Так і ня трапіў у шапікі сьвежы нумар тыднёвіка "Наша Ніва". Як паведамілі ў рэдакцыі, звычайна газэта паступае ў продаж у сераду, аднак нумар не дайшоў да чытачоў яшчэ і сёньня. Гэта пры тым, што ў сераду газэта выйшла з друкарні звычайным парадкам, і ў "Белсаюздруку" сьцьвярджаюць, што на аптовы склад выданьне таксама паступіла.
У абсалютнай бальшыні сталічных шапікаў "Наша Ніва" да пятніцы не зьявілася. Кіяскёркі толькі разводзяць рукамі, кажучы, што нічога ўцямнага з гэтай нагоды ніхто ім не тлумачыў. Адмаўляюцца ад камэнтароў і ў офісе "Белсаюздруку": маўляў, нумар паступіў і на гэты час склад пусты. Пра наступныя перамяшчэньні газэты ў ведамстве нічога ня ведаюць.
Тым часам рэдакцыі ўдалося сабраць зьвесткі з абласных падразьдзяленьняў "Белсаюздруку", якія істотна розьняцца. Так, у "Мінаблсаюздруку" і "Брэстаблсаюздруку" паведамілі, што на гэтым тыдні "Наша Ніва" да іх не паступала, не было яе і ў накладных. У магілёўскай філіі сказалі, што прыйшлі толькі накладныя, але самой газэты тут не дачакаліся. У Віцебску і Гомелі запэўнілі, што выданьне паступіла ў кіёскі без затрымак, хоць чытачы абласных цэнтраў ды іншых гарадоў набыць яе так і не змаглі.
Шэф-рэдактар "Нашай нівы" Андрэй Дынько схільны меркаваць, што прычынай бясьсьледнага зьнікненьня накладу стаў зьмест нумара, прысьвечаны інфармацыйнай атацы на Лукашэнку з боку расейскіх мэдыяў:
"Па стане на сёньня газэта таксама нідзе не паступіла ў продаж — ні ў Менску, ні ў рэгіёнах. У "Белсаюздруку" толькі кажуць, што газэта на аптовы склад паступіла. А пасьля яна некуды зьнікла. Гэта, канечне, рабілася па нейкім загадзе, рабілася арганізавана, бо экспэдыцыя — гэта тэхнічны працэс. Кіроўцы атрымліваюць ня толькі ж "Нашу ніву", адначасова развозяцца дзясяткі відаў прадукцыі. Але не паступіла толькі "Наша Ніва". Таму будзем разьбірацца і сёньня будзем падаваць скаргу ў пракуратуру".
Карэспандэнт: "Вы лічыце, што прычынай зьнікненьня стаў зьмест нумара?"
"З улікам, што такой сытуацыі не было ніводнага разу за два гады пасьля вяртаньня газэты ў продаж, лічым, што зьмест газэты выклікаў нэрвовую рэакцыю. Галоўны загаловак нумара — "Хросны бацька капітуляваў". У матэрыяле апавядалася, што Беларусь падпісала Мытны саюз на нявыгадных для сябе ўмовах пасьля паказу фільму пра Лукашэнку на НТВ".
У лістападзе 2008 году, пасьля трохгадовага перапынку, у выніку "збліжэньня" пазыцый Беларусі і Эўразьвязу некаторыя незалежныя газэты здолелі вярнуцца ў сыстэму дзяржаўнага распаўсюду. Аднак, як кажа Андрэй Дынько, выпадак з "Нашай нівай" яскрава сьведчыць пра ўсю ўмоўнасьць "лібэральнай адлігі" беларускага кіраўніцтва:
"Сытуацыя па-свойму парадаксальная. Прынамсі, такіх мэтадаў раней яшчэ не ўжывалі. Дагэтуль тры гады нас увогуле нельга было распаўсюджваць, а зараз нібыта дазволена, але адзін асобна ўзяты нумар кудысьці зьнік. Як гэта разумець? Для нас у гэтай сытуацыі ёсьць пэўны чорны гумар, бо гэта здарылася акурат у дзень прыезду ў Беларусь эўракамісара ў пытаньнях добрасуседзтва Штэфана Фюле. Гэта пры тым, што "Наша Ніва" і вярнулася ў шапікі фактычна пад ціскам Эўразьвязу. І вось зараз — такое супадзеньне".
