100 словаў

• 19:11, 20 люты 2016

  3000 аўтографаў

  Вядомы пісьменьнік прынёс у выдавецтва грошы і выдаў новы раман 3000-м накладам.

• 12:10, 19 люты 2016

  Доктар

  Наш дзіцячы доктар быў зь вядомай у мястэчку доктарскай сям’i. I дзяды, i прадзеды яго былi лекарамi. Пасля прыему у бальнiцы, ён наведваў хворых па дамах

• 11:35, 18 люты 2016

  Краіна скаргаў

  Калі беларусу кепска — можна напіцца. Як зусім кепска — можна паскардзіцца. Найбольш крыўдлівыя скардзяцца пісьмова. Празь пятнаццаць дзён табе адкажуць... тыя, на каго паскардзіўся або іх начальства.

• 13:03, 17 люты 2016

  «Даніэла» і мэнтальнасьць

  Сядзім у аўдыторыі БДУ. Прафэсар і я. Чакаем прыходу іншых удзельнікаў сустрэчы.

• 13:43, 16 люты 2016

  Рукі дзеда

  1943-ці. Мяне, двухгадовага, маці прывезла з эвакуацыі ў Маскву. І, падаўшыся бліжэй да Беларусі, пакінула на сваю сястру, цётку Надзею.

• 13:27, 15 люты 2016

  Просты герой

  Яе не паставіш у адзін шэраг з агульнапрынятымі героямі: не ваявала, з-пад колаў аўто нікога не дастала, з пажару ня вынесла. Яна — узорна памерла.

• 15:15, 13 люты 2016

  Ідыш як пратэст

  .Бабка, сялянка з-пад Рэчыцы, у юнацтве жыла ў яўрэйскім квартале Гомеля і ідышам валодала бездакорна.

• 11:52, 12 люты 2016

  Сястра

  Адным болем, адною крывёй назаўсёды зьвязаныя.

• 13:57, 11 люты 2016

  Заўвага

  То, кажаш, Сівы, клопаты з законам у цябе рана пачаліся? — перапыніў задоўжанае маўчаньне адзін са студэнтаў.

• 11:39, 10 люты 2016

  Слова і Дух

  Нельга навучыцца хадзіць па вадзе, калі ты ня Бог... Нельга быць паэтам, калі не абагаўляеш Слова.

• 11:30, 09 люты 2016

  Niemen і бацька мой

  Ён стаяў на сцэне адзін: пачаўшы сьпяваць, кідаўся з боку ў бок, ад аднаго аргану да другога.

• 11:52, 08 люты 2016

  Партызаны

  Беларусы — надзвычайныя партызаны. У тым сэнсе, што мы баімся дэманстраваць сваю беларускасьць.

• 16:06, 06 люты 2016

  Прадчуваньне

  Калі апошнім разам быў прыехаўшы да мамы, тая завінулася паказаць, дзе ляжаць пахавальныя грошы. Спрабаваў аджартавацца. Пакрыўдзілася: «Коцік жа мой сыйшоў. Гэдак робіцца на нечыю з хаты сьмерць».

• 11:33, 05 люты 2016

  Усе – патрыёты

  З магчымасьці ўводу забароны на спакойнае «туняядзтва» таксама спачатку кпілі ды пасьмейваліся...

• 11:54, 04 люты 2016

  Русский характер

  Вяртаюся з Баўгарыі зноў адзін-аднюткі ў вагоне. Плюс два маскоўскія праваднікі. Выпіваюць, але ў меру. Сярожа: «А мы о вас, уважаемый, наслышаны. Гена всё рассказал»

• 11:31, 03 люты 2016

  Потрясённый

  «Я потрясён!» — кажа Гена. — Я думал, ваша оппозиция только против батьки, а вы — против России и Путина!"

• 12:23, 02 люты 2016

  абавязаньні

  позьні вечар, едзем з В. у маршрутцы... сьпераду сядзіць мужчына, добра апрануты, сярэдняга ўзросту... выпіўшы, у стане, калі разьвязваюцца язык і думкі.

• 11:11, 01 люты 2016

  Эўрапеец

  Гэтак, прыязна-зычліва і ўсьмешліва, у двары свайго дому на Старавіленскай па-над Сьвіслаччу ўганаравала мяне будучая нобэлеўская ляўрэатка ў пару свайго ўзыходжаньня на эвэрэст літаратурнай славы.

