Варта

Чалавек з арліным позіркам

Шлях Арлена Кашкурэвіча — боль, самота, горыч, поўная няўтульнасьць існаваньня і ў той жа час гарачае імкненьне пэсыміста да ідэалу. Піша Ціхан Чарнякевіч

12 прычынаў канца сьвету

Тое, што наш сьвет калісьці скончыцца, сёньня ў нікога не выклікае сумненьняў. Пытаньне толькі ў тым, калі гэта адбудзецца і якім чынам.

Застацца сабой

Раман ляўрэата Нобэлеўскай прэміі Архана Памука «Музэй цнатлівасьці» і складанку малой прозы беларускай пісьменьніцы і мастачкі Людмілы Андзілеўкі «Гэта ты» лучыць некалькі істотных акалічнасьцяў.

Вяртаньне лёзнага паэта

Міхась Баярын — бясспрэчна, нешараговая зьява: ён з тых, хто заўжды вылучаецца на агульным тле; хто сам выбірае дарогу, а часам і стварае яе.

Халодны плястылін

Нядаўна ў выдавецтве «Elephant Publishing» (Нью-Ёрк, ЗША) выйшла кніга Ўладзіслава Ахроменкі «Музы і сьвіньні» ў перакладзе на расейскую мову.

Беларускае кіно: прыватны бізнэс за дзяржаўны кошт?

Улады распрацавалі праект стратэгіі разьвіцьця кінавідэагаліны Беларусі на 2015-2020 гады.

Сокалаў-Воюш і Гумянюк у адной кнізе

Што пад вокладкай новай кнігі Алеся Аркуша «Мясцовы час»?

Пісьменьнікі больш ня крытыкі

З часоў Максіма Багдановіча беларускія пісьменьнікі спраўна выконвалі абавязкі літаратурных крытыкаў. А як цяпер? Піша Павел Абрамовіч

Парасткі ў разорах між літар

Мне ўжо даводзілася пісаць мо’ пра дзесяць зборнікаў беларускіх паэтак, але, па шчырасьці, да нядаўняга часу я ня ведаў, што ў Юлі Цімафеевай зь вершамі ўсё настолькі сур’ёзна.

5 няпраўдаў пра «Левіятана»

Даўно такога не было. Амаль усё, прачытанае ў водгуках пра расейскі фільм «Левіятан», аказалася няпраўдай.

Сцэнаграфія офіснага абсурду

Пра новую кнігу Кірыла Дубоўскага — аповесьць «Planktonus Vulgaris».

На Сакольшчыне ўсё яшчэ гавораць «па-просту»

Моніка Гадлеўская, маладая беластоцкая мастачка і дызайнэрка, нядаўна выдала кніжку «Po prostu... od A do Z».

У чаканьні адкрыцьця навігацыі

«Бітлоў» я пачуў, калі яшчэ ня ўмеў гаварыць. Праўда, адзіны «эплаўскі» дыск бацька ставіў вельмі рэдка...

Falling in Life* альбо Мовы арыгіналу ў фарбах

Калі ў мяне дома канчаюцца непрачытаныя кнігі на замежных мовах, пачынаецца нешта незразумелае — прынамсі, для мяне ранейшай.

Левіятанчык беларускі і вампірка іранская на Дзікім Захадзе

«Левіятан» нават тыя, хто паставіўся да фільму з сымпатыяй, пасьпелі ўжо абвінаваціць у псыхалягічных, сацыяльных і палітычных недарэчнасьцях.

Зямля, зачараваная добрымі духамі

У Антона Францішка Брыля нестандартная літаратурная рэпутацыя.

«Гішпанскія ружы», не зламаныя генэралісімусам

Пісьменьніца Дульсэ Чакон выдала раман «Голас, які ўсыпілі», што «закрануў сумленьне Гішпаніі». Ён прысьвечаны грамадзянскай вайне (1936-1939) і апавядае пра лёс кабет, якія «перажылі яе пекла».

