Некаторыя прыходзяць сем’ямі. У Менску дыктоўку пісалі на сядзібе партыі БНФ і ў офісе Таварыства беларускай мовы. Дыктоўка адбылася й ў абласных цэнтрах. У Лідзе мясцовыя ўлады не далі магчымасьць людзям сабрацца разам для напісаньня дыктоўкі. Барыс Хамайда пісаў дыктоўку на плошчы ў цэнтры Віцебску.
На сядзібе партыі БНФ ад 11 гадзіны да 5 вечара дыктоўку пісалі кожную гадзіну. Напачатку сабралася столькі народу, што не хапіла месца ўсім жадаючым. Так што некаторым давялося чакаць гадзіну, каб сесьці ў залі на вольнае крэсла.
Дыктоўка пачыналася зь песьні Сяржука Сокалава-Воюша “Маналёг Багушэвіча”. Пасьля гэтага пачыналася дыктоўка тэксту – прадмовы Францішка Багушэвіча да кнігі “Дудка беларуская”.
Тэкст для дыктоўкі адаптаваў літаратар Уладзімер Сіўчыкаў:
“Гэта павінен быў быць тэкст сакральны і сьвяточны, таму што мы дыктуем яго ў сьвята. Самі адносіны дыктоўшчыка і тых, хто піша, у нейкай ступені нагадваюць адносіны сьвятара і паствы.
На сядзібу партыі БНФ і ў офіс ТБМ людзі прыходзілі са сваімі дзецьмі. Дыктоўку пісала ўся сям’я Законьнікава – жонка, дзьве дачкі, зяцьці і ўнукі. Віктар Івашкевіч прыйшоў са сваім бацькам, братам і пляменьніцай.
“Я вельмі рады, што пабачыў тут і спадара Грыба, аўтара нашай першай Канстытуцыі. І Сяргея Антончыка, кіраўніка страйкавых камітэтаў, і Ляўковіча. На жаль, прадстаўнікі іншых партый чамусьці праігнаравалі, але затое шмат якія іншыя людзі ўзялі ўдзел”.
На сядзібу партыі БНФ нечакана для ўсіх прыйшлі некалькі школьнікаў і студэнтаў, якія раней не ўдзельнічалі ў грамадзкім жыцьці. Сярод прысутных былі заўважаны і супрацоўнік міліцыі, які таксама разам зь іншымі пісаў тэкст.
Хлопец: “Лічу, што беларуская мова, адраджэньне яе і напісаньне дыктоўкі – гэта таксама добрая справа”.
Дзяўчына: “Гэтая дыктоўка нешта большае, чым простае напісаньне словаў – гэта як аб’яднаньне людзей, аб’яднаньне нацыяў за адной справай”.
У Віцебску Барыс Хамайда сеў на цэнтральнай плошчы з магнітафонам і пачаў пісаць дыктоўку. Да яго падыйшлі міліцыянты і пацікавіліся чым ён заняты. Але той не адказваў. Праз некалькі хвілінаў каля Барыса Хамайды сабралася зь дзясятак міліцыянтаў. Пасьля таго, як яны пераканаліся ў тым, што апазыцыянэр сапраўды піша дыктоўку, то адышліся ў бок. Спадар Хамайда паведаміў, што нейкі палкоўнік міліцыі нават загадаў, каб яму не перашкаджалі.
Лявон Баршчэўскі спадзяецца, што дыктоўка па-беларуску набудзе ня толькі агульнанацыянальны маштаб.
“Была ідэя зрабіць супольна з літоўцамі, палякамі, украінцамі, каб пашырыць яе маштаб. Чыноўнікі не прыйшлі, але, калі ім дадуць загад, яны прыйдуць. Вось далі загад зрабіць “круглы стол” пра БНР, зрабілі і апублікавалі. Заўтра, я ведаю, нашы гісторыкі будуць чытаць лекцыю перад слухачамі Акадэміі кіраваньня пры прэзыдэнце пра гісторыю БНР. Можа, на наступнай дыктоўцы валам будзе валіць чынавенства”.
15 сакавіка дыктоўку пісалі амбасадары, рэдактары недзяржаўных выданьняў і літаратары ў рамках сьвяткаваньня 90-х угодкаў БНР. Потым да яе далучыліся іншыя ўдзельнікі. 25 сакавіка апошні дзень напісаньня дыктоўкі.
