Сяргей Навумчык

Шушкевіч: "...мне хацелася, каб ён быў вялікім начальнікам, Лукашэнка"

Васемнаццаць гадоў таму адбылося пасяджэньне Вярхоўнага Савету 12-га скліканьня, якое шмат у чым прадвызначыла лёс Беларусі.

Ці стануць побач Беленькі і Янукевіч?

Канстытуцыя-94: “бомба пад дзяржаву”

Гол хакеісту № 1

1991-2011. Gorby ў Менску

“Чалавек-танк”

Асабіста мне падаецца, што гісторыя Расеі (ды й ня толькі Расеі) магла б пайсьці па-іншаму, калі б у першыя дні пасьля жнівеньскага путчу 1991 году Ельцын зьліквідаваў КДБ, -- піша ў сваім блогу Сяргей Навумчык.

Без Арсеньневай і Сурвілы

У дзяржвыдавецтве “Беларуская энцыкляпэдыя” выйшла кніга “Беларускае замежжа”. У ёй не прыгадваюцца імёны паэткі Натальлі Арсеньневай і старшыні Рады БНР Івонкі Сурвілы.

Галякост ці “проста забойства” габрэяў?

Яшчэ раз пра Савіцкага

Лукашэнка называў яго “Віця”

У Віктара Чарнамырдзіна былі асаблівыя адносіны зь Беларусьсю і з кіраўнікамі адноўленай дзяржавы.

Чорны дзень

Мары Алеся Адамовіча

3 верасьня 1927 г. нарадзіўся пісьменьнік і грамадзкі дзеяч Алесь Адамовіч.

Пра што змаўчала НТВ?

"Не ўяжджаць: РБ?"

Сёньня ўжо ня тысячы, а дзесяткі тысяч грамадзянаў Беларусі жывуць і працуюць у Заходняй Эўропе, у ЗША, Канадзе, у іншых краінах. Яны выехалі па розных прычынах (адзін атрымаў палітычны прытулак, другі знайшоў лепшую працу, іншы ажаніўся, хтосьці выйграў лятарэю “грын кард”), маюць розны прававы статус у замежжы і неаднолькавы жыцьцёвы ўзровень, па-рознаму ацэньваюць тое, што адбываецца на Бацькаўшчыне, але іх аб’ядноўвае адно – стаўленьне да іх дзяржавы, якая называе сябе беларускай. Яно няшмат адрозьніваецца ад савецкіх часоў, калі кожны, хто выяжджаў за мяжу альбо прыяжджаў з замежжа – разглядаўся як патэнцыйны шпіён ці аб’ект вэрбоўкі варожай спэцслужбы.

Вазьнясенскі вярнуў нам Шагала

Пра папулярнасьць Андрэя Вазьнясенскага у 1960-ыя гады можна меркаваць па фотаздымках ланцугоў коннай міліцыі, якая стрымлівала натоўп ягоных прыхільнікаў. У 1970-ыя гады яго паэзію чыталі ў тым ліку і “між радкоў” – так, фразу «в летаргическом веке пробудитесь от галиматьи» зь вершу пра Гогаля мы ўспрымалі датычную больш да нашага, брэжнеўскага часу, чым да царскага, “мікалаеўскага” пэрыяду.

“Калі б у нас была ядзерная зброя...” -- не было б прэзыдэнта Лукашэнкі

Крытыка Аляксандрам Лукашэнкам вываду з Беларусі ядзернай зброі ў 1990-ыя гады і ягоныя словы, што “калі б у нас была ядзерная зброя, з намі цяпер па-іншаму размаўлялі б”, дазваляе выказаць меркаваньне, што пры названых умовах Лукашэнка меў бы зусім іншы, не прэзыдэнцкі, статус.

Зьбіцьцё дэпутатаў БНФ: хроніка, фота, відэа

Пятнаццаць гадоў таму у Авальнай залі Дома ўраду былі зьбітыя дэпутаты Апазыцыі БНФ, якія абвясьцілі галадоўку супраць ініцыяванага Аляксандрам Лукашэнкам рэфэрэндуму.

Масква падтрымае Лукашэнку і ў 2011-м, і ў 2016-м

Для мяне бясспрэчна, што Лукашэнка меў поўнае маральнае права быць запрошаным на сьвяткаваньне Незалежнасьці Літвы ня толькі як кіраўнік суседняй краіны.

Калі генэрал КДБ казаў пра сумленьне

Дваццаць гадоў таму, 4 сакавіка 1990-га, адбыўся першы тур выбараў у Вярхоўны Савет БССР 12-га скліканьня. Тыя выбары адметныя з некалькіх прычынаў.

У краіну Бандэры і Чарнавіла

Жалезная воля: Іосіфу Сярэдзічу - 60

Калі ўвесну 1990 г. я пазнаёміўся з Іосіфам Сярэдзічам, ён працаваў ужо намесьнікам рэдактара «Советской Белоруссии».

Дзень, калі плакаў Пазьняк

19 верасьня 1991 году Вярхоўны Савет надаў бел-чырвона-беламу сьцягу і гербу “Пагоня” статус дзяржаўных сымбаляў. Але перш чым прыгадаць тое паседжаньне – колькі слоў пра міт, зьвязаны зь цяперашнім кіраўніком дзяржавы.

Чалавек, які выпусьціў Освальда

У Менску памёр Аляксандар Аксёнаў, адзін са шматгадовых кіраўнікоў Савецкай Беларусі.

Крок да незалежнасьці

Калі я ўпершыню зайшоў у Авальную залю, адчуў тое, што, напэўна, адчувае асуджаны на сьмерць, калі яго ставяць перад растрэльнай камандай. У вачах — нянавісьць, у манэрах — упэўненасьць у абсалютным валоданьні тваім лёсам; хіба што зброяй былі ня стрэльбы, а кнопкі для электроннага галасаваньня. Затое не дзесятак чалавек, а — амаль трыста.

ВЫБАРЫ-1994. Скрадзеная перамога

Пазьняк перамог бы ў прэзыдэнцкіх выбарах 1994 году і Кебіча, і камуністаў, калі б «маладыя ваўкі» ня вылучылі Лукашэнку. Уласна, Лукашэнка «скраў» перамогу ў Пазьняка, скарыстаўшыся плёнам дзейнасьці БНФ, які выкрываў поўную няздатнасьць Кебіча і ягонага ўраду ажыцьцявіць дэмакратычныя і эканамічныя рэформы.