Имомхатибони масҷидҳои Узбакистон дар намози ахири ҷумъа истиқбол аз Соли нави милодиро барои мусалмонон “ҳам ақлан ва ҳам шаръан ҷоиз” номидаанд.
Дин ва ҷомеа. Гузориш, мусоҳиба, сӯҳбатҳои мизи гирд дар бораи муносибати давлат ва дин. Шарҳи фатво ва нукоти мазҳабӣ.
Гуфторе аз печидатарин масъалаҳои дину мазҳаб бо содатарин баён ва бозтоби фарогири паҳлуҳои гуногуни масъалаҳо.
Насрониҳои католики Тоҷикистон иди мавлуди Исо паёмбарро дар Душанбе ҷашн мегиранд.
Овозаи омода шудани нипайкараи рӯимизии Эмомалӣ Раҳмон баҳсро на танҳо ба "шахспарастӣ", балки гуноҳ будани тасвири инсон дар шариати исломӣ кашонд. Аммо шариат дар ин бора чӣ мегӯяд?
Ёфтҳои бештар
