Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Вайна як працяг катастрофы. Чаму Чарнобыль — гэта СССР, а СССР — гэта Чарнобыль


Фрагмэнт пляката на выставе дакумэнтаў аб Чарнобыльскай катастрофе «Пад саркафагам». Кіеў, красавік 2016
Фрагмэнт пляката на выставе дакумэнтаў аб Чарнобыльскай катастрофе «Пад саркафагам». Кіеў, красавік 2016

Год вайны ва Ўкраіне стварыў своеасаблівую новую прызму, скрозь якую многія важныя падзеі нядаўняй гісторыі ўспрымаюцца прыкметна інакш, чым раней.

Тое, пра што да вайны мы маглі не задумвацца ці ўва што ня верылі, стала цяпер значна больш відавочным. Адна з такіх падзей — чарнобыльская катастрофа 1986 году.

Галоўнай ахвярай найбольш жахлівай тэхнагеннай катастрофы ў гісторыі чалавецтва сталася менавіта Беларусь: на яе выпала да 70% радыяактыўных ападкаў, забрудзіўшы 23% тэрыторыі краіны.

Майму пакаленьню часам было складана адчуць на сабе ўсю бесчалавечную сутнасьць і цынізм савецкага рэжыму, якія насамрэч толькі ўзмацніліся пасьля распаду СССР, калі постсавецкага чалавека перасталі хоць неяк стрымліваць рэшткі камуністычных ідэалаў і «хімэры пад назвай мараль і сумленьне».
І вайна ва Ўкраіне дадаткова нагадала пра гэта — зь відовішчамі «мясных атак», заградатрадаў, зьнішчэньня цывільных жыхароў, СМЕРШам і жахлівымі расправамі на камэру — усім самым жахлівым, што мы чыталі ва ўспамінах пра Другую сусьветную і сталінскі стыль вядзеньня вайны.

Расейскім салдатам на першым этапе вайны нават загадалі рабіць умацаваньні ў чарнобыльскай зоне — акопвацца ў сьмяротна небясьпечнай радыяактыўнай чарнобыльскай глебе.

Пуцінскі рэжым ваюе за аднаўленьне СССР і, па сутнасьці, за паўтарэньне чарнобыльскай катастрофы. Бо СССР — гэта Чарнобыль. А Чарнобыль — гэта СССР і апатэоз савецкасьці.

Амаль усе абставіны, зьбег якіх прывёў да чарнобыльскай катастрофы, маюць сваёй крыніцай савецкі рэжым, які гвалтам прыйшоў на Беларусь з Расеі ў канцы 1918 году.

Чарнобыль — гэта савецкае гаспадараньне, савецкая абыякавасьць, савецкі валюнтарызм. Саветы пабудавалі Чарнобыльскую АЭС з тымі праектнымі хібамі, якія прывялі да катастрофы. Саветы, з тыповымі адначасовымі фармалізмам і абыякавасьцю да правілаў, рабілі выпрабаваньні з парушэньнем правілаў бясьпекі.

Саветы выганялі людзей на першамайскія дэманстрацыі пад радыяактыўныя ападкі. Саветы хлусілі і замоўчвалі катастрофу, пакуль пра яе не паведамілі заходнія эўрапецы. Саветы асаджалі радыяактыўныя хмары на Магілёўшчыну, на галовы беларусам, каб гэтыя хмары не пайшлі на Маскву.

У дэмакратычнай краіне Чарнобыль, хутчэй за ўсё, ня здарыўся б.
І так, Фукусіму нельга параўноўваць з Чарнобылем. Па Чарнобылі не ўдаралі моцны землятрус і цунамі: катастрофа здарылася падчас ціхай ночы пасьля спакойнага сонечнага красавіцкага дня. Перад аварыяй АЭС на Фукусіме прапрацавала 40 гадоў, а Чарнобыльская АЭС — усяго 9 гадоў. У выніку чарнобыльскай катастрофы ў атмасфэру было выкінута ў дзесяць разоў больш радыяцыі, чым у выніку аварыі на АЭС Фукусімы.

Расея абавязкова будзе плаціць рэпарацыі Ўкраіне за цяперашнюю вайну.
А ці будзе яна як юрыдычны пераемнік СССР (хіба хтось прымушаў браць на сябе гэтую пераемнасьць у 1991 годзе?) плаціць Беларусі кампэнсацыі за тое, што чвэрць беларускай тэрыторыі забруджаная радыяцыяй у выніку расейскага савецкага гаспадараньня?

За ўжо цяпер амаль трыццаць гадоў прарасейскага лукашэнкаўскага рэжыму, які быў усталяваны і трымаецца выключна дзякуючы падтрымцы з Масквы і які асвойвае чарнобыльскую зону, перасьледуе эколягаў, якія крытыкуюць гэтую чарнобыльскую палітыку. Які самавольна, непразрыста і без публічнага абмеркаваньня пабудаваў расейскімі рукамі патэнцыйна небясьпечную Астравецкую АЭС.

За шматлікіх маіх беларускіх знаёмых і фрэндаў на Facebook, якія хварэюць ці перахварэлі на рак. За маіх беларускіх дзеда і бабу, якія заўчасна памерлі ад раку.
Давайце не забываць пра гэта. Час для таго, каб падняць гэтае пытаньне ўсур’ёз, абавязкова настане.

Думкі, выказаныя ў блогах, перадаюць погляды саміх аўтараў і не абавязкова адлюстроўваюць пазыцыю рэдакцыі.

  • 16x9 Image

    Алесь Чайчыц

    Нарадзіўся ў 1984 годзе ў Маскве. З пачатку 2000-х — актывіст беларускай дыяспары ў Расеі, пазьней — у Вялікай Брытаніі. З 2013 году сябра Рады Беларускай Народнай Рэспублікі. У 2017–2021 гг. сябра Вялікай Рады Згуртаваньня беларусаў сьвету «Бацькаўшчына». Друкаваўся ў «Нашай Ніве», «Беларускім партызане» і інш. Пражывае ў Нямеччыне. Узнагароджаны мэдалём да стагодзьдзя БНР.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG