Оралға келген бойда үй кезегіне тапсырып тастаған 5000-шы болып. Бүгін барып кезегін білсе 4900-ші болып тұр екен.
Әкесі бұған: «Біз жоқта бауырларыңа қарап қой, жылатпа, сен азаматсың ғой» дейтін.
"Сонда өмір бойы осылай жүреміз бе" деген қорқынышты ойлар да мазалайды.
Үйдің артына барып ықтап тұрдық. Қалтамызды қақсақ, қонақтың ақшасын қоспағанда бес жүз теңгедей бар екен. Ауланы жаңғыртып бір күлейік.
Жездесінің «ақша тауып беремін, уайымдама, асықпай қайтарасың» деген сөзін күйеуіне жеткізіп, бұл қуанышты жаңалыққа отбасы көптен бері мәре-сәре болып қалды.
Пәтері тарылған қазақтың пейілі де тарылды. Қазір «құдайы қонақтан» қадірсізі жоқ.
Әрі кетсе, пәтерден қуып шығар. Бірақ маған Тәуелсіздік керек. Атамның, әкемнің, тіпті өзімнің көрген құқайым аз еді. Енді баламды ынжық қылар жайым жоқ...
Шыны ғимараттар асқақтаған сайын оның армандары шытынай берді.
Сәулесі әлсіз түнекте олар өмір сүріп жатыр. Үміт бар, бірақ әлсіз.
"Ал біз коктейльге ақша берсек, Андрей ағаға ақша бере алмай қаламыз, ия. Сосын мен: «Үйіміз болғанда ішемін» дедім".
Біз - көшпенді жұртпыз. Бұл үрдіс отырықшылыққа ауысқан тұста да үзілген жоқ. Өйткені біз Көшпенділіктің қош жұпарын жұтып жүрген жауынгерлерміз.
Егер отбасылы, бала-шағалы болса, пәтер иесі келіп мазаламаса, жұмыста алаңсыз, тапқан таянғанды толықтай бала-шағаға жұмсап мерекелерді өз шаңырағында қарсы алса.
Тағы
