Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Байкот. Блог Віталя Рымашэўскага

Sorry! No content for 14 жнівень. See content from before

пятніца 10 жнівень 2012

На гэтым тыдні пачаліся міліцэйскія рэйды па ўдзельніках байкотных пікетаў.

Асноўная і адзіная (!) пакуль прэтэнзія міліцыі – збор подпісаў у падтрымку палітвязьняў. Аказалася, што гэта больш раздражняе ўлады, чым агітацыя за байкот. І нездарма, бо менчукі актыўна ставілі подпісы ў падтрымку, цікавіліся лёсам вязьняў. Тыя, хто паставіў подпіс, відавочна падзяляліся на дзьве прыкладна аднолькавыя па колькасьці групы – першыя ня ведалі пра вязьняў амаль нічога, другія адразу ставілі подпіс і ім ня трэба было нічога тлумачыць, бо самі ўсё ведалі.

Не сакрэт, што колькасьць дэмакратычных актывістаў у Беларусі ня вельмі вялікая, якасьць працы дэмакратычнай супольнасьці з насельніцтвам пакідае жадаць лепшага.

Адкуль жа тады такая дасьведчанасьць і заангажаванасьць менчукоў? (Варта нагадаць, НЭСЭПД зафіксаваў лічбу – каля 20% насельніцтва залічваюць сябе да апазыцыі дзейнай уладзе.)

У размовах з падпісантамі вырашыў запытвацца, адкуль яны ведаюць пра палітычнае жыцьцё. Звычайны адказ – з інтэрнэту. Найчасьцей за ўсё даводзілася чуць назву сайта «Хартыя-97». Прывяду найбольш яскравы прыклад.

Пікет каля буйной менскай будаўнічай крамы. Маладая пара падышла да пікету паставіць подпіс. Пачынаю распавядаць пра палітвязьняў – кажуць: «Мы самі ўсё ведаем, безумоўна, падтрымаем». Пры размове высьвятляецца, што ведаюць ня толькі кандыдатаў на прэзыдэнта 2010 году, але і Андрэя Клімава, іншых палітыкаў. Пры гэтым, мяркуючы па новым «Вольва», на якім да крамы пад’ехала гэтая пара, – відавочна не апазыцыйныя актывісты. Але ўсё ж вырашыў удакладніць. Пытаюся: «Вы такія дасьведчаныя, бо сябры якой-небудзь апазыцыйнай арганізацыі?» – «Не. Мы чытаем інтэрнэт, былі на Плошчы ў 2010-м. Цудам ня трапілі ў аўтазак. Мы пра ўсё ведаем, бо чытаем «Хартыю-97»…

У сучасных беларускіх умовах інтэрнэт – ня толькі асноўная крыніца незалежнай інфармацыі. Інтэрнэт-актыўнасьць – адна зь нямногіх магчымых формаў для яднаньня людзей, арганізацыі супольных дзеяньняў, запачаткаваньня грамадзянскай супольнасьці Беларусі. Відавочна: гэтая супольнасьць дасьць новы моцны імпульс дэмакратычным пераўтварэньням у Беларусі. З гэтай супольнасьці вырастае новы беларускі дэмакратычны рух.

Паміж гэтымі людзьмі і старой палітычнай і грамадзкай дэмсупольнасьцю ёсьць адно істотнае, прынцыповае адрозьненьне: гэтыя людзі не залежаць ня толькі ад уладаў, але таксама ад заходніх донараў. Яны ня стануць рабіць тое і тое падчас кампаніі толькі таму, што такія ўмовы выстаўляюць фундатары. І гэта сапраўдны працяг беларускай незалежнай палітыкі. Нездарма старыя дэмакратычныя арганізацыі і іх лідэры ўсё больш нэрвова рэагуюць на беларускую інтэрнэт-супольнасьць. Відаць, старое падсьвядомае ўспрымае ўсё новае як непажаданага канкурэнта...

Сацыёлягі рэгулярна дасьледуюць рэйтынгі палітыкаў. Цікава было б правесьці аналягічнае сацыялягічнае дасьледаваньне на тэму: «Якім СМІ найбольш давяраюць беларусы?» Пасьля сустрэч зь менчукамі – для мяне адказ на гэтае пытаньне відавочны.
Віталь Рымашэўскі
Віталь Рымашэўскі

Беларуская Хрысьціянская Дэмакратыя распачала збор подпісаў за вызваленьне палітвязьняў.