Гарматы з Украіны рыкашэтам б’юць па культуры

Канфлікт на паўднёвым усходзе Ўкраіны гібрыдны, усёабдымны, таму, безумоўна, закранае і культурную сфэру.

Зорка Давідзіка

Дэбютны раман польскага празаіка Паўла Гюле «Вайзэр Давідзік», выдадзены ў 1987 годзе, на беларускую мову пераклала Марына Шода (рэдактар перакладу — Сяргей Сматрычэнка), і гэты пераклад зроблены дыхтоўна.

Беларускае кіно будзе made in China?

Гітлер, завеі, сьнежань

Крытык Павел Абрамовіч абраў для слухачоў Радыё Свабода пяць новых рознабаковых літаратурна-мастацкіх бэстсэлераў.

Мая абарона

Сем песень 50-гадовага, якіх няма ў топе Pearl Jam

23 сьнежня спаўняецца пяцьдзясят гадоў Эдзі Вэдэру, сьпеваку рок-гурту Pearl Jam з амэрыканскага Сіэтлу.

«Маленькі Парыж» з Савецкай вуліцай

Аляксандар Фядута нарадзіўся пяцьдзясят гадоў таму ў Горадні. Пра сваё жыцьцё ў горадзе ён напісаў кнігу, назваўшы яе «Мой маленькі Парыж».

Унітаз па-беларуску

Пошук беларускіх адпаведнікаў для словаў з самых розных жыцьцёвых сытуацыяў часта стварае немалыя праблемы адукаваным амаль выключна ў расейскай мове беларусам.

Подзьвіг лазутчыка

Пачну з таго, што пісьменьнік вольны пісаць усё, што яму ўздумаецца.

Нацыянальная тэатральная прэмія — уваход у савецкі фармат

Нядаўна былі ўручаныя ўзнагароды трэцяй Нацыянальнай тэатральнай прэміі. Сёлета іх атрымалі толькі дзяржаўныя тэатры ды іх супрацоўнікі.

Свабодны Пётра Вайль

«... я сядзеў у адчыненай кавярні на Мэдысан-авэню і раптам убачыў кіно. Літаральна на мяне ішлі пэрсанажы, знаёмыя па любімых фільмах. І толькі пазьней я заўважыў, што за імі не кацілася на колах камэра: Ўудзі Ален і Міа Фэроў проста гулялі».

Дзе раман, пісьменьнікі?

Патрабаваць ад беларускіх пісьменьнікаў раман — насамрэч наш нацыянальны трэнд, праграма максымум, укладзеная... самімі літаратарамі. ПІша Павал Абрамовіч.

З «Іліядай» пад падушкай

Кракаўскае выдавецтва «Universitas» надрукавала дасьледаваньне «O starożytnościach litewskich» аўтарства Малгажаты Літвіновіч-Дрозьдзель.

Чытайце на відэа!

Мы, плятформа «Litara-A», распачалі флэш-моб у падтрымку сусьветнай літаратуры. Цяпер у цэлым сьвеце чытаць кнігі — клясыку ці нават мадэрновую літаратуру — стала непапулярна.

Вандроўка ў стары Бабруйск

Абрам Рабкін — ураджэнец Бабруйска, мастак, заслужаны дзеяч мастацтваў Расеі — цяпер жыве ў Пецярбурзе. Але на сваіх выставах славіць родны горад.

Рака плыве ў бясконцасьць

Абсалютна нечакана, некалькі месяцаў таму, у сьвеце рок-музыкі бабахнула навіна, што гурт «Пінк Флойд» выдае новы альбом.

​Як уратаваць прэмію Гедройця? Чатыры парады

Уратаваць прэмію Гедройца ад няўвагі і забыцьця цалкам магчыма, каб яна зрабілася сапраўдным сьвятам беларускай літаратуры.

Суб’ектыўная вандроўка па Верхнім горадзе

Калі некаторы час таму зьявілася навіна пра выхад кнігі Антона Рудака «Верхні горад» і хтосьці зь сяброў спытаў у мяне, ці буду я пісаць пра гэтую кнігу, я рашуча адказала, што ня буду.

