньвае, хто больш страціць ад падзеньня цэнаў на нафту, і заяўляе, што стагнацыя ў Беларусь прыйшла ўсур’ёз і надоўга, каля нуля мы будзем боўтацца даволі доўга.
Кіраўнік аналітычных праектаў БелаПАН Аляксандар Класкоўскі тлумачыць, за што Ганну Канапацкую не пусьцілі ў праймэрыз, кажа пра “нажніцы” паміж запытам шырокай публікі і апазыцыйных актывістаў, адказвае на пытаньне, ці працуе яшчэ формула пра “жонку Нікалюка”.
Андрэй Паротнікаў заяўляе, што сумесныя беларуска-брытанскія манэўры — рэч прарыўная, нагадвае, што Масква не пакінула ідэю пашырэньня сваёй вайсковай прысутнасьці ў Беларусі і лічыць, што ўсё больш краінаў NATO прызнаюць Беларусь як самастойнага, хаця і непасьлядоўнага, гульца.
Эканаміст Яраслаў Раманчук тлумачыць, як ужо сёлета курс даляра можа дасягнуць 3 рублёў, заяўляе, што каранавірус можа стаць эканамічным падарункам для Беларусі, і тлумачыць, чаму прэм’ер-міністар Румас не апраўдаў спадзяваньняў.
Галоўная рэдактарка інтэрнэт-выданьня «Наше мнение» Валерыя Касьцюгова распавядае, чаму, на яе думку, апазыцыйныя партыі маюць абавязак браць удзел у выбарах, і тлумачыць, якая ідэя (антырасейская) можа ў гэтую выбарчую кампанію стаць галоўнай тэмай і для ўладаў, і для апазыцыі
Былы старшыня ТБМ Алег Трусаў заяўляе, што пакуль існуе гэтая ўлада, адзінае, што яна можа зрабіць, — не замінаць нам з вамі гаварыць па-беларуску, адзначае, што нярэдка «змагары» дома размаўляюць па-расейску, і лічыць, што праз два пакаленьні менская эліта прынцыпова будзе гаварыць па-беларуску.
Эканаміст Зьміцер Крук прадказвае, наколькі сёлета зьнізіцца курс беларускага рубля, тлумачыць, чаму ў студзені ВУП Беларусі ўпаў на 1,9 працэнта, і заяўляе, што стратэгічна адмова ад таннай расейскай нафты — станоўчая рэч для беларускай эканомікі.
Палітоляг Андрэй Елісееў тлумачыць, чаму Лукашэнка баіцца адключыць расейскія тэлеканалы, заяўляе, што канцэпт «стабільнасьці» ўжо колькі гадоў як зьмяніўся тэмай «справядлівасьці», і паказвае, як дзяржаўная прапаганда спрабуе любую паразу Лукашэнкі ператварыць у «перамогу».
Сяргей Чалы адказвае на пытаньне, як каранавірус можа зьнізіць рост усясьветнай эканомікі, заяўляе, што беларуска-расейскія перамовы перайшлі ў стадыю «ды хопіць ужо размоваў, будзе так, як мы сказалі», і тлумачыць, чаму новыя ўмовы адносін па нафце і газе з Расеяй — самы горшы варыянт для Беларусі.
Расейскі публіцыст Леанід Радзіхоўскі заяўляе, што Масква вымушаная будзе капітуляваць перад чарговым напорам Лукашэнкі, сьцьвярджае, што для Пуціна сустрэча Лукашэнкі з Пампэо — асабістая зьнявага, і тлумачыць, чаму для Крамля цалкам парваць з Лукашэнкам — гэта кепскі варыянт.
Дырэктар інстытуту «Палітычная сфэра» доктар палітычных навук Андрэй Казакевіч тлумачыць, чаму такая важная для Менску падтрымка незалежнасьці Беларусі з боку Вашынгтону, і заяўляе, што Беларусь пры гэтай уладзе не адмовіцца ад саюзьніцкіх адносінаў з Расеяй, а Вашынгтон ня будзе гэтага патрабаваць.
Палітычны аглядальнік Паўлюк Быкоўскі крытычна ацэньвае працэдуру «праймэрыз» дзеля абраньня адзінага кандыдата ад апазыцыі і заяўляе, што ўлады менш за ўсё баяцца няўдзелу апазыцыі ў прэзыдэнцкіх выбарах
Старшы эканаміст BEROC Зьміцер Крук адказвае на пытаньне, колькі будзе каштаваць Беларусі «нафтавая вайна» з Расеяй, расказвае пра эканамічныя пэрспэктывы на гэты год і тлумачыць, чым небясьпечная эміграцыя мэдыкаў і як беларуская эканоміка можа трапіць у «пастку беднасьці».
