"Ман на танҳо ҷонибдори бозгашт ба алифбои форсӣ ҳастам, балки бар ин назарам, ки забони мо бидуни бозгашт ба алифбои форсӣ, ки дар ҳазору дувист сол қолаби муносибе барои ин забон будааст, ояндаи дурахшон, балки ояндаи рӯшан ҳам нахоҳад дошт."
Имрӯзҳо аҳли олам, аз ҷумла тоҷикон, бо ташвишу изтироб ба Афғонистони ҳамсоя менигаранд, ки чӣ хел як гуруҳи тундрав дар замони кӯтоҳ минтақаҳои ин кишварро (ба истиснои Панҷшер) ба тасарруфи худ даровард ва пайомадаш чӣ хоҳад буд.
Оё дар ҳақиқат марзи пешини Шӯравӣ бо Афғонистон, тавре онро арзёбӣ мекунанд, хатаровар аст? Чӣ чиз марзҳоро ба сарчашмаи низоъҳо табдил медиҳад? Кӣ, чӣ гуна ва барои чӣ хатти марзро тавассути дарёи Ому муайян кард? Ин сарҳадҳо дар таърихи мардуми Осиёи Марказӣ чӣ аҳамият доранд?
Хабарҳо дар бораи он ки "Толибон" қудратро дар Афғонистон ба даст гирифта, худро бебокона "Аморати исломӣ" номидааст, барои тамоми дунё бонги хатар мебошад. Ҳаракате, ки аз сӯйи Созмони Милали Муттаҳид террористӣ эълон шудааст.
Пирӯзии бисёр осони "Толибон" бар низоми сиёсии ҳоким дар Афғонистон, ки дунёро шигифтзада кард, оғози фасли нав на танҳо барои ин кишвар, балки барои Ховари Миёна, Осиёи Миёна, Қафқоз ва шимоли Африқо аст.
Суқути Кобул ва пирӯзии Толибон дар Афғонистон чашмҳоро сӯйи Тоҷикистон кард, ки ба фарқ аз ҳамсоягонаш дар Осиёи Марказӣ ва шариконаш дар қаламрави пасошӯравӣ ягона кишварест, ки то ҳол бо Толибон гуфтушуниде анҷом надодааст.
Як ҳамватанамонро мешиносам, ки ҳар гоҳ ба таърифи корҳояш пардозад, суханро ин гуна оғоз мекунад: "Ба даргоҳи Худо миннат нашавад" ва ба миннат кардан идома медиҳад.
Тавре мушоҳидаву суҳбат бо мутахассисон нишон медиҳад, "бепарвоии сартосарӣ” ва “таваккал ба Худо" намегузорад, ки мубориза бо паҳншавии бемории COVID-19 дар Тоҷикистон ҷиддӣ ба роҳ монда шавад. Т
Муаллиф муносибати ҷадидҳоро ба Ислом ба баррасӣ гирифтааст. Ҷолиб аст, ки ӯ дар бисёр маврид байни андешаи ҷадидон ва салафиҳои имрӯза монандиҳоеро дида ва сабаби онро шарҳ додааст.
Чанд сол пеш, вақте ба ҳамкори афғонам хиёбонҳои васеъ, биноҳои зебои вазорату донишгоҳҳо, театрҳои шаҳр ва маҳаллаҳои калону ботартибро нишон медодам, ӯ қариб ҳамеша як нидо мекард: "Ҳо, урусо инҷо хуб кор кардаанд".
Ёфтҳои бештар
