Міхалевіч: "Вельмі прыхільна стаўлюся да вакцынацыі"

У беларускім заканадаўстве няма правілаў, якія б прадугледжвалі публікацыю мэдычных бюлетэняў пра стан здароўя беларускага прэзыдэнта або прадстаўленьне кандыдатамі на прэзыдэнта мэдычных даведак у ЦВК. Ня дзейнічаюць падобныя законы і ў іншых постсавецкіх краінах. Хаця заклікі адносна іх увядзеньня ўсё часьцей можна пачуць ад саміх заканадаўцаў. Апошнім часам з адпаведнымі ініцыятывамі выступалі дэпутаты Эстоніі, Украіны, Кіргізстану…

Напярэдадні выбараў 19 сьнежня "Свабода" пацікавілася, як гэтыя людзі падтрымліваюць здаровы лад жыцьця, ці маюць яны нейкія мэдычныя праблемы, якія б крокі яны зрабілі, каб палепшыць здароўе нацыі.

Алесь Міхалевіч: узрост 35 гадоў, рост 192 см, вага ў межах 100 кг, ціск даўно не вымяраў.

Цяперашняя выбарчая кампанія ў Беларусі прыпадае на пэрыяд уздыму вострых вірусна-рэсьпіраторных інфэкцыяў і грыпу. Як лічаць эпідэміёлягі, у такі час палітыкі штодня маюць сотні небясьпечных фізычных кантактаў, пачынаючы з поціскаў рукі.

Адрозна ад большасьці іншых супернікаў Алеся Міхалевіча па прэзыдэнцкай гонцы, якія не давяраюць сучасным вакцынам супраць грыпу, наш сёньняшні суразмоўца прызнаўся, што прыхільна ставіцца да прышчэпак.

Міхалевіч: "Вельмі станоўча. Лічу вельмі пазытыўным той факт, што людзі робяць прышчэпкі".

"Свабода": "Дарэчы, на гэты момант прышчэпкі ў краіне зрабілі каля 1,2 мільёна беларусаў… Што, акрамя вакцынацыі, дапамагае вам трымаць форму падчас выбарчай кампаніі і наколькі гэта ўвогуле цяжкая нагрузка — выбары?"

Міхалевіч: "Фізычна — не цяжкая. Цяжкая маральна. Звычайна я займаюся ў трэнажэрнай залі. Стараюся хадзіць два разы на тыдзень, аднак цяпер атрымліваецца два разы на месяц. Часам гуляю ў нейкія спартовыя гульні. Баскетбол, напрыклад. Таксама люблю настольны тэніс. Аднак я не такі чалавек, які робіць гэта спэцыяльна для здароўя".

"Свабода": "На ваш погляд, кіраўнік дзяржавы павінен быць узорам для грамадзянаў у такім пытаньні, як заняткі спортам?"

Міхалевіч: "Для мяне ўзор — той кіраўнік, які зрабіў шмат для сваёй краіны, а ня той чалавек, які дэманструе, што вядзе выключна здаровы лад жыцьця. Мой узор сярод дзяржаўных кіраўнікоў — колішні канцлер ФРГ Гельмут Коль. Ён шмат еў і піў, меў праблемы з залішняй вагой. Аднак колькі зрабіў для сваёй дзяржавы!"

"Свабода": "Дарэчы, Гельмут Коль — адзін зь нямногіх нямецкіх лідэраў, які не рэагаваў на публікацыі ў СМІ адносна нейкіх ягоных мэдычных праблемаў, у тым ліку апэрацыяў па ліпасакцыі. Што да астатніх канцлераў ці іншых высокіх нямецкіх палітыкаў, то яны старанна прыхоўваюць падрабязнасьці ўласных хвароб. У той жа час у Францыі і ЗША здароўе палітыкаў лічыцца абсалютна адкрытай тэмай. Вы за тое, каб у Беларусі ў гэтым сэнсе было б больш як у ЗША і Францыі — або як у Нямеччыне пасьля Коля?"

Міхалевіч: "Я думаю, што гэтая тэма — частка прыватнага жыцьця. І палітык сам павінен вырашаць, ці хоча ён распавядаць пра свае мэдычныя праблемы. Ясна, што калі ён лічыць неабходным пра гэта казаць, то ён мае на гэта права. А так — гэта глыбока прыватная інфармацыя".

"Свабода": "Ці можна гэта разумець так: асабіста вы не хацелі б, каб мэдыі паведамлялі пра ваш фізычны стан?"

Міхалевіч: "У выпадку са мной асабіста няма чаго паведамляць. Я чалавек здаровы. Безь нейкіх сур'ёзных праблемаў. Ціск — ня ведаю, даўно не вымяраў. Але ён абсалютна нармальны. Мой рост 192 см, вага ў межах 100 кг. Пры маім росьце гэта нармальныя суадносіны. Напэўна, ёсьць пару лішніх кг, аднак гэта, я лічу, ня тое, з чым трэба змагацца.

Але ж, паўтаруся, кожны чалавек мае права на прыватнасьць інфармацыі. Інфармацыя пра здароўе — гэта прыватная інфармацыя. Ня думаю, што хворы палітык пойдзе балятавацца ў прэзыдэнты, асабліва калі ён глыбока хворы. Калі ж разважаць на тэму псыхічнага здароўя, то трэба памятаць, што псыхічная хвароба не дыягнастуецца. Ёсьць шмат такіх памежных сытуацый, калі можна паставіць дыягназ псыхічнай хваробы або крайняй мяжы нормы".

"Свабода": "Аднак памежныя сытуацыі ў псыхічным здароўі часам таксама называюць псыхапатычным станам. У палітыкаў, паводле адмыслоўцаў, мае месца сындром гіпэртрафаванага самалюбства, а гэта ўжо пэўны сыгнал для лекараў і грамадзтва. Бо такі палітык няздольны рэагаваць на аб’ектыўную крытыку, нясхільны раіцца зь іншымі і такім чынам прыняць найлепшае для дзяржавы рашэньне. Сьцьвярджаецца, што гэта небясьпечна і што трэба ўважліва ставіцца ў гэтай сувязі ды тых, каго мы выбіраем. Ваша думка?"

Міхалевіч: "Лічу, што людзі павінны самі разьбірацца, ці мае палітык такі сындром гіпэртрафаванага самалюбства".

"Свабода": "Калі б вы сталі прэзыдэнтам, то на што б зьвярнулі найпершую ўвагу ў такой галіне, як ахова здароўя беларускага грамадзтва?"

Міхалевіч: "Што да сыстэмы аховы здароўя, то трэба рабіць так, каб быў маніторынг здароўя людзей, задоўга да таго, як яны захварэюць,Бо калі людзі захварэлі, то лекаваць у нас іх бывае запозна. Самае галоўнае, каб праблемы выкрываліся на раньніх стадыях. Асабліва гэта тычыцца тых, хто пацярпеў ад наступстваў чарнобыльскай катастрофы. Гэтых людзей трэба маніторыць у першую чаргу. Гэта яшчэ ня позна рабіць. Што да фізычнай культуры і спорту, то лічу, што гэтым павінны займацца адмыслоўцы. А дзяржава павінна аказваць падтрымку самым розным відам спорту".