Акадэмічны дырэктар Беларускага інстытуту стратэгічных дасьледаваньняў (BISS) Пётар Рудкоўскі адказвае на пытаньне, зь якімі лёзунгамі Лукашэнка зьбіраецца ісьці на прэзыдэнцкія выбары, і тлумачыць, чаму кіраўніка Беларусі ўсё яшчэ цікавяць свае папулярнасьць і электаральны рэйтынг.
Палітоляг Павал Вусаў лічыць, што цяперашняя «нафтавая вайна» — гэта працяг агульнай «інтэграцыйнай вайны», сьцьвярджае, што ў Крамлі ўжо прынятае рашэньне даціскаць Лукашэнку, і заяўляе, што Беларусі застаецца спадзявацца толькі на «падарунак зь неба».
Аглядальніца інтэрнэт-выданьня «Белрынок» Тацяна Манёнак лічыць, што, нягледзячы на заявы Лукашэнкі, перамовы пра пастаўкі і цану расейскай нафты «толькі пачынаюцца», тлумачыць, чаму расейцы не ідуць на кампрамісы, і дае адказ на пытаньне, чаму ж Беларусь прывязаная менавіта да расейскай нафты.
Юры Царык адказвае на пытаньне, чаму Менск ня здолеў адразу адхіліць “ультыматум Мядзьведзева”, тлумачыць, як Масква можа выклікаць дэстабілізацыю абставінаў унутры Беларусі эканамічным чынам, і разважае, ці можа Захад спыніць экспансію Расеі ў рэгіёне.
Намесьнік галоўнага рэдактара Carnegie.ru Максім Самарукаў заяўляе, што ня варта чакаць вялікіх пераменаў у беларуска-расейскіх дачыненьнях, лічыць, што за апошнія 20 гадоў інтэграцыі залежнасьць Беларусі ад Расеі толькі зьменшылася.
Рэдактар часопіса «ARCHE» Валер Булгакаў заяўляе, што ня бачыць у Беларусі адзінага народу, дзівіцца прапановам гуртавацца з лукашэнкаўцамі і тлумачыць, якую пагрозу можа несьці разнастайнасьць.
Яўген Магда апавядае, як ва Ўкраіне ўспрынялі сустрэчу "нармандзкай чацьвёркі" ў Парыжы, тлумачыць, чаго большасьць украінцаў не даравала б прэзыдэнту Зяленскаму, і адказвае на пытаньне, ці не памянялася стаўленьне да Беларусі за апошні год актывізацыі інтэграцыі Менску і Масквы.
Кіраўнік праекту Belarus security blog Андрэй Паротнікаў адказвае на пытаньне, хто такі новы кіраўнік адміністрацыі Ігар Сергеенка і чаго нам ад яго чакаць, аналізуе прамову Лукашэнкі ў парлямэнце і тлумачыць, чаму не чакае вялікіх рэпрэсіяў супраць удзельнікаў акцыі пратэсту 7 сьнежня.
Былы судзьдзя Канстытуцыйнага суду Міхаіл Пастухоў заяўляе, што ўсе цяперашнія беларускія ўладныя структуры і падпісаныя імі міжнародныя пагадненьні ня маюць паўнавартаснай легітымнасьці, тлумачыць, чаму трэба вяртацца да Канстытуцыі 1994 году, і разважае, якія зьмены ў Асноўны закон рыхтуюць улады.
У новым аналітычным праекце Свабоды «Чаму Беларусь не Расея» Валер Булгакаў, галоўны рэдактар часопіса «Архэ», разважае пра тое, што ў Беларусі і Расеі запанавалі розныя кірункі ў дачыненьнях з Захадам.
Вольга Кавалькова, сустаршыня Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі, лічыць, што ідэя ня ўдзельнічаць у прэзыдэнцкіх выбарах толькі на руку ўладам, заяўляе, што гатовая да ўсяго, і тлумачыць, чаму беларусы павінна прагаласаваць менавіта за яе.
