Варта

Тонкая мяжа паміж беларускім і небеларускім кіно

Карціна расейскай вытворчасьці, дзеяньне якой адбываецца ў Мэксыцы, узяла ўзнагароду конкурсу беларускага кіно, што выклікала спрэчкі і некаторае непрыманьне.

Сяргей Шупа: «Беларускіх сьлядоў у Вільні хапае»

Нагодай для размовы стала дыхтоўна выдадзеная ў 2016 г. кніга Лявона Луцкевіча «Вандроўкі па Вільні».

Доктар Раўс і хлопчык у галіфэ

«Кар’ера доктара Раўса» — сур’ёзны твор, які заклікае да развагаў. У ім дастаткова сьмешных момантаў, але Скарына ў ім не герой-каханак, а пакутнік-вандроўнік, які блукае па Эўропе праз час і розныя адценьні непаразуменьня.

Топал думае пра Беларусь

Аднойчы Яхім Топал прыехаў у Менск прэзэнтаваць кнігу «Анёл». А Менск аказаўся такім уражвальным, што ўжо ў наступным годзе быў напісаны «Цэх д’ябла» — твор, дзеяньне якога часткова адбываецца ў беларускай сталіцы.

«Stranou»: паэзія знаходзіць месца на ўзбочынах

Фэстываль «Stranou», які мае падзагаловак «Эўрапейскія паэты жыўцом», сёлета праходзіў 6–10 чэрвеня, ужо 10-ты раз.

Яўген Магаліф: У ЗША я дасягнуў таго, аб чым і ня марыў

11 чэрвеня 2017 кампазытару Яўгену Магаліфу спаўняецца 60 гадоў. З нагоды юбілею мы пагаварылі зь ім пра ягоны жыцьцёвы і творчы шлях.

Сумнае вока зямлі: горад як тэкст

Фэномэн майстра «шпіёнскай» прозы Сяргея Пясецкага (1901–1964) — ня толькі ва ўменьні стварыць востры інтрыгоўны сюжэт, але і ў схільнасьці дакладна называць і апісваць мясьціны, дзе адбываецца дзеяньне.

Ірына Забіяка: «Нобэлеўскую прэмію я б дала Сяргею Жадану»

Калі гаварыць пра зусім сучасную літаратуру і пазначыць яе як «літаратуру пасьля Майдану», гэта значыць, пасьля 2013 году, то абавязкова варта згадаць ўкраінскую паэзію, якая выбухнула як рэакцыя на падзеі на Майдане.

Прага: «Сьвет кнігі 2017»

Арганізатары кажуць, што ў Прагу прыяжджаюць штогод каля 300 выдаўцоў з 30 краінаў. На працягу чатырох дзён кірмаш наведваюць у сярэднім 40 тысяч чалавек.

«Вечнасьць ня мае пачатку, ня мае канца…»

Гэта кніга-вынік. Вынік больш як паўвекавога творчага шляху паэткі, перакладчыцы, літаратуразнаўцы, філёзафа, гісторыка культуры…

Як цары рабавалі Беларусь

Пасьля паўстаньня Каліноўскага маёмасьць пакараных сьмерцю або зьняволеных удзельнікаў прысабечвала царская казна. Але пачаліся канфіскацыі значна раней.

Кляйнэгартэны беларускай думкі

Гаворка пра асаблівую адвагу — адвагу паказаць сваю слабасьць.

Ян Максімюк: «100 словаў» — кніга пра жыцьцё як прыватную справу

Трыццаць тысяч чалавечых словаў

Напэўна, «100 словаў» — ня тая кніга, якую трэба чытаць ад пачатку да канца і ўсе тэксты запар. Постмадэрнісцкае шматгалосьсе мусіць гаварыць з намі тады, калі мы засумуем па чалавецкасьці, па жывым, тонкім і сапраўдным у нас саміх.

Доік і параноік

Два анёлы, пераапранутыя ў мужчын, выпраўляюцца ў Садом. Трэба спраўдзіць «вялікі крык Садомы і Гаморы, які на іх».

Горват: археалёгія ў маскхалаце

Асноўнаю адзнакай фэномэну Горвата я бы назваў шматвэктарнасьць.

Дом — гэта там, дзе можна хадзіць бяз станіка

Я ў жыцьці чуў нямала нечаканых музычных жанраў. Кельцкую сальсу. Камбаджыйскі біг-біт. Русский рок. Японскую боса-нову. Чэскае кантры. Чаго толькі не бывае.

Занатоўкі на маргінэсах «100 словаў»: Што на карціне?

Стэфан Баторы падарыў жаўнеру залаты кубак

Месца выдатнае — блізка Дзьвіна, месца, заселенае здаўна. Толькі з домам штось ня так, нейкія рэчы анамальныя адбываюцца. Таямнічы дом якісьці.

Рава, дарога сьмерці

Мы ў пекле. Мы — у «Кнігах Царстваў». Тут кіраўнікі дзяржавы — пэрсоны з плоці і крыві, прычым звычайна з чужой.

Любоў і іншая мэтафізыка

Гэта рок-н-рол, рэчытатыў, суправаджэньне вар’яцкага танца... Паэтычны нефармат, да якога цяжка падысьці з крытычным штампам.

Час сякеры

Яе ненавідзяць за тое, што яна спрабуе разабрацца ў тым, што такое нянавісьць — і гэта выбівае сякеру ў нянавісьці з рук.

Моцныя жанчыны, моцныя мужчыны Осы Ліндэрборг

У швэдзкім Вэстэросе, дзе адбываюцца падзеі, таксама прыйшоўся б дарэчы пупырчаты помнік, як у беларускім Шклове.

