100 словаў

• 11:58, 24 сьнежань 2015

  Крызіс і Каляды

  У гэтыя дні даводзіцца думаць пра грошы. Бо — крызіс...

• 11:33, 23 сьнежань 2015

  Дарагія прыхаджанкі

  Восьмая гадзіна працы з дванаццаці. Я, грузчык, сяджу на «родным» складзе ў рэдкую хвіліну адпачынку. Забягаюць дзяўчаты-прадаўцы па чарговую порцыю тавару, заўважаюць мяне.

• 12:38, 22 сьнежань 2015

  Знаходка

  ...1961-ы, Полацак... Разам з аднакурсьнікамі корпаюся ў глеі ХI стагодзьдзя. Па адзін бок раскопу Сафія, па другі — анкалягічны дыспансэр.

• 11:44, 21 сьнежань 2015

  Дзесяць хвілін маўчаньня

  Але ўсё часьцей прыгадваюцца дзесяць хвілін маўчаньня ў панядзелак 12 кастрычніка.

• 15:42, 19 сьнежань 2015

  Посьпех

  Сямігадовы гарэза бяжыць шчасьлівы ад школы да самага дому, увесь аж зьзяе, бы новы мядзяк.

• 11:46, 18 сьнежань 2015

  Галоўная прычына

  Астатняя сталіца — гэта мы, працавітыя, ня дужа пераборлівыя, хітраватыя «калгасьнікі».

• 12:18, 17 сьнежань 2015

  Менская машына часу

  Кабета ў доўгім паліто з футравым каўняром і дзьвюмя торбамі ў руках шэптам прапануе: «Мальбара. Парлямэнт... Дзёшава...»

• 11:39, 16 сьнежань 2015

  «Архэ»

  Стары чэскі дзядуля, які ніколі ня чуў беларускай мовы, штовечар перад сном чытае чатыры старонкі.

• 11:59, 15 сьнежань 2015

  Лыжачка Францішка Багушэвіча

  Пасябравала з новай добразычлівай прадавачкай нашага прадуктовага. — А я раней ў Кушлянах жыла. Пры музэі Багушэвіча арэндавала пасеку, — расказала яна днямі.

• 11:54, 14 сьнежань 2015

  Можна жыць

  Гаспадынін сын, саракагадовы Дзімон, не марудзячы, прывёў «надзейнага таварыша». На бальконе яны ўпотай абкурыліся нейкімі зёлкамі і цяпер блукаюць па кватэры, старанна імітуючы перада мной адэкватнасьць.

• 15:00, 12 сьнежань 2015

  Сьвятлана Алексіевіч як сэкта Лотасавай сутры

  «Калі б яна мела іншую рэпутацыю, гэта была б зусім іншая сэкта»

• 12:07, 11 сьнежань 2015

  «Толькі б Нёман ня высах...»

  А ён высыхае. Літаральна на вачох. Выспы, якія ўзьнікаюць у розных месцах, нагадваюць сьпіны рачных пачвараў, што павольна ды няўхільна ўздымаюцца з глыбіні.

• 12:10, 10 сьнежань 2015

  Асеньні жаўранак

  Апошнія дні лістапада. Суботняй раніцай еду ў Менск. Апранулася, бадай, не па надвор’і — крыху падмярзаю ў сваім «эканомклясе».

• 11:49, 09 сьнежань 2015

  Пад Чар(нобелем) ходзім

  «Нарабіў нам гэты Чар(нобель)!..» — і гэтак, выразна залучаючы ў назву-тапонім чужое і невядомае аўтарам прозьвішча, шмат дзе казалі ў Беларусі.

• 11:38, 08 сьнежань 2015

  Акуніцеся ў Браслаў

  «Паехаць бы на экскурсію ў Рым ці хаця б у Кіеў! Ну, добра, можна і ў Нясьвіж».

• 11:35, 07 сьнежань 2015

  Коні

  Дзядуля ўпарта клікаў каня проста Шэрым, а пасьля, як і ўнукі, пачаў ласкава называць яго Адольфікам.