• 18:34, 31 студзень 2016

  «Рыцарскі раман»

  Ён закахаўся ў яе ў першы дзень адпачынку і ўсяляк гэта дэманстраваў. Яна зрабіла выгляд, што нічога ня бачыць.

• 12:26, 29 студзень 2016

  Дзе весьнічкі?

  Была ў нашай вёсцы завядзёнка. У адну зь зімовых начэй хлопцы зьбіраліся і ўсе разам хадзілі па вёсцы ды здымалі... весьнічкі. Потым іх недзе хавалі ці проста пакідалі за некалькі мэтраў ад дома гаспадара.

• 11:55, 28 студзень 2016

  Калядоўшчыкі

  У Гародні калядаваць пачалі «пахаднянцы» ў канцы 80-х і я ганаруся, што быў сярод іх. Некалькі чалавек з развучанымі калядкамі і зоркай соўгаліся па кватэрых шматпавярховікаў.

• 11:32, 27 студзень 2016

  У вадохрышчанскія маразы

  Уніяцкая царква не забараняе сьвятарам адпяваць самагубцаў: чалавек уздымае руку на сваё жыцьцё не ў сваім розуме, страціў інстынкт самазахаваньня.

• 11:55, 26 студзень 2016

  All you need is love

  — Ай не, — адмахнуўся, — лухта. Вось мне для шчасьця патрэбны пляншэт. Ну, і чыпсы...

• 11:45, 25 студзень 2016

  Цьвік рэвалюцыі

  Краму абрабавалі ў аўторак, а ў сераду Янак знік.

• 19:07, 23 студзень 2016

  Кнiжная палiца

  Мой сябар, празаiк i лiтаратуразнаўца, знаёмячы мяне з сваёй хатняй бiблiятэкай, зьвярнуў маю ўвагу на палiцу, шчыльна застаўленую кнiгами, часопiсамі, стосікамi газэт.

• 12:13, 22 студзень 2016

  Апошні, трэці век

  Санаторый у Беларусі — паўнавартасны абʼект для адпачынку і аздараўленьня. Туды выбіваюць пуцёўкі, «стаяць на чарзе». Унутры — узровень ****гатэля.

• 12:44, 21 студзень 2016

  Нічога новага на сьвеце?

  Цудоўны край — Сеньненшчына. І ў моўным пляне ўсьцешлівы. Не, родная мова тут не пануе — да гэтага не дайшло, а ўсё ж...

• 12:59, 20 студзень 2016

  Пан вялікі

  Пакідаючы родны куток сярод белай бязьмежнай прасторы, выношу з хаты рассоўнае летняе крэсла, стаўлю яго на сьнег...

• 11:52, 19 студзень 2016

  Гадуецца тэрарыст

  — Тэрарыста расьціце. — Суседзяў чапаць ня будзем, праўда, Ясік?

• 11:49, 18 студзень 2016

  Добрыя людзі

  Разглядаю дзірван дэталек інтэр’еру. Раптам бачу сьцяжок ДНР. «Гаспадар сьцяжкі калекцыянуе» — тлумачыць сябра.

• 15:14, 16 студзень 2016

  Надзейны банк. Найлепшы дэпазыт

  Свае грошы я зняў ужо даўно. У сакавіку 2015-га закрыў валютны і рублёвы дэпазіты — сродкі з апошняга тут жа канвэртаваў у даляры.

• 11:58, 15 студзень 2016

  Майсей

  Мальта, жнівень, аўтобусны прыпынак у сярэднявечным гарадку. Дзябёлая цётка, цемнаскуры афрыканец, старэнькі сьвятар і я.

• 11:29, 14 студзень 2016

  Не ўдалося пахваліцца

  Вярнуліся «таварышы» ў 1944-м, пра свае выракі не забыліся.

• 11:56, 13 студзень 2016

  Адвечны сакрэт

  Прыйшоў карэспандэнт да Коласа — той дровы коле. Завіталі піянэры да Лынькова. А ён дах латае.

