Цыганкоў: У 90-я гады Лукашэнка даволі часта імкнуўся ўплываць на Крэмль, сустракаючыся з кіраўнікамі расейскай апазыцыі, а таксама губэрнатарамі, якія мелі напружаныя адносіны з Масквой. Ці можна сказаць, што сёньняшняя сустрэча зь Зюганавым можа неяк паўплываць на пазыцыю Крамля, што Лукашэнка мае ў Расеі нейкае сваё лобі?
Коктыш: Не, вядома, гэта наўрад ці паўплывае на пазыцыю Крамля. Але такой праблемы і няма. Галоўным пытаньнем для Лукашэнкі ёсьць легітымізацыя сваёй перамогі на выбарах. Зюганаў тут патрэбны як больш-менш легітымны прадстаўнік істэблішмэнту Расеі, які можа пацьвердзіць, што Расея прызнае гэтыя выбары як выбары. Патрэба ў Зюганаве — унутрыбеларуская, і яна ня мае ніякага дачыненьня да беларускага ўплыву на расейскім палітычным полі.
Патрэба ў Зюганаве — унутрыбеларуская.
Цыганкоў: Зюганаў у Менску заявіў, што ня мае сумневу ў перамозе Лукашэнкі на выбарах прэзыдэнта ў першым туры. Ці можна сказаць, што сваёй паездкай Зюганаў хоча прадухіліць магчымае непрызнаньне Крамлём вынікаў выбараў у Беларусі?
Коктыш: Так, як мне здаецца, гэта і ёсьць галоўная прагматыка візыту Зюганава ў Беларусь. Камуністы так ці інакш зьяўляюцца прадстаўнікамі расейскай палітычнай супольнасьці, і намінальна маюць нейкае права рабіць заявы ад імя гэтай супольнасьці. Таму гэта зьяўляецца нейкай гульнёй Зюганава, каб такім чынам зарабіць ачкі на палітычным полі Расеі.
Цыганкоў: Наколькі сёньня чуваць голас расейскіх камуністаў у расейскім грамадзтве? Ці знаходзяць водгук іхнія погляды ў тым выпадку, калі яны супярэчаць поглядам кіраўнікоў Расеі?
Коктыш: Камуністы мелі нейкія свае шанцы ў 90-я гады, але даўно ўжо іх згубілі. Цяпер гэта безнадзейна маргінальны бок, які ня мае ніякіх шанцаў на перамогу. Яны ня маюць шанцаў захапіць уладу над думкамі расейцаў. І не таму, што камунізм не актуальны — левыя ідэя акурат могуць быць вельмі моцна запатрабаваныя расейскім насельніцтвам. Але канкрэтна гэтыя камуністы — вельмі благое ўвасабленьне левай ідэі, на думку расейскага выбаршчыка. Сёньняшняя КПРФ пакуль ня мае ніякіх шанцаў перайсьці з пэрыфэрыі ў мэйнстрым палітычнага жыцьця.
