Гэта дастаткова пашыраны ў народзе выраз. Яго можна назваць эмацыянальна-бяседным. Схема яго ўжываньня такая: пачуўшы ад свайго суразмоўцы нешта вельмі ўдалае, другі суразмоўнік ухвальна ўсклікае: “Ну ты й сказаў! Як у сук уляпіў!”
Гэты выраз часта сустракаецца і ў мастацкай літаратуры. У якасьці прыкладу нагадаю ўрывак з раману паэта Міколы Аўрамчыка “У падзямельлі”:
“Палонных прыгналі ў лягер, на супрацьлеглую ўскраіну гораду. Перш чым канваіры перадалі калёну лягернаму начальству, палонных абышлі і ўважліва агледзелі, нібы прыцэньваючыся да кожнага, два чалавекі ў цывільным адзеньні… Абодва размаўлялі па-руску, але з чужаземным акцэнтам… –
Разберись, как люди! – загадаў першы. –
Что столпились, как овцы?! – спытаў другі. Янка пачуў, як ззаду нехта паціху сказаў: “Тоўпяцца людзі. У гурт зьбіваюцца авечкі. Сам ты баран…” Янка падумаў: “Ну й трапна сказаў!.. Як у сук уляпіў!..”
Гэты выраз часта сустракаецца і ў мастацкай літаратуры. У якасьці прыкладу нагадаю ўрывак з раману паэта Міколы Аўрамчыка “У падзямельлі”:
“Палонных прыгналі ў лягер, на супрацьлеглую ўскраіну гораду. Перш чым канваіры перадалі калёну лягернаму начальству, палонных абышлі і ўважліва агледзелі, нібы прыцэньваючыся да кожнага, два чалавекі ў цывільным адзеньні… Абодва размаўлялі па-руску, але з чужаземным акцэнтам… –
Разберись, как люди! – загадаў першы. –
Что столпились, как овцы?! – спытаў другі. Янка пачуў, як ззаду нехта паціху сказаў: “Тоўпяцца людзі. У гурт зьбіваюцца авечкі. Сам ты баран…” Янка падумаў: “Ну й трапна сказаў!.. Як у сук уляпіў!..”