• 12:01, 12 студзень 2016

  Год Сьвіньні

  Ён забіў яе адным стрэлам зь пісталета, я добра памятаю чорную дзірачку ля вуха, дымок... Адыходзіў 1945-ы, пачынаўся 1946-ы, год Сьвіньні, першы год без вайны...

• 12:45, 11 студзень 2016

  «Руский с китайцем братья навек»

  Яшчэ з расповедаў бацькі...

• 15:20, 09 студзень 2016

  Тутэйшыя

  У мэтро ў Нью Ёрку магчыма пачуць гутаркі на розных мовах. Амаль кожны трэцi размауляе па-руску.

• 11:23, 08 студзень 2016

  «Сяджу. Мэдытую»

  На волі людзі часам абіраюць добраахвотную 10-дзённую «адседку» ў ізаляцыі. Мэдытуюць.

• 11:55, 07 студзень 2016

  Пакінутая хата

  Каму належыць хата, у якой перасталі жыць? Фармальна яна, канешне, камусьці належыць — калі гаспадары зьяжджаюць назаўсёды або паміраюць, хата застаецца юрыдычнаму спадкаемцу.

• 12:30, 06 студзень 2016

  Мова Сьвятога Мікалая

  Ёсьць у мяне хрэсьніца — Тася. Вырашыў быць добрым хросным і дбаць пра яе духоўнае выхаваньне ў веры і беларускасьці.

• 12:10, 05 студзень 2016

  Спалены да фільтра «фэст»

  Наш сусед, пэнсіянэр дзядзька Коля, зьведаў за жыцьцё суровую працу мэханізатара, турму, дзьве апэрацыі, алькагольную яму.

• 13:02, 04 студзень 2016

  Польскі шпіён

  Быль ад Сяргея Грахоўскага. Год 38-мы, у камэру менскай «амэрыканкі» ўкідаюць чарговага вязьня. Гутарка — хто, за што. Навічок кажа — я польскі шпіён. Рогат камэры — толькі польскі

• 20:12, 02 студзень 2016

  Рай на Бацькаўшчыне

  Ён і яна ўпрыгожваюць дома ялінку: на прысыпаныя «сьнегам» лапкі-галінкі чапляюць адмысловыя чырванабокія яблычкі з бацькоўскага саду.

• 21:47, 01 студзень 2016

  Шоры

  Памылкі трэба прызнаваць. Шоры. Калі пераацаніў свае мажлівасьці ці пацярпеў ад уласнае бязьдзейнасьці, бестурботнасьці.

• 15:32, 31 сьнежань 2015

  Вецер

  Надоечы ішлі мы з сынам са школы, як раптоўна наляцеў шалёны парыў ветру ды пачаў па-сапраўднаму зьдзімаць дзіця з дарогі.

• 12:48, 30 сьнежань 2015

  «Нобелевка» і «нобком»

  Усё-ткі наколькі глыбока Савецкі Саюз сядзіць у галовах людзей! Нават калі яны пішуць пра ўручэньне Нобэлеўскай прэміі, то сама лексыка проста патыхае тымі часамі.

• 11:48, 29 сьнежань 2015

  Цiшыня

  Мы з жонкай зь дзяцiнства жывем у тлумных месцах. Усюды за вакном нешта грукоча. У маiм Краснапольлi я жыў на вулiцы, па якой з раньняй ранiцы пачыналі рухацца малочнікі на машынах і калёсах.

• 13:20, 28 сьнежань 2015

  «Хлебны фургон»

  Канец сямідзесятых, гомельская ўскраіна. Немалады сусед дзядзька Лёнік пілуе дровы. Па вуліцы праплывае аўтафургон з надпісам «Хлеб». Сусед фіксуе фургон вачыма, упускае пілу і хапаецца за сэрца.

• 17:50, 26 сьнежань 2015

  Паэта ня трэба

  З расповеду бацькі, які пасьля вайны служыў у Кітаі і чуў там ад дасьведчаных людзей розныя байкі пра савецкую палітыку ў рэгіёне.

• 18:40, 25 сьнежань 2015

  дзеці

  дзіцячы настрой забівае мяне. а я часам напіваўся, дык тады зранку, калі стаяў на гаўбцы, лемантаваў: «заткніце ўсе раты! дайце памерці ў цішыні!»

Загрузіць яшчэ