Палітоляг Аркадзі Мошэс заяўляе, што ніякага істотнага ўплыву парлямэнцкія выбары 17 лістапада на беларуска-эўрапейскія адносіны ня зробяць, прадказвае, што адбудзецца 8 сьнежня, і расказвае пра кітайскую стаўку афіцыйнага Менску.
Палітычны аналітык Арцём Шрайбман расказвае, навошта праўладныя кандыдаты пайшлі ў сацыяльныя сеткі і імітуюць зацятую барацьбу на гэтых парлямэнцкіх выбарах, і тлумачыць, якім чынам улада імкнецца падтрымліваць агульны «балотны» ўзровень папулярнасьці апазыцыі.
Старшыня Беларускай сацыял-дэмакратычнай партыі (Грамада) Ігар Барысаў тлумачыць, чаму кандыдаты-чыноўнікі так актыўна працуюць на гэтай выбарчай кампаніі, а таксама адказвае на пытаньне, адкуль у яго такі вялікі «даход».
Расейскі рэжысэр-дакумэнталіст Віталь Манскі, аўтар скандальнага фільму «Свидетели Путина», які паказалі на кінафэстывалі «Лістапад» у Менску, тлумачыць, як ягоная стужка трапіла на фэстываль і і заяўляе, што Пуцін зробіць усё, каб пакінуць уладу ў сваіх руках.
Кіраўнік беларускага Цэнтру стратэгічных і зьнешнепалітычных дасьледаваньняў Арсень Сівіцкі заяўляе, што нават калі 8 сьнежня будзе нешта падпісана, Расея на гэтым ня спыніцца і будзе патрабаваць усё больш, і тлумачыць, што такое мадэль «асымэтрычнай залежнасьці», якую хоча навязаць Расея
Госьць «Інтэрвію тыдня» — Павал Юхневіч, былы кандыдат у дэпутаты, якога 28 кастрычніка зьнялі з рэгістрацыі. Ён адказвае на пытаньне, навошта ўдзельнічаў у выбарчай кампаніі, заяўляе, што настрой у людзей у стаўленьні да ўладаў проста злосны, тлумачыць, чаму паўпадпольная дзейнасьць ужо немагчымая.
Дырэктар Цэнтру эўрапейскай трансфармацыі, палітоляг Андрэй Ягораў тлумачыць, чаму Лукашэнка зноў загаварыў пра «пагрозу NATO», і адказвае, ці ўздымаецца зноў пытаньне расейскай ваеннай базы ў Беларусі.
Віталь Шкляраў, беларускі грамадзянін, які жыве ў Вашынгтоне і працуе паліттэхнолягам, апавядае пра сваю працу ў кампаніях Барака Абамы і Бэрні Сандэрса, заяўляе, што Лукашэнка пакуль не задумваецца пра транзыт улады, і разважае пра вобраз чалавека, які можа стаць наступным прэзыдэнтам Беларусі.
Палітоляг Юры Чавусаў кажа, што Менск ужо не імкнецца «дэманстраваць прагрэс» Захаду, і прадказвае, як пройдзе наступная прэзыдэнцкая кампанія.
Сяргей Лаўрыненка, IT-мэнэджэр, блогер, аўтар Telegram-каналу «Калонка дэкодэра» аптымістычна адстойвае ідэю ІТ-краіны і тлумачыць, чаму ўсім нельга даць такія ж ільготы, як ІТ-шнікам.
Пётра Рудкоўскі, акадэмічны дырэктар BISS (Беларускага інстытуту стратэгічных дасьледаваньняў), заяўляе, што Лукашэнка на «Менскім дыялёгу» выступаў «у духу заходняга і ўкраінскага наратыву», і тлумачыць, чаму Крэмль успрымае гэта даволі спакойна.
Зьміцер Дашкевіч тлумачыць, чаму беларуская мова — найлепшая зброя ў абароне незалежнасьці; заяўляе, што патэнцыял кожнай апазыцыйнай структуры — ад 10 да 50 чалавек, і кажа, што «апроч змагарнасьці, трэба мець трошкі здаровага розуму».
Старшыня партыі «Справядлівы сьвет» Сяргей Калякін заяўляе, што Лукашэнка ніколі ня быў прарасейскім палітыкам, падлічвае, колькі гадоў Беларусь жыла за кошт Расеі, «нічога не даючы ўзамен», і заяўляе, што ў краінах Балтыі «з эканомікай ня лепш, чым у нас».