Экспэрты прагназуюць, што падставаў для аналізаваньня беларуска-расейскіх адносінаў меней ня будзе. У рэдакцыях расейскіх мэдыяў наўпрост кажуць: крытычная кампанія адносна вышэйшага кіраўніцтва Беларусі толькі пачынаецца. У газэце "Московский комсомолец" распавялі, што з набліжэньнем прэзыдэнцкіх выбараў плынь “выкрывальніцкіх матэрыялаў” пра Беларусь павялічыцца:
"У нашых артыкулах якраз і выкладзеная такая вэрсія: набліжаюцца прэзыдэнцкія выбары, і гэта толькі першыя крокі Масквы да таго, каб пачаць канкрэтныя рухі супраць беларускага прэзыдэнта. То бок аб'ектыўна трэба чакаць новых "укіданьняў". Калі мэты сапраўды далёкасяжныя, працяг абавязкова будзе. Магчыма, не ў інфармацыйным полі, у нейкім іншым, але працяг, натуральна, павінен быць. Таму што калі гэта ўсё застанецца проста на ўзроўні двух паказаных фільмаў і некалькіх артыкулаў, то да лютага, калі павінны адбыцца выбары, ніякага эфэкту ад гэтага ўжо ня будзе".
Расейскі публіцыст Уладзімер Мамантаў заявіў, што ў адносінах паміж Масквой і Менскам набралася столькі нэгатыву, што заплюшчваць вочы на супярэчнасьці ўжо не атрымліваецца:
"Ну канечне, усё гэта назапасілася за многія гады. Вы што думаеце, мы заўсёды былі задаволеныя такім двухсэнсоўным (гэта мякка кажучы) стаўленьнем да Расеі? Калі ты, Расея, усё дай, але падтрымліваць цябе я ня буду, таму што мяне то адно не задавальняе, то другое. То рэжым у цябе палітычны ня той, то алігархаў у цябе дужа шмат, то пра народ ты няправільна клапоцісься. А вось я такі ўвесь правільны, запусьціце мяне Расеяй пакіраваць. Маўляў, я нашмат лепей пакірую, чым вы самі ёй кіруеце. Чаму не? Ну, а калі вы супраць, то тады прабачце: дзіўны саюз, не на нашу карысьць. Дык, спадарства, ён і так, гэты саюз, дзіўны атрымліваецца!"
Як пацьверджаньне гэтым словам —чарговы артыкул на беларускую тэматыку пад назвай "Ад любові да нянавісьці", які сёньня апублікавалі "Известия".
У абсалютнай бальшыні сталічных шапікаў "Наша Ніва" да пятніцы не зьявілася. Кіяскёркі толькі разводзяць рукамі, кажучы, што нічога ўцямнага з гэтай нагоды ніхто ім не тлумачыў. Адмаўляюцца ад камэнтароў і ў офісе "Белсаюздруку": маўляў, нумар паступіў і на гэты час склад пусты. Пра наступныя перамяшчэньні газэты ў ведамстве нічога ня ведаюць.
Тым часам рэдакцыі ўдалося сабраць зьвесткі з абласных падразьдзяленьняў "Белсаюздруку", якія істотна розьняцца. Так, у "Мінаблсаюздруку" і "Брэстаблсаюздруку" паведамілі, што на гэтым тыдні "Наша Ніва" да іх не паступала, не было яе і ў накладных. У магілёўскай філіі сказалі, што прыйшлі толькі накладныя, але самой газэты тут не дачакаліся. У Віцебску і Гомелі запэўнілі, што выданьне паступіла ў кіёскі без затрымак, хоць чытачы абласных цэнтраў ды іншых гарадоў набыць яе так і не змаглі.
Шэф-рэдактар "Нашай нівы" Андрэй Дынько схільны меркаваць, што прычынай бясьсьледнага зьнікненьня накладу стаў зьмест нумара, прысьвечаны інфармацыйнай атацы на Лукашэнку з боку расейскіх мэдыяў:
сёньня будзем падаваць скаргу ў пракуратуру ...
"Па стане на сёньня газэта таксама нідзе не паступіла ў продаж — ні ў Менску, ні ў рэгіёнах. У "Белсаюздруку" толькі кажуць, што газэта на аптовы склад паступіла. А пасьля яна некуды зьнікла. Гэта, канечне, рабілася па нейкім загадзе, рабілася арганізавана, бо экспэдыцыя — гэта тэхнічны працэс. Кіроўцы атрымліваюць ня толькі ж "Нашу ніву", адначасова развозяцца дзясяткі відаў прадукцыі. Але не паступіла толькі "Наша Ніва". Таму будзем разьбірацца і сёньня будзем падаваць скаргу ў пракуратуру".
