Па блакітным, бяздонным акіяне неба плывуць серабрыста-белыя, бязважкія аблокі. Куды яны плывуць? Маленькай дзяўчынцы вельмі хацелася гэта ведаць. Раптам з-за воблака выглянула котка са сьмешнымі вушкамі. Потым растварылася, схавалася кудысьці. Вось барадаты дзед усьміхаецца. І казачная пачвара глядзіць зьверху. Гэтыя дзіўныя вобразы малявала дзіцячае ўяўленьне. Яны ўзьнікалі з аблокаў і зьнікалі ў іх. «Можа, яны сапраўдныя? Можа, гэта такія жыхары нябёсаў? Можа, глядзяць на нас, як я гляджу на іх?» — думала дзяўчынка.
І сёньня, як у дзяцінстве, люблю глядзець на аблокі, назіраючы нараджэньне мудрагелістых вобразаў. І міжволі ўзьнікае пытаньне — КУДЫ ПЛЫВУЦЬ АБЛОКІ?
Вікторыя Грыніна
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