Вялікая літаратура пра вялікія гарады

Хата з канапамі альбо беларуская Беларусь

Загаварылі рабаціністыя, ціхамірныя, прастадушныя, непасрэдныя, з душэўным болем або надзеямі, беларусы...

600 тысяч дармаедаў

Да 500-годзьдзя беларускай Бібліі

Фільм «Дарога на Курапаты» загадалі пакласьці ў сэйф. Але ён існуе

Дакумэнтальны фільм «Дарога на Курапаты» быў зьняты на кінастудыі «Беларусьфільм» у 1990 годзе. Рэжысэрам фільму быў Міхаіл Жданоўскі, аўтарам сцэнару — Аляксандар Лукашук, апэратарам — Сяргей Пятроўскі. Фільм атрымаў Дзяржаўную прэмію. На пачатку 1990-х фільм «Дарога на Курапаты» дэманстравалі па ўсім Савецкім Саюзе.

Каралева правінцыі сьвятога Францішка

Дар'я Ліс расказвае пра гарадзенскую паэтку Дануту Бічэль

На «маліне» ля ерыхонскай мяжы

Да 500-годзьдзя беларускай Бібліі.

Як паэта забіралі з паэтычнага сьвята

Калі сказалі, што Сяргея Жадана забралі сярод ночы і пратрымалі ў міліцыі да раніцы нібы злодзея, што дэпартуюць на невядомы тэрмін з краіны, мяне ледзь не званітавала.

Таямнічая Ганна: тэатралка, сьпявачка, перакладчыца, паэтка

Імя Клаўдзія Дуж-Душэўскага, думаю, вядомае шмат каму: грамадзка-палітычны дзеяч, дыплямат, пэдагог, архітэктар, стваральнік эскізу аднаго з нашых нацыянальных сымбаляў — бел-чырвона-белага сьцягу... А вось пра ягоную сястру Ганну, напэўна, ведае толькі вузкае кола спэцыялістаў.

Ліст Віктару Марціновічу або рэцэнзія на канфіскацыю

Калі чытаеш аб несправядлівасьці тутэйшага жыцьця, табе становіцца прасьцей ад таго, што гэтая рэальнасьць адкрыта не табе аднаму... Але ж, Віктар, нам патрэбныя героі!

Чым адказаць на падаткарабаваньне?

Да размовы на балючую для беларускага грамадзтва тэму — пра падаткі, дармаедаў, карупцыю — далучыўся і Нацыянальны тэатар імя Янкі Купалы. Яго мастацкі кіраўнік Мікалай Пінігін паставіў камэдыю францускіх аўтараў Люі Вэрнэя і Жоржа Бэра «Школа падаткаплатнікаў».

Самая добрая кніга Бахарэвіча

Упершыню, чытаючы Бахарэвіча, я знайшоў балянс паміж тым, што мяне нэрвуе і што захапляе ў яго тэкстах.

Вакольны сьвет і яго героі — Апіўнікі, Лятарэйнікі, Увішнікі, Дзікі-людажэры, Бадзюлі...

Гісторык, якога не жадалі ў Менску

М. Улашчык, «Даць народу гісторыю. Успаміны, лісты», 560 старонак. Сэрыя «Беларуская мэмуарная бібліятэка», Мінск, «Лімарыус», 2016.

Роля мамы ва ўсталяваньні аўтарытарных рэжымаў

Да 500-годзьдзя беларускай Бібліі

Ці то фільм, ці то амбіцыя

Колькі б Андрэй Курэйчык не іранізаваў над беларускай кінаіндустрыяй, кінакрытыкамі і самім сабой, яго ўласнае кіно ад гэтага лепшым ня стане. Піша І. Кацяловіч.

Як паверыць у долю праўды: падарожжы польскага дэтэктыва

Варшавянін і пракурор Тэадор Шацкі любіць забойствы, але ня любіць «холаду, бязглуздых спраў, некампэтэнтных адвакатаў і правінцыйных судоў».

Мэтодыка шчасьця беларускага настаўніка

Да саракавінаў Алеся Белакоза.

Куцьця: абаранкі, балваны, сьліжыкі, чарнушка

Што агульнага ў «Песьні пра зубра» зь «Песьняй песьняў»?

Да 500-годзьдзя беларускай Бібліі.

Быць сьмелай

Юля Цімафеева, Цырк; Мінск, Выдавец Зміцер Колас, 2016.

Трагедыя чалавечага сьледу

Здаецца, у паўтарагадзінным дакумэнтальным фільме «Ты сюды больш ня вернесься» нічога не адбываецца. Канечне, толькі здаецца.

Кватэра ад Шамякіна

Чырвоны чалавек на белым фоне альбо гісторыя неразьдзеленага каханьня

Альтэрнатывай драпежнаму патрыярхальнаму шавінізму і бясконцай вайне ідэйна-сацыяльных дактрын можа стаць безыдэйны жаночы прагматызм і мірная фэмінізацыя грамадзтва.

Напужацца па-беларуску

Страшная кніга — зборнік «1813» Уладзімера Садоўскага, што ўключае аднайменную навэлу і пяць апавяданьняў — выклікала ў чытачоў цікавасьць нават да свайго выхаду ў сьвет.

Маленькія і сымпатычныя наносяць удар у адказ

Да 500-годзьдзя беларускай Бібліі.

Танцы ў інвалідным вазку альбо каленцы кадрылі са смакам зьбітню

23-27 лістапада ў Віцебску адбываўся найбуйнейшы на постсавецкай прасторы міжнародны форум танцу. Ён разбурае звыклае ўяўленьне пра харэаграфічнае мастацтва і дорыць гасьцям гукі кадрылі, смак зьбітню і магчымасьці тым, хто абмежаваны імі.