شماری از دانش آموزان مدارس دینی و اعضای خانواده های آنها از آزار و اذیت جنسی توسط معلمان مدارس و سایر دانش آموزان بزرگسال این مدارس شکایت دارند.
یک نوجوان ۱۷ ساله که باشنده یکی از شهرهای جنوب غربی افغانستان است و بخاطر حفظ هویت اش از گرفتن نام اش در این گزارش خود داری میکند از آنچه که در مدارس دینی تحت حاکمیت طالبان میگذرد حکایت هایی دارد.
او که دانش آموز صنف دهم مکتب است و هم درس های دینی را می خواند، ادعا دارد که در مدرسه با آزار و اذیت جنسی روبرو است:
"تقریباً شش ماه می شود که در مدرسه درس می خوانم، یک ماه پیش وقتی که به مدرسه میرفتم از طرف یک طالب که به همان مدرسه استاد هم است به من پیشنهاد دوستی کرد و چند حرف دیگر هم گفت که من قبول نکردم و مرا تهدید کرد و من به او گفتم که کلان آدم استی و استادی هم استی و چند دشنام هم به او دادم و داخل خود مدرسه هم چندین بار حرف های زشتی گفت."
این دانش آموز میگوید که برخی ها مدرسه را به همین دلیل ترک کرده اند:
"چندین تن از صنفی هایم را هم اذیت کرده بود که آنان خورد سال و کلان سال بود که یک تن از آنها مدرسه را ترک کرد و من شاهد استم و به من گفت که من دیگر مدرسه نمیآیم چون که همین استاد مرا اذیت میکند و تقاضای بدی از من کرده، نمی توانم که به فامیل خود بگویم."
برخی از اعضای خانواده ها هم از آنچه که آزار و اذیت جنسی فرزندان شان در مدارس دینی تحت حاکمیت طالبان خوانده میشود شکایت مشابه دارند.
احمد شکیب که در غرب افغانستان زندگی میکند، میگوید که دو ماه پیش برادر خورد سال اش به علت آزار و اذیت جنسی توسط معلمان، مدرسه را ترک کرد و او نیز به دلیل ترس و تهدیدات احتمالی نخواست شکایت کند:
"وقتی من از صنفی هایش معلومات گرفتم که چرا برادرم به مدرسه نمیرود آنها گفتند که در مدرسه آزار و اذیت می شود و معلومات موثق و دقیقی که من کردم او متاسفانه از سوی برخی استاد ها به تکلیف می شده و یا هم بطور واضح بگویم که درخواست جنسی از برادرم کرده بود، لمس کرده بود دست و پاهایش را و بوسه گرفته بود بالای من هم زیاد تاثیر منفی گذاشت و دیگر منم برای اش گفتم که دیگر به مدرسه نرود همین بود که درس دینی را هم رها کرد."
در بیش از دو سال گذشته که طالبان به قدرت برگشته، شماری زیادی از خانواده ها به دلیل وضع محدودیت های طالبان بر آموزش، اطفال شان را جهت فراگیری علوم دینی به مدارس شامل ساخته اند.
خواستیم در این مورد ، نظر مقام های محلی طالبان را نیز بپرسیم اما آنان تا تهیه این گزارش به پرسش های رادیو آزادی پاسخ ندادند.
اما در گذشته مقام های محلی طالبان در ولایت های غربی و جنوب غربی افغانستان از ایجاد و افزایش صدها مدرسه دینی خبر داده بودند.
این ادعاهای آزار و اذیت جنسی ، خشم و نگرانی شماری از فعالان جامعه مدنی و مدافعان حقوق زن را هم برانگیخته است.
نجیب امینی فعال جامعه مدنی در غرب افغانستان است. او برای خانواده ها بخاطر بیرون رفت از این مشکل چنین پیشنهاد میکند:
"اطفال مورد آزار و اذیت جنسی در مدارس دینی و در مدرسه های که تحت حکومت طالبان ایجاد شده قرار می گیرند.خانواده ها در این راستا نقش مهم و اساسی را دارند در مدارس روان نکنند اگر می خواهند اطفال شان آموزش اولیه را فرا بگیرند نزد خود شان آموزش اولیه را یاد بگیرند، باید آگاهی داده شود به مردم تا اینکه خانواده ها اطفال خود را در مدرسه های دینی تحت کنترول طالبان روان نکنند تا اینکه اطفال شان در امان باشند."
یک فعال حقوق زن هم که نخواست به خاطر ترس از طالبان نامش در گزارش گرفته شود با امینی موافق است.
او به رادیو آزادی گفت که خانواده ها نمی توانند به علت تهدیدات احتمالی از این موضوع شکایت کنند:
"مدارس دینی نه تنها میزان افراط گرایی را در سطح کشور افزایش میدهد بلکه بعضی از شکایت ها در بعضی از ولایت ها وجود دارد که آزار و اذیت جنسی چه بر دختران و چه بر پسران در سطح مکاتب دینی وجود دارد همچنان آنها به دلیل ترس و به دلیل تهدیدی که برای آنها وارد میشود نمی توانند که این مشکلات را به یک نهاد رسمی شکایت کنند."
از او پرسیدم چه باید شود که اطفال در مدارس دینی مصون باشند و مورد آزار و اذیت جنسی قرار نگیرند؟
"دیدگاه من این است که بخاطر این که افراطی گرایی از بین برود و به خاطر اینکه این آزار و اذیت ها از بین برود اول باید یک نهاد رسمی ایجاد شود بخاطر رسیده گی به مدارس دینی و دیگر اینکه ساخت مدارس دینی در سطح کشور کم تر شود."
این در حالیست که شماری از سازمانهای مدافع حقوق بشر از سیستم آموزشی تحت کنترول طالبان انتقاد کرده اند، از جمله دیده بان حقوق بشر در ماه دسمبر سال گذشته در گزارشی گفت که پالیسی های "تند آموزشی" طالبان، پسران و دختران را از حق آموزش با کیفیت محروم ساخته است.
این انتقادها در حالی وجود دارند که طالبان شمار مدرسه های دینی را در سراسر افغانستان گسترش داده و تعهد کرده اند که از این بیشتر خواهند ساخت.
در برخی از ولایات، مراکز آموزشی عصری، از جمله پوهنتونها و مراکز آموزشهای مسلکی نیز به مدارس دینی مبدل شده اند.