• 15:48, 05 сьнежань 2015

  Водар лісьця

  Над бацькоўскай хатай у Пінску расьце вялізны арэх, лісьце якога штовосень шчыльным дываном пакрывае падворак.

• 12:18, 04 сьнежань 2015

  Просты беларускі здымак

  Ты едзеш дарогамі сваёй краіны, а цябе з распасьцёртымі рукамі сустракаюць пудзілы.

• 12:10, 03 сьнежань 2015

  Застаюся аптымістам

  У 1989 я пачаў насіць забаронены бел-чырвона-белы значок. Дырэктарка лавіла мяне, каб адабраць «крамолу».

• 11:40, 02 сьнежань 2015

  Немата

  1961-ы, Кіеў, Дарніца, сьпякота, насычаная дзяруча-жалезістым пахам ліцейкі з вагонабудаўнічага заводу. Я ратуюся ў прахалоднай залі кінатэатру, гляджу «Голый остров» — першае ў маім жыцьці японскае кіно.

• 12:04, 01 сьнежань 2015

  Імёны

  У бабулінай вёсцы што ні імя — то скарб. Манік, Рэнечка, Болік, Веся, Вэрця, Генька, Тадзік, Чэся, Броня, Эдзька, Генюсь...

• 12:16, 30 лістапад 2015

  А калі выбары будуць?

  Каля кансуляту Польшчы ў Менску да нас з калегам падыходзіць вельмі пажылога веку акуратна апранутая жанчына. Пытаецца: — За чым такая вялікая чарга? — Па візы.

• 18:42, 28 лістапад 2015

  Сабакі і прагрэс

  Упэўнена і днём, і ноччу ходзяць туды-сюды па сваіх сабачых справах на абодва бакі.

• 16:30, 27 лістапад 2015

  Начны бар у горадзе М.

  Сівавалосы мужчына скардзіцца на адсутнасьць грошай, замаўляючы чацьверты куфаль піва...

• 12:20, 26 лістапад 2015

  Працоўнае

  — Выдатная навіна. Я заўсёды казаў, што каб Беларусь зажыла, трэба пісаць меней кніжак, а нараджаць болей беларусаў. Ён нарэшце ўзяўся за розум, — кажу.

• 13:00, 25 лістапад 2015

  Заслаўскі Гудзіні

  Я ж — дэсантура! Цяпер у мяне мянушка — Гудзіні. Сумна тут, думаю на Данбас падацца.

• 11:47, 24 лістапад 2015

  Ці пазналі?

  На ўскрайку сквэру Жылібэра, з тыльнага боку, стаіць помнік. Помнік — ня помнік, так сабе — паркавая скульптура. Бяз цокалю, бяз надпісу.

• 12:34, 23 лістапад 2015

  Плошча Ленана

  Калі пачынаюцца выбухі, падае долу пасажырскі самалёт і на парад выпаўзаюць чарговыя танкі, заплюшчваю вочы, уяўляю сябе чалавекам з кавалачкам ленанаўскага твару на плячах.

• 14:01, 21 лістапад 2015

  Партал

  У дзяцінстве, бывала, я пабойваўся засынаць. Стомленая сьвядомасьць рапартавала, што правальваюся ня ў сон, а паміраю.

• 11:40, 20 лістапад 2015

  Дзень нараджэньня

  Адчуваю невытлумачальную сымпатыю і блізкасьць да творцаў, якія нарадзіліся ў адзін дзень са мной.

• 11:44, 19 лістапад 2015

  Пралетарыят ХХІ стагодзьдзя

  Магчыма, ісламісты і ёсьць рухавіком будучай эўрапейскай рэвалюцыі, вынікі якой (хто б у ёй ні атрымаў перамогу) нам вельмі не спадабаюцца.

• 11:33, 18 лістапад 2015

  Няхай і бяз масла

  Здавалася б, беларуская незалежная журналістыка мае адзінага непрыяцеля — кіроўную сыстэму.

• 12:25, 17 лістапад 2015

  Настаўнiцы

  Тады я ня ведаў, што студэнткай яна трапiла ў Гулаг за беларускасьць.

