Натальля Пінчук перш за ўсё падзякавала Марыі Пэйчынавіч-Бурыч за «ўзрушаную рэакцыю» на прысуд Алесю Бяляцкаму і яго калегам, за гатоўнасьць надалей падтрымліваць беларускія дэмакратычныя сілы і грамадзянскую супольнасьць у барацьбе за каштоўнасьці Рады Эўропы.
Натальля Пінчук сказала, што рэпрэсіі ў Беларусі працягваюцца, голас грамадзтва заглушаюць, рэжым уцягнуў Беларусь у расейскую агрэсію супраць Украіны:
«Рада Эўропы мае магчымасьці ўплываць на сытуацыю ў Беларусі ня толькі ў пэрспэктыве, а непасрэдна — праз маніторынг і ацэнку, праз каардынацыю палітыкі дзяржаваў-удзельніц. Беларускае грамадзтва не зьмірылася з захаваньнем дыктатуры і жыве памяцьцю пра 2020 год.
Беларускі народ катэгарычна супраць удзелу Беларусі ў вайне супраць суседняй Украіны, зь якой практычна кожнага з нас лучаць асабістыя сувязі.
Важна аддзяляць, адрозьніваць беларускі народ ад рэжыму Лукашэнкі, а Беларусь — ад Расеі. Беларусам глыбока чужыя імпэрскія памкненьні. Гэта і ёсьць прычына таго, што Лукашэнка дагэтуль не насьмеліўся загадаць беларускім войскам пераступіць мяжу з Украінай, а зусім ня тое, што ён быццам бы застаецца нейкім абаронцам незалежнасьці. Згода на расейскую ядзерную зброю ў Беларусі гэта паказала».
Натальля Пінчук расказала кіраўніцы сакратарыяту Рады Эўропы пра свайго мужа Алеся Бяляцкага, адзінага ў сьвеце ляўрэата Нобэлеўскай прэміі ў турме:
«Алесь Бяляцкі сымбалізуе для Беларусі свабодную думку. Ён супраць расейскага імпэрыялізму і на баку гераічнай Ўкраіны, свабодная будучыня якой і незалежная будучыня Беларусі ўзаемазьвязаныя. Значыць, справа Алеся Бяляцкага — гэта і ўклад у перамогу Ўкраіны.
Алесь прысьвяціў сваё жыцьцё адстойваньню таксама і права беларусаў на нацыянальную ідэнтычнасьць, на сваю мову і гістарычную памяць. Усё гэта зьнішчалі царская і камуністычная ўлада, а цяпер зьнішчае Лукашэнка ва ўгоду новаму расейскаму імпэрыялізму».
Марыя Пэйчынавіч-Бурыч у адказ абяцала, што Рада Эўропы будзе і надалей падтрымліваць і беларускіх палітвязьняў, і беларускае грамадзтва ў цэлым.
Яна расказала пра плян працы Рады Эўропы з дэмакратычным грамадзтвам Беларусі дзеля будучыні і падрыхтоўкі зьменаў. У плян уваходзяць 15 пунктаў, у тым ліку навучаньне моладзі, падрыхтоўка грамадзкай думкі да скасаваньня сьмяротнай кары, падтрымка ахвяраў рэпрэсіяў.
Натальля Пінчук падкрэсьліла: вызваленыя безь ніякіх умоваў мусяць быць Алесь Бяляцкі, усе праваабаронцы і ўсе палітычныя вязьні ў Беларусі, і гэта не прадмет торгу.
Разам з тым ужо цяпер трэба ратаваць жыцьцё і здароўе палітычных вязьняў, для чаго ўжываць розныя спосабы ўціску на ўлады ў Менску, сказала Натальля Пінчук.
24 красавіка прэзыдэнт Парлямэнцкай асамблеі Рады Эўропы Тыні Кокс разам з лідэрамі палітычных групаў Асамблеі сустрэўся з блізкімі лідэра расейскай апазыцыі Ўладзімера Кара-Мурзы, асуджанага на мінулым тыдні на 25 гадоў турмы, а таксама зьняволеных беларускіх актывістаў Алеся Бяляцкага і Марыі Калесьнікавай. Усе трое — ляўрэаты прэміі ПАРЭ імя Вацлава Гаўла ў галіне правоў чалавека.