Кніга пра жыцьцё

Пакуль мы чакаем, калі нашы дзіцячыя пісьменьнікі адчуюць праблемы і пачуюць пытаньні маленькага СУЧАСНАГА чалавека, трэба сказаць дзякуй перакладчыкам, якія прыносяць у беларускую літаратуру кнігі пра іншае.

Страшная праўда савецкага гомасэксуалізму

У сеціве мне сустрэўся артыкул паўтарагадовай даўніны, які, тым ня менш, заслугоўвае таго, каб уключыць яго ў анталёгію сучаснай дыскусіі пра геяў і гамафобаў.

Жыхары Краіны Дажджоў

Кожны бацька і кожная маці некалі сутыкаюцца з праблемай, што пачытаць свайму дзіцяці, калі яно ўжо завучыла на памяць усе расказаныя яму казкі і патрабуе ўсё новых гісторый.

Зь якой глебы расьце наш літаратурны сад?

Прыйшоў час абвясьціць бой ілжывай «высокай» літаратуры, якая быццам 3D-праекцыя паўстала замест нястворанай у Беларусі Вежы са слановай косткі.

За каралём Панятоўскім, за Ажэшкай і Пілсудзкім — у Друскенікі

У доме з бэльвэдэрам над возерам у Друскеніках сёньня выстаўляюцца пяць партрэтаў апошняга караля Рэчы Паспалітай і вялікага князя літоўскага Станіслава Аўгуста Панятоўскага. Атмасфэру Друскенік любіла Эліза Ажэшка.

Кароль фалафэлю мёртвы

На паўночнай мяжы зноў вайна. Не вайна нават, а проста рэгулярна страляюць «кацюшы». Неабходнасьць увесь час быць напагатове і, ледзь што, бегчы ў сховішча, зьнясільвае людзей...

Беларусь, мая Чучундра

У часе чытаньня кнігі «Сіні карабель у блакітным моры плыве» лепш ня згадваць, што яе аўтар — Сяргей Дубавец, не вышукваць яго тут, каб павітацца і... трапіць у пастку прадузятасьці.

КДБ не пускаў замуж

«Дзеці Сталіна» англійскага журналіста Оўэна Мэцьюза адразу пасьля выхаду (2008) пераклалі на 22 мовы. У расейскім перакладзе кніга называецца «Антысавецкі раман».

Пісьменьнік, які ня ведае свайго чытача

Патрык Мадыяно — адзін з найзначнейшых пісьменьнікаў сусьветнай літаратуры, «Пруст сучаснасьці», як яго называюць францускія і міжнародныя крытыкі.

Трошкі больш, чым Бахарэвіч

Новая кніга эсэ Альгерда Бахарэвіча «Ніякай літасьці Альгерду Б.» («Галіяфы») добра ўпісваецца ў шэраг яго папярэдніх выданьняў з сэрыі «Бібліятэка Свабоды».

Жанглёр на футбольным полі

Раман «Мова» гладкі, як нэктарын, сэнтымэнтальны да ружовасьці і абсалютна нястрашны, хоць задуманы, паводле аўтара, як драма і антыўтопія.

Мы жывем на Занзібары, у Калахары і Сахары...

Што агульнае можа быць паміж Занзібарам і Беларусьсю, гэтымі дзьвюма кропкамі на розных кантынэнтах?

Бомба з падвойным дном

Гэта камэдыя, але пра рэчы надзвычай сур’ёзныя: пра самагубствы на допытах і самаробныя бомбы, зробленыя, як высьвятляецца нечакана, найлепшымі спэцыялістамі.

Беларусь як Афрыка, або Бачу сваё

«Пазіраю на Захад – бачу сваё». Такі загаловак сваім нататкам аб падарожжы ў Нямеччыну даў калісьці рэдактар адной з раённых газэт Магілёўшчыны.

5 эпізодаў: ад «Ляписа» да «Brutto»

Пра музыканта, які забараніў самога сябе.