Эфір 24 сьнежня. 7 гадзіна раніцы
Ганна Соўсь: Валер, давайце падсумуем вынікі першага Году блогераў на свабодзе. Колькім блогерам «Свабода» прадаставіла сваю старонку? Якія допісы былі найбольш чытанымі? Набольш камэнтаванымі?
Валер Каліноўскі: Каб б быць дакладным, я падлічыў: 64 блогеры Жывога журналу і іншых пляцовак прымалі ўдзел у Днях блогера на сайце Свабоды з 14 лютага гэтага году, яшчэ 12 блогераў па тыдні вялі “аблогу” беларускай блогасфэры цягам летніх месяцаў. Усе іх артыкулы дагэтуль даступныя на сайце Свабоды. Так што мы знайшлі нямала новых аўтараў, прычым не толькі ў Беларусі, але і ў Расеі, Канадзе, Ізраілі, Літве, там, дзе фізычна жывуць беларускія блогеры. Іх публікацыі заўсёды былі сярод самых чытаных і самых камэнтаваных на сайце Свабоды. Некаторыя выклікалі нават шматдзённыя дыскусіі сярод чытачоў. Не хацелася б кагосьці выдзяляць, кожны чытач нашага сайту мог сам скласьці ўражаньне, можа і цяпер зьвярнуцца да тэкстаў, а слухачы нашага радыё чулі галасы блогераў, якія былі гасьцямі ранішняга і вечаровага эфіраў. Агулам хацеў бы зазначыць, што блогасфэра ў Беларусі сталася прыкметнай грамадзкай зьявай, у краіне, у якой доступ да звычайных СМІ абмежаваны ўладамі, блогасфэра проста квітнее рознымі думкамі, спрэчкамі, дыскусіямі. З гэтай незвычайнай зьявай мы і імкнёмся бліжэй пазнаёміць чытачоў нашага сайту. Ды і самім блогерам было цікава пісаць для нашых чытачоў. Мала хто абмяжоўваўся тысячай знакаў, часта нашымі аўтарамі з ЖЖ дасылаліся сапраўдныя літаратурныя ці журналісцкія творы.
Каліноўскі: Крытэр адзіны – каб журнал блогера ў інтэрнэце быў цікавым, адметным, каб там уздымаліся важныя тэмы, блізкія нашай аўдыторыі, хоць часам і спрэчныя. Так што давялося перагледзець сотні блогаў, прыслухацца да парадаў да калегаў, апрача іншага самі блогеры ў публікацыях на нашым сайце раілі сваю пяцёрку блогаў, зь якімі варта пазнаёміцца, былі парады і ад чытачоў, якія яны пакідалі ў камэнтарах на сайце. Да гэтых парадаў заўсёды прыслухоўваемся. І прыемна, што цяпер сярод тых блогаў, якія варта наведаць, многія ўжо раяць тых аўтараў, якія раней былі ўдзельнікамі Дзён блогера на нашым сайце. Ну а дамовіцца канешне ўдалося ня з усімі, каго хацелася б запрасіць, хтосьці быў заняты, хтосьці не адгукаўся, хтосьці адмаўляўся. Але ў нас яшчэ ёсьць час, каб значна пашырыць спіс удзельнікаў нашага наступнага году блогераў на сайце Свабоды.
Соўсь: Ці былі выпадкі, калі пасьля ўдзелу ў свабодаўскім праекце штосьці істотна мянялася ў жыцьці блогераў?
нашыя чытачы змогуць прачытаць згадкі пра калядныя сустрэчы і цуды, пра радасьць сьвята Хрыстовага нараджэньня, пра бамжоў, якія атрымалі 4,5 мільярда эўра, пра бараду, якая пайшла гуляць асобна ад гаспадара, пра тое, чаго няма ў Грэцыі і пра падарунак з Турэччыны, пра любоўны смак навагодніх мандарынак
Соўсь: Пасьля такой шчыльнай працы з блогерамі і вандраваньня ў беларускай блогасфэры вам самому не захацелася завесьці свой блог у жывым журнале?
Каліноўскі: Думкі такія ўзьнікаюць, але мяне пакуль спыняе тое, што я ў такім выпадку буду больш ангажаваны, у мяне будуць свае фрэнды, сябры, будуць нейкія ЖЖ-суполкі, у якіх удзельнічаюць блогеры. Так што пакуль устрымаюся. Гэта можна параўнаць з навукоўцамі, якія вывучаюць манэты -- яны звычайна асабіста ня маюць калекцыяў, бо толькі ў такім выпадку нумізматы даюць ім вывучыць іх калекцыі.
Соўсь: Якім будзе Дзень блогера на Свабодзе ў 2010 годзе?
Каліноўскі: Будуць некаторыя зьмены, але неістотныя, толькі такія, якія палепшаць нашае супрацоўніцтва з блогерамі. Будуць новыя аўтары, будуць новыя тэмы. Галоўны прынцып – свабода творчасьці застанецца.
Соўсь: А 8 гадзіне раніцы чытачоў нашага сайту чакае 8 каляных казак ад беларускіх блогераў. Давайце захаваем інтрыгу, але хаця б каротка праанасуйце, якія там будуць цікавосткі і сюрпрызы?
Каліноўскі: Дарэчы, блогеры ахвотна адклікнуліся на прапанову напісаць пост у выглядзе каляднай казкі. Творы атрымаліся цікавыя, між іншага нашыя чытачы змогуць прачытаць згадкі пра калядныя сустрэчы і цуды, пра радасьць сьвята Хрыстовага нараджэньня, пра бамжоў, якія атрымалі 4,5 мільярда эўра, пра бараду, якая пайшла гуляць асобна ад гаспадара, пра тое, чаго няма ў Грэцыі і пра падарунак з Турэччыны, пра любоўны смак навагодніх мандарынак.
