Сваякі менскага рыэлтара Сяргея Башарымава ўпершыню атрымалі дазвол на спатканьне зь вязьнем турмы КДБ. На ім маці Сяргея Людміла Башарымава даведалася, што да выстаўленьня абвінавачваньня сын нават ня ведаў за што ён сядзіць у турме:
«Ніхто побач з намі не сядзеў, мы размаўлялі па тэлефоне, але ўсё праслухоўвалася. Зь іншага боку — нам няма чаго зь ім хаваць было. Ён па-ранейшаму кажа, што ні ў чым не вінаваты, бо колькі людзей працуе ў ягонай кампаніі, то кожны мог апынуцца на яго месцы, — апынуўся ён.
Цяпер ён валодае сытуацыяй, але напачатку нават ня ведаў, у чым яго вінавацяць, што гэты самалёт парушыў мяжу — нічога гэтага ня ведаў. Штосьці бачыў па тэлебачаньні, а так інфармацыі мала, бо газэт там няма.
Ён мае алергію і кажа, што цяжка, калі нехта паліць. На прагулкі яго выводзяць, кажа, што зь ежай таксама спраўляецца. Цяжка, што ён ня можа чытаць тое, што хацеў бы, ня можа мовы вывучаць, бо кнігі можна толькі набыць, а перадаць туды нельга. Выглядае ён нармалёва і, з аднаго боку, мне крыху лягчэй стала, а зь іншага — я выйшла і проста там стаяла...»
«Ніхто побач з намі не сядзеў, мы размаўлялі па тэлефоне, але ўсё праслухоўвалася. Зь іншага боку — нам няма чаго зь ім хаваць было. Ён па-ранейшаму кажа, што ні ў чым не вінаваты, бо колькі людзей працуе ў ягонай кампаніі, то кожны мог апынуцца на яго месцы, — апынуўся ён.
Цяпер ён валодае сытуацыяй, але напачатку нават ня ведаў, у чым яго вінавацяць, што гэты самалёт парушыў мяжу — нічога гэтага ня ведаў. Штосьці бачыў па тэлебачаньні, а так інфармацыі мала, бо газэт там няма.
Ён мае алергію і кажа, што цяжка, калі нехта паліць. На прагулкі яго выводзяць, кажа, што зь ежай таксама спраўляецца. Цяжка, што ён ня можа чытаць тое, што хацеў бы, ня можа мовы вывучаць, бо кнігі можна толькі набыць, а перадаць туды нельга. Выглядае ён нармалёва і, з аднаго боку, мне крыху лягчэй стала, а зь іншага — я выйшла і проста там стаяла...»