Як вядома, выбараў у Беларусі даўно няма. Рэжым адабраў у беларусаў магчымасьць самім абіраць уладу. Але пазбавіць чалавека ці народ права выбару ня здольны ніхто. Якія б складаныя ні былі жыцьцёвыя ўмовы — выбар заўсёды застаецца за чалавекам: зрабіць так ці іначай. І кожны чалавек здольны гэты выбар зрабіць згодна са сваімі перакананьнямі і ўласным сумленьнем. Такі выбар у беларусаў сёньня ёсьць: зноўку падпарадкавацца плянам улады і прыняць удзел у выбарчым спэктаклі — альбо далучыцца да кампаніі байкоту.

У гэтыя тыдні, згодна з вызначаным сцэнарам, разыгрываецца дзея першая — «Збор подпісаў за вылучэньне кандыдатаў».

Кампанія байкоту прапануе грамадзянам Беларусі альтэрнатыву: замест збору подпісаў у падтрымку «кандыдатаў» у палатку — далучыцца да кампаніі ў падтрымку палітвязьняў.З гэтага тыдня распачаты збор подпісаў за вызваленне палітвязняў і рэабілітацыю ўсіх несправядліва асуджаных. Для ўсіх неабыякавых людзей на пікетах, пры абыходзе кватэраў, пры сустрэчах са знаёмымі — ёсьць магчымасьць распавесьці пра вязьняў, сабраць подпісы ў іх падтрымку, заклікаць не ісьці галасаваць і далучыцца да кампаніі байкоту.

Тым болей, што з 2011 году страху ў беларускім грамадзтве стала меней. Пры размовах зь людзьмі ўразіла гатоўнасьць менчукоў выказаць салідарнасьць з палітвязьнямі. У лютым-сакавіку 2011 году Беларуская Хрысьціянская Дэмакратыя таксама праводзіла збор подпісаў за вызваленьне палітвязьняў, але нават у Менску са 100 чалавек толькі адзін ці двое пагаджаліся паставіць подпіс. Большасьць выказвала сваю падтрымку і салідарнасьць. Але ад подпісу адмаўляліся — баяліся рэпрэсій. Зараз на байкотных пікетах пераважная большасьць ставіць подпісы пад зваротам у падтрымку вызваленьня палітвязьняў і рэабілітацыі ўсіх несправядліва асуджаных.

Ніводнага разу не пачуў нечага падобнага да: «нам патрэбна альтэрнатыва» альбо «раскажыце, што вы прапануеце замест…» Відавочна: беларусы ў сваёй большасьці вызначыліся «за» ці «супраць» цяперашняй улады. Усім усё зразумела. Адны (іх відавочная меншасьць) пакуль працягваюць ускладаць спадзеў на Лукашэнку, іншыя — гатовыя падтрымаць любога, хто выступае за зьмены. Гэтыя ўсё разумеюць. Ім не патрэбныя казкі пра шчасьлівую праэўрапейскую, прарасейскую ці прамарсіянскую будучыню. Калі яны і хочуць пачуць нейкую «праграму» — то толькі ў выглядзе адказу на адно пытаньне: што можна зрабіць, каб нешта зьмянілася ў краіне? Як магчыма памяняць гэтую сыстэму? Пры гэтым многія ня вераць у перамены. Разуменьне таго, што адбываецца, расчараванасьць і нявер’е ў магчымасьць нешта зьмяніць — асноўны настрой у грамадзтве. Абяцаць гэтым людзям, што, ідучы на «выбары», галасуючы за «кандыдатаў», яны нешта мяняюць — значыць, бессаромна падманваць іх , чарговы раз памнажаць расчараванасьць і бязьвер’е, якімі карыстаецца рэжым.

Я заклікаю ўсіх неабыякавых людзей далучыцца да байкоту "выбараў" і замест збору подпісаў за кандыдатаў, замест легалізацыі існага рэжыму зьбіраць подпісы за вызваленьне палітвязьняў.

Загрузіць яшчэ

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG