Леаніда Сьвеціка і Канстанціна Мардзьвінцава міліцыя затрымала 26 сакавіка. З таго часу і пачаўся адлік 15 сутак, прысуджаных кожнаму нібыта за ўдзел у несанкцыянаванай акцыі ў Дзень Волі, 25 сакавіка.
Канстанціна Мардзьвінцава судзілі, па сутнасьці, закрытым судом: судзьдзя Іна Грабоўская не пусьціла на працэс ні журналістаў — калег з ГА «БАЖ», ні сяброў. Мардзьвінцаў не адмаўляў, што 25 сакавіка для яго сьвяточны дзень, але падкрэсьліваў, што прысутнічаў на акцыі як журналіст. Бо меў на мэце апісаць падзеі для праваабарончага сайту «Віцебская вясна».
У «шматнаселеныя» камэры віцебскага ІЧУ ён ня трапіў. «Каб не прапагандаваў», лічыць Канстанцін Мардзьвінцаў:
«Мяне тройчы пераводзілі ў розныя камэры, але заўжды нас было двое. Умовы ня самыя лепшыя, што й казаць: і харчаваньне, і самі камэры — далёка не курорт. Большую частку часу я чытаў. Дзякуй калегам, мне перадалі кнігі, у тым ліку і зь „Бібліятэкі Свабоды“. Кнігу „Турма і здароўе“, дарэчы, я знарок пакінуў у ізалятары. Няхай вывучаюць!»
У спадара Мардзьвінцава няма ў Віцебску сваякоў. Але на знак падтрымкі зусім незнаёмыя яму людзі дамовіліся ў сацыяльных сетках і насілі ў ІЧУ перадачы.
Паштоўкі ад знаёмых і незнаёмых людзей таксама прыносілі рэгулярна, дадае праваабаронца Леанід Сьвецік:
«Мне пашанцавала крыху меней: давялося колькі часу адбыць у камэры, дзе знаходзіліся 10 чалавек. Было цяжкавата, асабліва калі побач кураць цыгарэты, бо сам я не куру. Але да гэтага я быў гатовы маральна, і таму няма ніякіх крыўдаў на лёс, які прывёў мяне да праваабарончай і журналісцкай дзейнасьці».
Спадар Сьвецік зьвязвае такія вялікія тэрміны арыштаў для праваабаронцаў са сваёй дзейнасьцю:
«Якраз незадоўга да сакавіцкіх падзеяў я зьвяртаўся ў пракуратуру наконт таго, што праца міліцыі ў цывільным падчас акцый ці затрыманьняў — гэта незаконна. Бо звычайны чалавек не разумее, хто перад ім, а потым яго вінавацяць у непадпарадкаваньні супрацоўнікам міліцыі... Дарэчы, і 25, і 26 сакавіка на віцебскіх акцыях было шмат міліцыі ў цывільным. Але мяне затрымлівалі людзі ў форме».
На судзе ў якасьці доказаў дэманстраваліся два фрагмэнты відэа: на адным Сьвецік фатаграфуе плошчу Перамогі, на другім пераходзіць вуліцу па пешаходным пераходзе разам зь іншымі мінакамі. Судзьдзя Тацяна Жураўкова палічыла гэта дастатковым, каб абвінаваціць праваабаронцу ва ўдзеле ў несанкцыянаванай акцыі.
Вялікія тэрміны арышту, лічаць праваабаронцы, даваліся яшчэ й дзеля таго, каб пазбавіць іншых абвінавачаных праваабарончай і юрыдычнай дапамогі. Каб, напрыклад, не было з кім параіцца, як пісаць скаргі на судовыя пастановы. Гэтая праблема насамрэч адчувалася, бо за Дзень Волі арыштавалі больш за 10 чалавек. У тым ліку і яшчэ аднаго віцебскага праваабаронцу, Паўла Левінава.
Яго таксама затрымалі 26 сакавіка, але адразу пасьля таго ён трапіў у шпіталь з гіпэртанічным крызам. Лечыцца ў кардыялягічным адзьдзяленьні дагэтуль. Кажа, што позва ў суд не абміне і яго.
Але віцебскія актывісты зьбіраюць подпісы ў Кастрычніцкі райсуд, каб судовы перасьлед праваабаронцы быў спынены. У адмысловай заяве гаворыцца, што Павал Левінаў быў назіральнікам ад РПГА «БХК» і ўдзелу ў масавых акцыях не прымаў. Хоць сам ён пэўны, што і ўдзел — не правапарушэньне, бо кожны грамадзянін Беларусі мае гарантаванае Канстытуцыяй права на свабоду думкі і яе выказваньня.
