У надрукаваным у інтэрнэт-выданьні «Салідарнасьць» артыкуле «Шкодніцтва ў Курапатах» Зянон Пазьняк піша, што «пасьля 25 траўня некалькі дзён падрад прыходзіла ў Курапаты група маладых мужчын. На ўскрайку лесу ад рэстарана яны высеклі кусты і маладыя дрэвы просекай 20 мэтраў у шырыню і 200 мэтраў у даўжыню, пакінуўшы рэдкія дрэвы з боку поля (там, дзе рэстаран). Ніякім доглядам тэрыторыі яны не займаліся. Пасьля іх засталіся груды сьмецьця. Вывазам жа кустоўя і зсечаных маладых дрэваў вымушаныя былі заняцца лесьнікі зь Лясной гаспадаркі Зелянгаса. Працаўнікі гэтай гаспадаркі былі вельмі абураныя, убачыўшы, што тут наварочана і колькі загінула дрэў».
Пазьняк лічыць, што высечка на ўскрайку лесу, зробленая, як ён піша, удзельнікамі «агульнанацыянальнай талакі», мела на мэце «зьмяніць мяжу Курапацкага лесу, адсунуць яе яшчэ на мэтраў 30-40 далей ад рэстарана, каб потым, у выніку існуючага “даручэньня”, можна было “ўдакладніць” мяжу ахоўнай зоны так, каб рэстаран-бардэль апынуўся па-за яе межамі, і такім чынам зьняць судовую адказнасьць за яго незаконнае будаўніцтва”.
Пазьняк лічыць, што высечка на ўскрайку лесу, зробленая, як ён піша, удзельнікамі «агульнанацыянальнай талакі», мела на мэце «зьмяніць мяжу Курапацкага лесу, адсунуць яе яшчэ на мэтраў 30-40 далей ад рэстарана, каб потым, у выніку існуючага “даручэньня”, можна было “ўдакладніць” мяжу ахоўнай зоны так, каб рэстаран-бардэль апынуўся па-за яе межамі, і такім чынам зьняць судовую адказнасьць за яго незаконнае будаўніцтва”.