Қанша жаңа жыл тойласақ та, мен біздің елде жаңалықтың кең қанат жайғанын көрген емеспін. Әлі сол тоң мойын, өзгеріске былқ етпейтін қалпымыздамыз.
Жөңкебай деген журналистпін. Танып отырған шығарсыз... Теледидардан көріп жүрсіз, газеттерден оқып жүрсіз...
«Мынау сенің серкең еді, қартайып бара жатыр» деген соң басын кесіп алғанмын.
Кілт - кемеңгер еді. Кез-келген құлыпты ашатын. Дүниеде не түрлі құлып жоқ дейсіз - алтын сарайлардың есігінде асыл қазына қорыған батпан салмақты қымбат-маңғазының да, кәкір-шүкір күзеткен арзанқол жұқалтаңының да тілін тапты. Жеңілдерін алыстан арбап, аңдатпай ашты. Ауырлары майталман ашқыштың қалай іші-бауырларына еніп, қолқа-жүректерін ақтарып салғанын сезбей де қалды...
Сонымен, осы қалада қазір екі-ақ түрлі xалық қалдық. Бірі - аты-жөні белгісіз, бізге қарап аузын ашқан қалың көпшілік... Сосын, жердің құты, елдің қаймағы, өмірдің қызығы мен шырайы - мына біздер...
Ақ тұлпар маған былай деп аян берді... Егер сіз өле қалсаңыз... яғни, алда-жалда, өлуге шешім жасай қалсаңыз, менің тұлыбыма сіздің ескерткішіңізді мінгізеді екен...
Философиялық тұрғыдан алсақ, Асқар Сүлейменов - Хайдеггер бағытындағы экзистенциалист, біздің топырақтағы осы ағымның негізін қалаушы.
Бірақ дауыстар - жаңғырық таратуға құмар... Олар бір-біріне үн қатпайды, дауыс та қоспайды... Бірін бірі - мүлде естімейді де. Олар - жаңғырыққа сенеді, айтарын - Жартасқа арнайды.
Бұл жалпы әйелдік, нәзіктік сипатындағы дүние емес, ұлттық ерекшеліктері, азаматтық сипаты басым қазақ қызының поэзиясы.
Әкімшіліктен қазір қайыр жоғын бәрі біледі... Жалпы, әкімшіліктің - бізде, біздің - әкімшілікте шаруамыз болып көрген емес. Бір- бірімізге еш тәуелділігіміз де, міндеткерлігіміз де жоқ...
Философ Бекет Нұржановты еске алу кешіне арнаймын.
Бірақ, шынымды айтсам, осының бәрі бос сөз екенін, менің тапқан бүгінгі "абыройым" да, әншейін, өзімді өзім алдау екенін қу ішім сезеді... Әйтсе де, осы алданыш өзіме ұнайды.
Тағы
