Нэнад Пэіч прыгадвае эпізод з восені 1991 году, калі Караджыч, выступаючы ў жывым эфіры Сараеўскага тэлебачаньня, даў прыклад таго, як мусульмане перасьледуюць сэрбаў у Босніі і Герцэгавіне. Караджыч у тым эфіры падаў назву вуліцы і нумар дому, зь якога, паводле яго, мусульмане гвалтам выселілі сэрбскую сям’ю.
Калі журналісты пасьля праграмы адшукалі той адрас, аказалася, што тую сэрбскую сям’ю ніхто не высяляў. Сараеўскія журналісты зьнялі матэрыял пра тую сям’ю, але, як сьцьвярджае Н.Пэіч, „было ўжо запозна — Караджыч дасягнуў свае мэты”.
„Гэткая тактыка была тыповая для Караджыча. Па прафэсіі ён быў псыхіятрам і добра ведаў, як маніпуляваць людзьмі”, — кажа Н.Пэіч.
Караджыч, паводле Пэіча, вельмі добра разумеў ролю сродкаў масавай інфармацыі ў палітычных кампаніях. На пацьверджаньне гэтага Пэіч прыводзіць адзін эпізод з пачатку вайны ў Босніі і Герцэговіне, якая потым абярнулася генацыдам.
Адзін мусульманскі жаўнер, спрабуючы спыніць расправы югаслаўскай арміі з цывільным насельніцтвам, замініраваў Вішэградзкую грэблю і папрасіў тэлефоннай размовы з прэзыдэнтам Босьніі і Герцэгавіны Аліём Ізэтбэгавічам. Жаўнер пагражаў, што падарве грэблю, калі гэтую размову не перададуць у жывым эфіры тэлебачаньня.
Ягоная мара ўтрымаць усіх сэрбаў у адной дзяржаве ня спраўдзілася, і цяпер яны расьцярушаныя ў пяці незалежных дзяржавах
„Аднак ягоная сапраўдная нянавісьць была скіраваная супраць тых сэрбаў, якія не хацелі далучыцца да яго”, — кажа пра Караджыча Пэіч. „Ды я думаю, што ў рэшце рэшт Караджыч пралічыўся. Ягоная мара ўтрымаць усіх сэрбаў у адной дзяржаве ня спраўдзілася, і цяпер яны расьцярушаныя ў пяці незалежных дзяржавах. Ягоныя найбліжэйшыя паплечнікі або апынуліся ў Гаазе, або хаваюцца. Паволі, але няўхільна, яго сэрбскія суродзічы аддаляюцца ад яго радыкальнай, нацыяналістычнай ідэалёгіі”.