Сіўчыкаў: Традыцыя нашых шэсьцяў, дэманстрацый, якая доўжыцца ўжо два дзесяцігодзьдзі – з таго самага шэсьця, якое зарганізавала літаратурна-грамадзкае аб’яднаньне “Талака”, у якое меў гонар уваходзіць і я. Гэтае шэсьце – векапомнае і незабыўнае – шэсьце ў Курапаты. З тых часоў мінула ўжо 20 гадоў. Натуральна, адмяняць ці ставіць пад пытаньне гэткія шэсьці нельга. Але ў гэтай дваццацігадовай традыцыі не хапала сцэнарных, рэжысэрскіх вынаходак. Таму я вельмі падтрымліваю сёлетнюю ініцыятыву агульнанацыянальнай дыктоўкі-дэманстрацыі. Калі беларусы ў 78% анкет называюць сваёй роднай мовай беларускую, гэта станецца цудоўнай магчымасьцю публічна прадэманстраваць гэтую любоў да мовы, узьняць яе, як сьцяг. Гэтым самым мы маем магчымасьць па-сапраўднаму ўмацаваць незалежнасьць нашай Айчыны.
Карэспандэнтка: Для Вас асабіста гэтае сьвята азначае што?
Сіўчыкаў: Гэта найвялікшае вясновае сьвята, гэта, калі хочаце, аднаўленьне, новыя надзеі... І, з другога боку, стымул для працы.