«Вы маеце сяброў з 46 дзяржаваў — чальцоў Рады Эўропы», — зьвярнуўся прэзыдэнт да прысутных жонкі Кара-Мурзы Яўгеніі і жонкі Алеся Бяляцкага Натальлі Пінчук.
«Мы разам з вамі ў гэты надзвычай цяжкі час». Ахвярамі несправядлівасьці сталі таксама сем’і і дзеці зьняволеных, адзначыў ён.
Хто такі Алесь Бяляцкі
Беларускі праваабаронца, грамадзкі дзеяч, літаратуразнаўца. Заснавальнік і кіраўнік праваабарончага цэнтру «Вясна», палітычны зьняволены.
- Нарадзіўся 25 верасьня 1962 году ў гарадзкім пасёлку Вя́ртсіля ў Карэльскай АССР, дзе ў той час працавалі ягоныя бацькі-беларусы. У 1965 годзе сям’я вярнулася ў Беларусь, у Сьветлагорск.
- У 1984 годзе Алесь скончыў гісторыка-філялягічны факультэт Гомельскага ўнівэрсытэту, працаваў настаўнікам у Лельчыцкім раёне.
- Служыў у савецкім войску ў Сьвярдлоўскай вобласьці РФ мэханікам-кіроўцам браняванага цягача.
- У 1986–1989 гадах быў заснавальнікам Аб’яднаньня маладых літаратараў «Тутэйшыя».
- У 1989 годзе скончыў асьпірантуру Інстытуту літаратуры Акадэміі навук Беларусі.
- З 1989 да 1998 году працаваў дырэктарам Літаратурнага музэю Максіма Багдановіча.
- У 1991–1996 гадах быў дэпутатам Менскага гарадзкога савету дэпутатаў.
- У 1996 годзе заснаваў праваабарончую арганізацыю «Вясна»
- 4 жніўня 2011 году быў затрыманы — яго абвінавацілі «ва ўхіленьні ад выплаты падаткаў». 23 лістапада асуджаны на 4,5 года пазбаўленьня волі ў калёніі ўзмоцненага рэжыму з канфіскацыяй маёмасьці.
- У 2012 годзе ў Бібліятэцы Радыё Свабода выйшла кніга Валера Каліноўскага «Справа Бяляцкага».
- 21 чэрвеня 2014 году быў датэрмінова вызвалены з Бабруйскай калёніі.
- За 25 гадоў сваёй дзейнасьці быў адзначаны шматлікімі прэміямі і ўзнагародамі: швэдзкай прэміяй імя Пэра Ангера, прэміяй Свабоды імя Андрэя Сахарава, прэміяй Homo Homіnі, якую ўручаў Вацлаў Гавэл, прэміяй Нарвэскага зьвязу пісьменьнікаў «За свабоду слова», прэміяй Дзярждэпартамэнту ЗША, прэміяй Леха Валэнсы, прэміяй імя Пэтры Кэлі, прэміяй Вацлава Гавэла ад ПАРЭ, прэміяй «За правы чалавека і вяршэнства закону» ды іншымі.
- Пяць разоў вылучаўся на Нобэлеўскую прэмію міру.
- Алесь — аўтар кніг «Прабежкі па беразе Жэнэўскага возера», «Асьвечаныя Беларушчынай», «Халоднае крыло радзімы», «Іртутнае срэбра жыцьця», «Бой з сабой», «Турэмныя сшыткі» (Менск, 2018, «Вясна»).
- 14 ліпеня 2021 году быў затрыманы паводле крымінальнага абвінавачаньня, у яго дома і ў офісе «Вясны» адбыліся ператрусы.
- Усяго за актыўную грамадзкую і праваабарончую дзейнасьць прыцягваўся да судовай адказнасьці больш за 20 разоў. Прызнаны палітычным зьняволеным.
- 7 кастрычініка 2022 году Алесю Бяляцкаму прысудзілі Нобэлеўскую прэмію міру.
- 3 сакавіка 2023 году Бяляцкага пакаралі 10 гадамі пазбаўленьня волі. Яго асудзілі разам з калегамі: праваабаронцамі Валянцінам Стэфановічам і Ўладзімерам Лабковічам.
- З моманту арышту ў ліпені 2021 году Бяляцкі мае вельмі абмежаваныя зносіны з сваёй сямʼёй, адвакатам і навакольным сьветам.
- Адбывае пакараньне ў папраўчай калёніі нумар 9 у Горках.
