23-гадовая беларускамоўная гішпанка Анхэля Эсьпіноса пасьля 11 дзён у Беларусі вярнулася ў Варшаву, дзе навучаецца ў магістратуры.
Свабодзе яна сказала, што за час візыту чытала вершы на паэтычным фэсьце памяці Міхася Стральцова «Вершы на асфальце», курсах «Мова Нанова» для дарослых і для дзетак, імпрэзе «Каб ня ўмёрлі, як дыназаўры», якую ладзіла Арт Сядзіба да Дня роднай мовы, а таксама наведала рэдакцыя часопісаў «Бярозка» ды «Маладосьць» і Міжнародную кніжную выставу-кірмаш, дзе спрабавала купіць кнігі на беларускай мове.
«Я чытала свае вершы на фэстывалі памяці Стральцова, паўдзельнічала ў курсах беларускай мовы, сустрэлася з рэдакцыяй моладзевага часопіса і яшчэ з наведнікамі першага мерапрыемства да Дня роднай мовы, якое ладзіла Арт Сядзіба. Вельмі задаволеная, што была гэтая магчымасьць наведаць Беларусь», — сказала Анхэля Эсьпіноса Свабодзе.
Паэтка сказала, што найбольш яе ўразіла ўвага да сваёй асобы з боку слынных беларускіх літаратараў:
«Мяне вельмі ўразілі знаёмствы, якія ў мяне здарыліся ў Беларусі. Я сустрэлася зь вельмі цікавымі людзьмі — напрыклад, з Уладзімерам Арловым і Ўладзімерам Някляевым. Прычым, што яны мяне ведаюць, — гэта вельмі моцна мяне зьдзівіла. Найбольш мяне ўразіў выпадак на фэсьце „Вершы на асфальце“. Там быў конкурс. Я ўдзельнічала і заняла другое месца. Дык Някляеў выйшаў і сказаў пра мяне, што я вельмі таленавітая і зьяўляюся цудам беларускай літаратуры. Такім чынам ён прызнаў мой талент, а пасьля спусьціўся са сцэны і пацалаваў мне руку. Гэта было вельмі нечакана і вельмі прыемна».
Запомнілася Анхэле і аўтобусная вандроўка ў Варшаву — яе спадарожнікам быў Зьміцер Саўка:
«Маім суседам выпадкова аказаўся мовазнаўца Зьміцер Саўка. Гэта было вельмі цікава, тым больш што такія супадзеньні не здараюцца кожны дзень. Было вельмі прыемна і цікава зь ім пазнаёміцца».
Праўда, на мяжы была досыць непрыемная гісторыя — Анхэлю затрымалі і правялі зь ёй размову:
«Справа ў тым, што я ня ведала пра неабходнасьць рэгістрацыі, калі знаходзісься ў Беларусі больш за пяць дзён. Ні ў амбасадзе, ні падчас прыезду ў Беларусь мне пра гэта не сказалі. Але па выезьдзе запыталіся рэгістрацыю, якой у мяне не было. Вынесьлі вуснае папярэджаньне. Цяпер застаецца толькі спадзявацца, што гэта ня стане праблемай, калі наступным разам буду падаваць дакумэнты на беларускую візу».