• 11:40, 16 лістапад 2015

  Яна чакае

  Ці можна бяз болю глядзець на пакінутыя вясковыя хаты?

• 11:55, 13 лістапад 2015

  Мёртвым баліць

  Падлетак бярэ ў рукі чэрап, кладзе яго ў драўляную, з габляваных дошак, труну, прыстасоўвае да іншых костачак, каб жаўнер пачуваў сябе ў труне чалавекам.

• 11:46, 12 лістапад 2015

  Важнасьць ліцэнзаванага вэтэрынара

  Села падразаць кіпцюры нашаму Рамзэсу. І занепакоілася: каціныя кіпцюры лёгка ламаліся і крышыліся.

• 11:25, 11 лістапад 2015

  Сам-насам з павучком

  Папаўдні ў сінім небе ўбачыў павуціну. Адна, другая! Плылі і ляцелі. Цэлымі клубкамі, шматкамі белай кудзелі.

• 12:37, 10 лістапад 2015

  Чыста на вуліцах

  1971 год, Гомель, мне шэсьць гадоў. Вяртаемся з бабуляй ад крамы дахаты. Бабка — з валізай, я зь вялізнай цукеркай. Падыходзім да нашага плота.

• 11:44, 09 лістапад 2015

  Вазьміце водар

  Такімі словамі мяне спыняе мужчына каля ўваходу ў гандлёвы цэнтар.

• 15:22, 07 лістапад 2015

  Памiдоры

  Да вайны ў мястэчку не было памiдораў. Вырошчваць iх пачалi толькi пасьля вайны.

• 11:33, 06 лістапад 2015

  Як кот з сабакам

  Жонка кажа, што кот чамусьці перастаў набіраць вагу. Хоча звазіць яго да вэтэрынара. Я раблю заклапочаны выгляд.

• 12:01, 05 лістапад 2015

  Далонь да далоні

  У дзяцінстве матуля неяк асабліва трымала Яе за руку. Пальчык да пальчыка, далонь да далоні — замок, які абараняў ад непрыемнасьцяў...

• 11:49, 04 лістапад 2015

  спам

  спам, як і віртуальныя сэкс-паслугі, сягнулі новай ступені эвалюцыі.

• 13:10, 03 лістапад 2015

  Зямля: парадак і памяць

  Мы шкадуем свае рэчы, бо аддаючы іх зямлі, спадзяемся на памяць.

• 12:14, 02 лістапад 2015

  Вершы і могілкі

  Каб на помніках у «краі паэтаў» былі вершы ўлюбёных творцаў, могілкі былі б больш паэтычнымі, а паэты сапраўды на(роднымі).

• 17:34, 31 кастрычнік 2015

  Гібрыд

  Хрысьціянскае «не ўкрадзі!» і савецкае «не ўкрадзеш – не пражывеш!» Дзьве маралі, якія, здавалася б, павінны біцца паміж сабой да поўнай перамогі адной зь іх.

• 13:17, 30 кастрычнік 2015

  Сказаць праўду

  Учора я расказаў сваёй 85-гадовай бабулі, дзе і як загінуў яе тата.

• 11:53, 29 кастрычнік 2015

  Сьвята апошняга яблыка

  Прыдумала сабе сьвята. Не таму, што ў нас іх мала. Аж занадта. Але ці многія сьвяткуем? Ці многія кранаюць душу? Таму прыдумваю свае.

• 16:52, 27 кастрычнік 2015

  Няправільны загаловак

  Частка чытачоў абураецца загалоўкам Свабоды «Памёр гей Міхаіл Пішчэўскі. Забойца на волі»: гэта вылучэньне адной рысы, звужэньне праблемы, ці мала каго забіваюць, гэта пячорнае азначэньне, памёр чалавек, а ня гей...

• 12:40, 27 кастрычнік 2015

  Шчыт Шамбалы

  У маім юнацтве хлопец, пагражаючы суперніку фізычнай расправай, у яго на вачах біў кулаком правай рукі ў далонь левай, якая ў той момант сымбалізавала твар апанэнта.

Загрузіць яшчэ