تعدادی از دختران و زنان که در این سالهای به فعالیت های هنری از جمله رسامی و نقاشی علاقمند شده و آثاری نیز خلق کرده اند میگویند که تلاش می کنند از این طریق پیام دختران را به جها برسانند.
یک بانوی محروم از تحصیل که نمی خواهد نام اش در گزارش گرفته شود میگوید هنگامی که حکومت طالبان برتحصیل دختران در افغانستان ممنوعیت وضع کرد،دانشجوی سال دوم پوهنځي هنرهای پوهنتون کابل بود:
"درنخست رسامی را پیش خود به گونه آماتور کار میکردم ، بدون کمک استاد ولی وقتی متوجه شدم که من چقدربا هنر راحت استم و چقدرهنر را دوست دارم، بیشتر علاقه مند هنرهای تجسمی بودم ر فتم به طرف پوهنتون کابل و رشته گرافیک دیزاین پوهنځي هنرها را انتخاب کردم و خوشبختانه راه یافتم به این رشته، ولی متاسفانه که پوهنتون ها بروی دختران بسته شد"
نظام طالبان محدودیت های فراوانی وضع کرده است که هنرمندان نمیتاونند آنچه میخواهند، به تصویر بکشند.
این دختر رسام افغان میگوید که هنرمندان میخواهند موضوعاتی که در ذهن شان خطور میکند و اتفاقاتی که درجامعه رخ میدهد آنرا از طریق هنر خود به مردم پیشکش کنند، اما به گفته وی، بنا بر محدودیت های موجود، این کار را نمیتوانند:
"محدودیت های را که نظام بوجود آورده است ، کار هنرمندان را محدود کرده و حتی آنان نمیتوانند چیزی را که میخواهند نقاشی کنند، به آن فکر کنند، بالای آن انتقاد کنند ،نمیتوانند آنرا درقالب هنر به گونه یک اثر خلق کنند"
نسترن بیکزاده دختر رسام است که حکایت او جداست ، او که بدور از وطن در مهاجرت به دنیا آمده و بزرگ شده است این هنر را به طور مسلکی فرا گرفته و هنرمند شده است.
نسترن ۱۸سال عمردارد و میگوید هیچگاهی خود را از افغانستان و هموطنانش دور احساس نکرده است.
او آرزو داشت که یک روز به کشورش برود، اما حالا با توجه به محدودیت های وضع شده ازسوی طالبان بر زنان و دختران، این آرزو برایش دست نیافتنی به نظر می رسد.
نسترن در ایران زندگی میکند. وی میگوید:
"من تا حال به افغانستان نرفته ام ، اما این یک خواب بزرگ من است، که آنجا بروم زندگی کنم و درس بخوانم ، بی اندازه به افغانستان محبت دارم ، اما بدبختانه که حالا این ناممکن است بخاطری که حالا افغانستان برای دختران حکم یک زندان بی رحم را دارد "
نسترن که به سبک مخصوص با قلم سیاه رسامی میکند، میگوید که با حاکمیت دوباره طالبان برافغانستان تلاش کرده است که محدودیت های وضع شده بر زنان و دختران را به زبان هنر بیان کند، اما به گفته او از نتیجه اش ناامید است:
"با به قدرت رسیدن طالبان همه آرزوهای رفتن ام به افغانستان از بین رفت ، باز کوشش کردم که ازطریق هنر خود پیام دختران را به دنیا برسانم ، اما فکر میکنم نتیجه نداشته است"
یک دختر دیگر نقاش در داخل افغانستان که دربخش گرافیک دیزاینری آموزش دیده است و قبل ازحاکمیت دوباره طالبان،از پوهنځی هنرهای زیبای پوهنتون کابل فارغ شده است کارهای هنری اش بیشتردربخش های آموزشی است.
او نیز به شرط نگرفتن نام و تغییر دادن صدایش به رادیوآزادی گفت که گاه گاهی بر محدودیت های وضع شده بردختران از سوی حکومت طالبان زبان تصویری را بکاربرده است:
"روز به روز توجه به تعلیم بر بنیاد هر دلیلی کمرنگ میشود، به ویژه در بخش دختران ، این واقعا نگران کننده است آرزوی من این است که همه درافغانستان آموزش دیده و از نعمت تعلیم برخوردارشوند"
پس از حاکمیت دوباره طالبان در افغانستان که نزدیک به سه سال از آن میگذرد، انان دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کرد ه و درماه دسمبرسال ۲۰۲۲ میلادی مانع رفتن دختران به پوهنتون نیز شدند.
آنان همچنان دربخش های دیگر نیز فعالیت های زنان را محدود کرده اند، که آموزش دربخش هنرهم شامل آن است ، اما یک تعداد ازدختران نقاش و رسام درصحبت با رادیوآزادی گفتند که حالا برای پیشبرد آموزش و هنر از رسانه های اجتماعی استفاده می کنند.