Карэспандэнт: "Вы лічыце, што прычынай зьнікненьня стаў зьмест нумара?"
"З улікам, што такой сытуацыі не было ніводнага разу за два гады пасьля вяртаньня газэты ў продаж, лічым, што зьмест газэты выклікаў нэрвовую рэакцыю. Галоўны загаловак нумара — "Хросны бацька капітуляваў". У матэрыяле апавядалася, што Беларусь падпісала Мытны саюз на нявыгадных для сябе ўмовах пасьля паказу фільму пра Лукашэнку на НТВ".
У лістападзе 2008 году, пасьля трохгадовага перапынку, у выніку "збліжэньня" пазыцый Беларусі і Эўразьвязу некаторыя незалежныя газэты здолелі вярнуцца ў сыстэму дзяржаўнага распаўсюду. Аднак, як кажа Андрэй Дынько, выпадак з "Нашай нівай" яскрава сьведчыць пра ўсю ўмоўнасьць "лібэральнай адлігі" беларускага кіраўніцтва:
"Сытуацыя па-свойму парадаксальная. Прынамсі, такіх мэтадаў раней яшчэ не ўжывалі. Дагэтуль тры гады нас увогуле нельга было распаўсюджваць, а зараз нібыта дазволена, але адзін асобна ўзяты нумар кудысьці зьнік. Як гэта разумець? Для нас у гэтай сытуацыі ёсьць пэўны чорны гумар, бо гэта здарылася акурат у дзень прыезду ў Беларусь эўракамісара ў пытаньнях добрасуседзтва Штэфана Фюле. Гэта пры тым, што "Наша Ніва" і вярнулася ў шапікі фактычна пад ціскам Эўразьвязу. І вось зараз — такое супадзеньне".
Экспэрты прагназуюць, што падставаў для аналізаваньня беларуска-расейскіх адносінаў меней ня будзе. У рэдакцыях расейскіх мэдыяў наўпрост кажуць: крытычная кампанія адносна вышэйшага кіраўніцтва Беларусі толькі пачынаецца. У газэце "Московский комсомолец" распавялі, што з набліжэньнем прэзыдэнцкіх выбараў плынь “выкрывальніцкіх матэрыялаў” пра Беларусь павялічыцца:
"У нашых артыкулах якраз і выкладзеная такая вэрсія: набліжаюцца прэзыдэнцкія выбары, і гэта толькі першыя крокі Масквы да таго, каб пачаць канкрэтныя рухі супраць беларускага прэзыдэнта. То бок аб'ектыўна трэба чакаць новых "укіданьняў". Калі мэты сапраўды далёкасяжныя, працяг абавязкова будзе. Магчыма, не ў інфармацыйным полі, у нейкім іншым, але працяг, натуральна, павінен быць. Таму што калі гэта ўсё застанецца проста на ўзроўні двух паказаных фільмаў і некалькіх артыкулаў, то да лютага, калі павінны адбыцца выбары, ніякага эфэкту ад гэтага ўжо ня будзе".
Расейскі публіцыст Уладзімер Мамантаў заявіў, што ў адносінах паміж Масквой і Менскам набралася столькі нэгатыву, што заплюшчваць вочы на супярэчнасьці ўжо не атрымліваецца:
"Ну канечне, усё гэта назапасілася за многія гады. Вы што думаеце, мы заўсёды былі задаволеныя такім двухсэнсоўным (гэта мякка кажучы) стаўленьнем да Расеі? Калі ты, Расея, усё дай, але падтрымліваць цябе я ня буду, таму што мяне то адно не задавальняе, то другое. То рэжым у цябе палітычны ня той, то алігархаў у цябе дужа шмат, то пра народ ты няправільна клапоцісься. А вось я такі ўвесь правільны, запусьціце мяне Расеяй пакіраваць. Маўляў, я нашмат лепей пакірую, чым вы самі ёй кіруеце. Чаму не? Ну, а калі вы супраць, то тады прабачце: дзіўны саюз, не на нашу карысьць. Дык, спадарства, ён і так, гэты саюз, дзіўны атрымліваецца!"
Як пацьверджаньне гэтым словам —чарговы артыкул на беларускую тэматыку пад назвай "Ад любові да нянавісьці", які сёньня апублікавалі "Известия".
