زهره رضایی، نقاشی و رسامی را به خودش پناهگاه امن می داند.
این دختر هجده ساله شاگرد صنف یازدهم مکتب در کابل بود که طالبان در پانزدهم ماه آگست سال ۲۰۲۱ به قدرت برگشتند.
بانو رضایی به رادیو آزادی گفت که پس از محروم شدن از آموزش به نقاشی روی آورد و حالا به حدود بیست دختر عمدتاً بازمانده از مکتب، نقاشی تدریس می کند.
او یکی از میلیون ها دانش آموز دختر بالاتر از صنف ششم مکتب است، که دو سال پیش از ادامۀ کسب آموزش در مکتب منع شدند.
بانو رضایی در گفتگو با ژکفر احمدی در مورد کار های خود قصه کرده است:
