Паводле Дзешука, ён атрымаў позву для гутаркі ў пракуратуры, ня ведаючы прычыны. Сёньня пракурора цікавіла, дзе канкрэтна, у якіх СМІ ён працуе. Асабліва пракурору карцела даведацца, ці супрацоўнічае ён з замежнымі СМІ.
Скарыстаўшыся законным правам, Дзяшук адмовіўся адказваць на некаторыя пытаньні, пры гэтым патлумачыў, што працуе са СМІ як фрылансэр і зь ягонымі матэрыяламі можна пазнаёміцца на шмат якіх беларускіх сайтах, а таксама ў газэтах і часопісах.
Дзяшук: «Апошнім часам на Гарадзеншчыне пракуроры вынесьлі некалькі папярэджаньняў журналістам за супрацоўніцтва з польскімі СМІ. Магчыма, чарга дайшла да мяне, паколькі я працую як фрылансэр. Наперадзе выбары, і ўлады затурбаваліся. Дарэчы, у пракуратуры мне намякнулі, што гэта не апошняя зь імі сустрэча».
Паводле Дзешука, гутарка зь ім адбывалася на працягу 20 хвілін. У яго ўзялі пісьмовыя паказаньні.
Юры Дзяшук у 2008 годзе скончыў журфак БДУ, адслужыў у войску і вярнуўся ў Бярозаўку. З гэтага часу пачаў супрацоўніцтва зь мясцовымі і рэспубліканскім выданьнямі, такімі, як «Лідская газета», «Прынёманскія весткі», «Лідзкі летапісец», сайт Lida.by, газэта «Товарищ» і іншымі.
Ён апавядае, што найбольш любіць пісаць на культурную і гістарычную тэматыку, але паколькі ў невялікім мястэчку ён адзіны журналіст, то людзі часта зьвяртаюцца да яго са сваімі праблемамі. А турбуюць іх, як і паўсюль, малыя заробкі, высокія цэны, хамскае стаўленьне ўлады, мэдыцынскае абслугоўваньне, экалягічныя праблемы і гэтак далей.
Днямі да яго зьвярнуўся сусед і расказаў, як нішчаць экалёгію, выкідаючы сьмецьце ў рэчку. Маўляў, давай зробім здымкі ды апублікуем, бо звароты да начальства нічога не даюць.
«Паколькі я не працую ў штаце рэдакцыі, то ў мяне няма нават рэдакцыйных дакумэнтаў. І часта ў сваіх матэрыялах не ўдаецца даць некалькі поглядаў на адну і тую ж праблему, бо начальства ня хоча нават са мной размаўляць».
Паводле Дзешука, яму часта даводзіцца сутыкацца з сытуацыямі, калі людзі застаюцца сам-насам са сваімі праблемамі і як у апошнюю інстанцыю зьвяртаюцца да незалежнага журналіста. Праўда, вырашыць праблему не заўсёды ўдаецца, але распавесьці пра яе Юры Дзяшук стараецца.
Скарыстаўшыся законным правам, Дзяшук адмовіўся адказваць на некаторыя пытаньні, пры гэтым патлумачыў, што працуе са СМІ як фрылансэр і зь ягонымі матэрыяламі можна пазнаёміцца на шмат якіх беларускіх сайтах, а таксама ў газэтах і часопісах.
Дзяшук: «Апошнім часам на Гарадзеншчыне пракуроры вынесьлі некалькі папярэджаньняў журналістам за супрацоўніцтва з польскімі СМІ. Магчыма, чарга дайшла да мяне, паколькі я працую як фрылансэр. Наперадзе выбары, і ўлады затурбаваліся. Дарэчы, у пракуратуры мне намякнулі, што гэта не апошняя зь імі сустрэча».
Паводле Дзешука, гутарка зь ім адбывалася на працягу 20 хвілін. У яго ўзялі пісьмовыя паказаньні.
Юры Дзяшук у 2008 годзе скончыў журфак БДУ, адслужыў у войску і вярнуўся ў Бярозаўку. З гэтага часу пачаў супрацоўніцтва зь мясцовымі і рэспубліканскім выданьнямі, такімі, як «Лідская газета», «Прынёманскія весткі», «Лідзкі летапісец», сайт Lida.by, газэта «Товарищ» і іншымі.
Ён апавядае, што найбольш любіць пісаць на культурную і гістарычную тэматыку, але паколькі ў невялікім мястэчку ён адзіны журналіст, то людзі часта зьвяртаюцца да яго са сваімі праблемамі. А турбуюць іх, як і паўсюль, малыя заробкі, высокія цэны, хамскае стаўленьне ўлады, мэдыцынскае абслугоўваньне, экалягічныя праблемы і гэтак далей.
Днямі да яго зьвярнуўся сусед і расказаў, як нішчаць экалёгію, выкідаючы сьмецьце ў рэчку. Маўляў, давай зробім здымкі ды апублікуем, бо звароты да начальства нічога не даюць.
«Паколькі я не працую ў штаце рэдакцыі, то ў мяне няма нават рэдакцыйных дакумэнтаў. І часта ў сваіх матэрыялах не ўдаецца даць некалькі поглядаў на адну і тую ж праблему, бо начальства ня хоча нават са мной размаўляць».
Паводле Дзешука, яму часта даводзіцца сутыкацца з сытуацыямі, калі людзі застаюцца сам-насам са сваімі праблемамі і як у апошнюю інстанцыю зьвяртаюцца да незалежнага журналіста. Праўда, вырашыць праблему не заўсёды ўдаецца, але распавесьці пра яе Юры Дзяшук стараецца.
