Субота напярэдадні Вялікадня ў цэрквах, касьцёлах і малітоўных дамах — дзень споведзі і малітвы на завяршэньне вялікага посту, а таксама — дзень асьвячэньня страў на велікодны стол. Ад ранку сюды нясуць кошыкі зь велікоднымі булкамі, чырвонымі яйкамі і вяндлінай. Гутару зь людзьмі:
Карэспандэнтка: «Прыйшлі асьвяціць яйкі — значыць, да сьвята рыхтуецеся?»
Спадарыня: «Так, канечне — пячом булкі, яйкі сьвецім. Едзем да бацькоў у вёску, а сёлета — яны да нас — гэтак сьвяткуем».
Карэспандэнтка: «А ў вашай сям’і гэтае сьвята нечым адметнае?»
Спадарыня: «Так — сёлета з намі наш маленькі сынок нованароджаны — брацік старэйшаму».
Карэспандэнтка: «А ты што ведаеш пра сьвята? Хто такі Хрыстос — чуў пра яго?»
Хлопчык: «Так — гэта Божанька, які сядзіць на сёмым небе, у яго там ёсьць царства».
Карэспандэнтка: «Будзеш у яго што-небудзь прасіць?»
Хлорчык: «Напэўна, так — здароўя для браціка».
Спадар: «Я праваслаўны, а вось жонка і дзеці — католікі».
Карэспандэнтка: «Сёлета сьвяты супалі, а калі не, то як сьвяткуеце?
Спадар: «Пераважна каталіцкія, бо я ў меншыні. Але я ня бачу прынцыповай розьніцы — у аднаго Бога верым».
Карэспандэнтка: «Радыя, што сьвяты супалі?»
Спадарыня: «Вельмі, вельмі радая — усе мае дзеці разам да мяне прыедуць, бо ў нас у сям’і і католікі і праваслаўныя».
Карэспандэнтка: «А для вашай сям’і Вялікдзень — новая мода ці даўняя традыцыя?»
Спадар: «Даўняя традыцыя і ня толькі мая, але і маіх бацькоў, цешчы зь цесьцем. Для нас гэта — шлях да аднаўленьня духоўнага да новага жыцьця».
Карэспандэнтка: «Што пажадалі бы людзям у гэтае сьвята?»
Спадар: «Перадусім веры ў Бога, добрых адносінаў адно да аднаго, а для ўсяе краіны — дабрабыту і справядлівасьці. Хрыстос Уваскрос!»
Карэспандэнтка: «Прыйшлі асьвяціць яйкі — значыць, да сьвята рыхтуецеся?»
Спадарыня: «Так, канечне — пячом булкі, яйкі сьвецім. Едзем да бацькоў у вёску, а сёлета — яны да нас — гэтак сьвяткуем».
Карэспандэнтка: «А ў вашай сям’і гэтае сьвята нечым адметнае?»
Спадарыня: «Так — сёлета з намі наш маленькі сынок нованароджаны — брацік старэйшаму».
Карэспандэнтка: «А ты што ведаеш пра сьвята? Хто такі Хрыстос — чуў пра яго?»
Хлопчык: «Так — гэта Божанька, які сядзіць на сёмым небе, у яго там ёсьць царства».
Карэспандэнтка: «Будзеш у яго што-небудзь прасіць?»
Хлорчык: «Напэўна, так — здароўя для браціка».
Спадар: «Я праваслаўны, а вось жонка і дзеці — католікі».
Карэспандэнтка: «Сёлета сьвяты супалі, а калі не, то як сьвяткуеце?
Спадар: «Пераважна каталіцкія, бо я ў меншыні. Але я ня бачу прынцыповай розьніцы — у аднаго Бога верым».
Карэспандэнтка: «Радыя, што сьвяты супалі?»
Спадарыня: «Вельмі, вельмі радая — усе мае дзеці разам да мяне прыедуць, бо ў нас у сям’і і католікі і праваслаўныя».
Карэспандэнтка: «А для вашай сям’і Вялікдзень — новая мода ці даўняя традыцыя?»
Спадар: «Даўняя традыцыя і ня толькі мая, але і маіх бацькоў, цешчы зь цесьцем. Для нас гэта — шлях да аднаўленьня духоўнага да новага жыцьця».
Карэспандэнтка: «Што пажадалі бы людзям у гэтае сьвята?»
Спадар: «Перадусім веры ў Бога, добрых адносінаў адно да аднаго, а для ўсяе краіны — дабрабыту і справядлівасьці. Хрыстос Уваскрос!»
