Памерла старая гаспадыня. Засталася старая чорная котка. Сядзіць на невысокім даху прыбудовы і чакае, ці не адчыняцца дзьверы, а то можа фортка. Сакавік, сьнег не сышоў.
Корміць і лашчыць котку сястра нябожчыцы. На хворых нагах прыходзіць яна ў вёску некалькі разоў на тыдзень зь вялікага гмаху на ўскрайку недалёкага гораду. Глядзіць на котку і плача. Па сястры плача і плача па котцы, што не прызвычаіцца жыць у кватэры разам з калматым пэрсам.
Адно выйсьце. Пасадзіла жанчына бедную котку ў валізку і панесла да вэтэрынара. За грошы зрабіў ён тое, што робіць гіцаль. Пайшла котка да сваёй гаспадыні.
Аплаканая як належыць.
Ала Жак
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