Беларускі эканаміст, старшы аналітык «Альпары» Вадзім Іосуб тлумачыць, чаму міністры не баяцца адстаўкі, адказвае на пытаньне, адкуль бяруцца грошы для росту даходаў насельніцтва, і тлумачыць, да якога часу над беларускай эканомікай будзе вісець пагроза вялікага крызісу.
Палітоляг Аркадзь Мошэс тлумачыць, чаму Лукашэнка пакрысе саступае ціску Масквы і пагаджаецца на зьмяншэньне сувэрэнітэту, а таксама называе тры базавыя ўмовы, пры якіх незалежнасьць дзяржавы ўстойлівая.
Сустаршыня Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі Павал Севярынец прапануе ўсім аб’яднацца дзеля масавай акцыі ў абарону незалежнасьці, тлумачыць, што Лукашэнка — гэта не гарант незалежнасьці, а частка праблемы, і кажа, на каго цяпер трэба разьлічваць дэмакратычным сілам.
Актывіст «Эўрапейскай Беларусі» Максім Вінярскі тлумачыць, навошта ён пайшоў у гэтую парлямэнцкую кампанію, але пры гэтым не зьбіраецца «гуляцца ў выбары», распавядае, якія людзі сустракаюцца ў пікетах, і заяўляе, што не зьмяніў сваіх прынцыпаў і мэтадаў барацьбы.
Палітоляг Павал Вусаў тлумачыць, чаму ён зацята выступае супраць удзелу апазыцыі ў выбарах, заяўляе, што перавярнуць сытуацыю ў аўтарытарнай краіне можна толькі сілавым варыянтам, і лічыць, што «ўсе зараз хочуць прымерыць чапец Тацяны Караткевіч».
Палітычны аналітык Паўлюк Быкоўскі ў «Інтэрвію тыдня» тлумачыць, каму патрэбны ўдзел у парлямэнцкай кампаніі, лічыць, што сёлета ўлады будуць больш сур’ёзна ставіцца да таго, хто трапіць у Палату, і заяўляе, што ніводная кампанія байкоту ў Беларусі не была пасьпяховай.
Прафэсар Уладзімер Дунаеў, сябра грамадзкага Балёнскага камітэту, тлумачыць, што савецкага засталося ў беларускай вышэйшай адукацыі, заяўляе, што сацыяльнай справядлівасьці ў гэтай сфэры ўсё меней, і паведамляе, што за мяжой колькасьць беларускіх студэнтаў прыблізна роўная колькасьці расейскіх.
Палітычны аглядальнік Аляксандар Класкоўскі аналізуе, чаму кіраўнік Беларусі не паехаў у Варшаву, заяўляе, што ў сьвядомасьці Лукашэнкі існуе мэнтальны бар’ер супраць эўрапейскіх каштоўнасьцяў, і тлумачыць, чаму Лукашэнка рабіў усялякія рэвэрансы на адрас Джона Болтана.
Госьць «Інтэрвію тыдня» — кіраўнік беларускага Цэнтру стратэгічных і зьнешнепалітычных дасьледаваньняў Арсень Сівіцкі. Ён тлумачыць, чаму візыт Джона Болтана ў Менск гістарычны, прадказвае магчымую нэгатыўную рэакцыю Масквы і заяўляе, што захаваньне незалежнасьці Беларусі адпавядае інтарэсам ЗША.
Дэпутат Палаты прадстаўнікоў, старшыня ТБМ Алена Анісім расказвае пра свае паразы і перамогі ў парлямэнце, тлумачыць, за што перад ёй выбачаўся Аляксандар Лукашэнка, і заяўляе пра намер вылучацца на прэзыдэнцкіх выбарах.
Беларускі эканаміст Леанід Злотнікаў падводзіць вынікі працы ўраду Румаса за год пасьля прызначэньня і заяўляе, што Лукашэнка нікому не дазволіць адхіліцца ад цяперашняй эканамічнай і сацыяльнай мадэлі, а таксама чарговы раз дае нэгатыўны прагноз для беларускай эканомікі.
Дырэктар Беларускага інстытуту стратэгічных дасьледаваньняў Пётра Рудкоўскі заяўляе, што ў беларускага народу ёсьць вялікі попыт на дэмакратыю, і тлумачыць, як улада яго падмяняе, а таксама адказвае на пытаньне, чаму Захад перастаў падтрымліваць беларускую апазыцыю.
Загрузіць яшчэ
