Бидуни шак, блогерӣ имрӯзҳо дар ҷомеаи Тоҷикистон ривоҷ ёфта, соҳаи ба қавле “машҳур” аст. Ба он бештар ҷавонон мегароянд. Фазои Инстаграм, ТикТок ва Ютуби “тоҷикӣ” пур аз саҳифаҳои блогеру пранкер ва вайнерҳо аст.
Мувофиқи созишномае, ки миёни нерӯҳои мардумӣ, президенту Шӯрои олӣ ва ҳукумат ҳосил шуда буд, бояд тамоми моликияти Ҳизби коммунист то рӯзи номнавис шуданаш миллӣ кунонида мешуд.
Ин суханон бештар иборат аз худситоӣ ва лофҳои газоф аст ва гоҳе албатта бо воқеият ҳамхонӣ дорад.
Дар ин рӯз роҳбарияти Ҳизби коммунисти Тоҷикистон дар вокуниш ба канда шудани ҳайкали Ленин дар Душанбе ва рақсу бозӣ кардани ҷонибдорони мухолифин дар болои он гирдиҳамоии эътирозӣ ташкил карданд.
Рӯзи 15-уми сентябр раисҷумҳури Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар Самарқанд бо ҳамтои чинияш Си Ҷинпин мулоқот кард. Дар назари аввал мулоқот ба фарқ аз дидори Ҷинпин бо Шавкат Мирзиёев, президенти Узбекистон, дидори ташрифотӣ буд ва ҳеч дастоварде надошт.
Шояд сахт гуфта бошам, аммо фикр мекунам, ҳаққи чунин гуфтанро дорам.
Пас аз омадани Толибон ба сари қудрат дар Афғонистон шабакаҳои иҷтимоӣ пур аз аксу навори ҳузнангез буд. Ҳар кас мехост, бо ҳар лаҳне дар мавриди Афғонистон ва Толибон чизе бигӯяд. Яке барои миллати мазлум тасалло мехонд, дигаре бо лаҳни шадид аз рафтори Толибон танқид мекард.
Яке мегӯяд, ҷояш ҷаннат шавад, дигарӣ мегӯяд, гӯраш бисӯзад. Яке бар ин бовар аст, ки ӯ ба мо истиқлол ва озодӣ армуғон овард, дигарӣ муътақид аст, ӯ як хоин буд, ки бо дасисаи хориҷиён давлати “абарқудрат ва серу пури” Шӯравиро дучори фурӯпошӣ кард.
Тоҷирон аз Гана аслан мошинҳои кӯҳна, тоҷирони Дубай мошинҳои гаронбаҳо мехаранд, тоҷирони тоҷик бештар Камри 2, 3, 4 мегиранд.
Намедонам, дигарон чӣ назар доранд, аммо ман аз суҳбат бо шахсе, ки дар соҳаи худ яке аз беҳтаринҳост, ҳаловат мебарам. Муҳим нест, ки ӯ кафшергар, табиб ё физик аст, муҳим он аст, ки ӯ беҳтарин нафари соҳаи худ аст.
Ёфтҳои бештар
