«Царква фактычна не адхіленая ад дзяржаўных пытаньняў. Вы ведаеце мой пункт гледжаньня. Я не лічу, што царква — па-за дзяржавай. Я, наадварот, хачу, каб царква актыўна прымала ўдзел у дзяржаўных справах. Вядома, са сваёй далікатнасьцю, асьцярогай. Мы нават вучымся ў царквы такім чынам працаваць», — сказаў Лукашэнка.
Ён адзначыў, што камуністычная ідэалёгія, якая існавала ў савецкія гады, не заўсёды была эфэктыўная, тым ня менш яна існавала і задавала пэўны накірунак у мысьленьні людзей. «Калі саюз разваліўся, развалілася і ідэалёгія. Дарэчы, ня ўсё было дрэнна, і ў нацыянальных адносінах асабліва. Усё ж такі неяк склейвалі саюз — велізарную краіну, ледзь не паўсьвету. Але я яшчэ раз падкрэсьліваю: было мноства і непрымальнага», — сказаў Лукашэнка.
Пасьля распаду Савецкага Саюзу «мы да гэтага часу спрабуем неяк выстраіцца ідэалягічна», адзначыў ён, але «нічога талковага практычна не атрымліваецца. Я гэта прызнаю. Не атрымліваецца не таму, што мы ня можам прапісаць нейкі трактат. Можна, выкарыстоўваючы тое, што ўжо напрацавана, пачынаючы ад Бібліі да камуністычнай ідэалёгіі, якая, дарэчы, таксама шмат запазычала з нашай Бібліі. Не таму, што мы ня можам, а таму што яшчэ грамадзтва павінна ўспрыняць», — лічыць кіраўнік дзяржавы.
Аляксандар Лукашэнка растлумачыў, што ў гэтых умовах было натуральным зьвярнуцца да традыцыйных праваслаўных і хрысьціянскіх каштоўнасьцяў, тым больш што і ў камуністычнай ідэалёгіі шмат выкарыстоўвалася з таго, што прапаведавалі сьвятары. «І мы ня сталі ні адкідваць нічога, ні гвалтаваць людзей. Мы проста прапанавалі сваю дарогу ў храм і выкарыстоўвалі астатнія пастуляты нашай царквы», — распавёў Лукашэнка.
Акрамя таго ён адзначыў высокі ўзровень падтрымкі царквы ў беларускім грамадзтве. «Царква заўсёды паводле рэйтынгу пасьля прэзыдэнта займае другое месца. Так не заўсёды было. Армія і царква, яны ідуць побач па рэйтынгу — сказаў кіраўнік дзяржавы. — Таму я заўсёды аддаю належнае нашай царкве, не залучаючы яе асабліва ў тое, каб залішне ўладу падтрымлівала публічна і г.д. Людзі самі, асабліва ў храме, зразумеюць, што і як трэба рабіць».
Мітрапаліт Павал падзякаваў кіраўніку дзяржавы за разуменьне і погляд на значэньне царквы для народу. «Вы правільна заўважылі, што сёньня тут ёсьць такое супольнае супрацоўніцтва, калі царква ня ўмешваецца ў справы дзяржаўныя і дзяржава ня ўмешваецца ў царкву. Але разам можна зрабіць вельмі шмат чаго», — падкрэсьліў ён.
Гл.таксама:
ЦАРКВА І ДЗЯРЖАВА Ў СУЧАСНАЙ БЕЛАРУСІ
Ён адзначыў, што камуністычная ідэалёгія, якая існавала ў савецкія гады, не заўсёды была эфэктыўная, тым ня менш яна існавала і задавала пэўны накірунак у мысьленьні людзей. «Калі саюз разваліўся, развалілася і ідэалёгія. Дарэчы, ня ўсё было дрэнна, і ў нацыянальных адносінах асабліва. Усё ж такі неяк склейвалі саюз — велізарную краіну, ледзь не паўсьвету. Але я яшчэ раз падкрэсьліваю: было мноства і непрымальнага», — сказаў Лукашэнка.
Пасьля распаду Савецкага Саюзу «мы да гэтага часу спрабуем неяк выстраіцца ідэалягічна», адзначыў ён, але «нічога талковага практычна не атрымліваецца. Я гэта прызнаю. Не атрымліваецца не таму, што мы ня можам прапісаць нейкі трактат. Можна, выкарыстоўваючы тое, што ўжо напрацавана, пачынаючы ад Бібліі да камуністычнай ідэалёгіі, якая, дарэчы, таксама шмат запазычала з нашай Бібліі. Не таму, што мы ня можам, а таму што яшчэ грамадзтва павінна ўспрыняць», — лічыць кіраўнік дзяржавы.
Аляксандар Лукашэнка растлумачыў, што ў гэтых умовах было натуральным зьвярнуцца да традыцыйных праваслаўных і хрысьціянскіх каштоўнасьцяў, тым больш што і ў камуністычнай ідэалёгіі шмат выкарыстоўвалася з таго, што прапаведавалі сьвятары. «І мы ня сталі ні адкідваць нічога, ні гвалтаваць людзей. Мы проста прапанавалі сваю дарогу ў храм і выкарыстоўвалі астатнія пастуляты нашай царквы», — распавёў Лукашэнка.
Акрамя таго ён адзначыў высокі ўзровень падтрымкі царквы ў беларускім грамадзтве. «Царква заўсёды паводле рэйтынгу пасьля прэзыдэнта займае другое месца. Так не заўсёды было. Армія і царква, яны ідуць побач па рэйтынгу — сказаў кіраўнік дзяржавы. — Таму я заўсёды аддаю належнае нашай царкве, не залучаючы яе асабліва ў тое, каб залішне ўладу падтрымлівала публічна і г.д. Людзі самі, асабліва ў храме, зразумеюць, што і як трэба рабіць».
Мітрапаліт Павал падзякаваў кіраўніку дзяржавы за разуменьне і погляд на значэньне царквы для народу. «Вы правільна заўважылі, што сёньня тут ёсьць такое супольнае супрацоўніцтва, калі царква ня ўмешваецца ў справы дзяржаўныя і дзяржава ня ўмешваецца ў царкву. Але разам можна зрабіць вельмі шмат чаго», — падкрэсьліў ён.
Гл.таксама:
ЦАРКВА І ДЗЯРЖАВА Ў СУЧАСНАЙ БЕЛАРУСІ
