شهلا در یکی از اداره‌های دولتی کار می‌کرد و پس از به قدرت رسیدن دوباره طالبان به مدت دو ماه به کار خود ادامه داد، اما یک سال پیش، طالبان او را خانه نشین کردند و قول دادند که حقوق ماهانه او را به طور منظم پرداخت می‌کنند.
اما شهلا که سرپرست خانواده‌اش است می‌گوید در این مدت حقوقی برایش پرداخت نشده و مشکلات اقتصادی خانواده باعث شده که به مشکلات روحی و روانی دچار شود:
"مواد سوخت نداریم، چری نداریم، کرای خانه به دوش من است پدر کودکانم مریض است، پنج تا شش نفر در خانه هستند. وقتی صبح می‌خوریم به شب فکر می‌کنیم و وقتی شب می‌خوریم به صبح فکر می‌کنیم، ده‌ها هزار نفر که بایومتریک شده اند حتی یک نفر را معاش نداده اند."
سروی که اخیراً توسط بنیاد تحقیقات سمویل هال با کمک سازمان بین‌المللی مهاجرت و اتحادیه اروپا در مورد تأثیرات تغییر اقلیم، شرایط روانی و بیجا شدگان داخلی انجام شد، پرسش‌های زیادی در این تحقیق مطرح شده اند.
در مجموع پاسخ دهندگان گفته اند که وضعیت روانی آنان وخیم شده و به خدمات لازم دسترسی ندارند.
این سروی که در کابل، هرات و ننگرهار انجام شده و با ۲۱۵ تن مصاحبه شده است، نشان می‌دهد که بحران انسانی و بیکاری پس از سقوط نظام جمهوری در سال گذشته مشکلات روانی را برای مردان ایجاد کرده است.
در بخشی از این نظر سنجی آمده است: "از اگست ۲۰۲۱، زنان به‌ویژه دو میلیون بیوه بی‌سرپرست با چالش‌های شدید مواجه شده‌اند، فقر شدید و محدودیت های کاری، توانمندسازی زنان را با مشکل مواجه کرده است."
این سروی که در تابستان سال جاری انجام شده نشان می‌دهد که محدودیت‌ها بر رفت و آمد و کار زنان توسط حکومت طالبان، زنانی را که مسئولیت شستن لباس‌ها، پاک کاری خانه‌ها و اداره‌ها را برعهده دارند نیز از کار محروم کرده است- زنانی که با انجام این کارها برای خانواده‌های‌شان پول به‌دست می‌آوردند.
ذبیح الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان به پرسش‌های رادیو آزادی در مورد این سروی پاسخی نداد، اما دیروز دوشنبه به رادیو آزادی گفت که "مردم باید حقوق را از منظر اسلام مطالعه کنند و از ما بپرسند."
در مورد مشکلات اقتصادی مردم هم مجاهد پیش از این در گفتگو با رادیو آزادی آنرا تایید کرده بود اما دلیل آنرا سیاست‌های نادرست کشورهای مختلف در قبال افغانستان از جمله آمریکا دانسته که به گفته وی سرمایه‌‌های بانکی را مسدود کرده و محدودیت‌های اقتصادی وضع کرده اند.
سروی سازمان بین‌المللی مهاجرت نشان می‌دهد که بیکاری زنان و مردان سرپرست خانواده و مشکلات اقتصادی خانواده خشونت خانگی را افزایش داده است و این خشونت بیشترین تأثیر را بر زنان داشته است.
در گزارش این سازمان آمده است که اکنون بسیاری از مردم از شهرها به روستاها بازگشته اند، زیرا مردم شغل رسمی و دولتی خود را از دست داده و به کارهای عادی روی آورده اند.
شانزده ماه از به قدرت رسیدن دوباره طالبان در افغانستان می‌گذرد، اما حکومت آنها هنوز توسط هیچ کشوری به رسمیت شناخته نشده است، که دلیل اصلی آن عدم تشکیل دولت همه شمول و نقض حقوق بشر به ویژه حقوق دختران و زنان گفته شده است.
از این رو جامعه جهانی مستقیماً به حکومت طالبان کمک نمی‌کند، اما به کمک‌های بشردوستانه به افغان‌ها ادامه داده است.
