У Магілёве актывістка незарэгістраванай дагэтуль партыі «Беларуская хрысьціянская дэмакратыя» Марыя Кульманава, якая балятуецца ў абласны савет, агітуе выбарцаў, каб яны галасавалі менавіта за яе. На візыт кандыдаткі ў дэпутаты людзі рэагуюць па-рознаму. Нехта браў агітацыйную ўлётку, абяцаў прагаласаваць і хутка зьнікаў. Некаторыя сваю магчымую прыхільнасьць абумоўлівалі:
Спадар: «Вылічваюць у нас на капітальны рамонт. Хоць бы раз тут пафарбавалі. А грошы вылічваюць па дзесяць тысяч. Вось я за вас прагаласую — даб’яцёся вы нечага ці не?»
Кульманава: «Вы ведаеце, разам, толькі разам. Мы будзем рабіць толькі з вамі. У нечым і вы мне будзеце дапамагаць».
Спадар: «Ну вось паглядзім, як вы нам тут рамонт зробіце. Пафарбуеце тут».
Марыя Кульманава шмат год бярэ на вакацыі дзяцей-сірот. Пра тое яна казала й выбарцам, і гэта мела свой плён:
«Жанчыны дужа адзываюцца, і нават мужчыны, і гэта грэе сэрца. Я ім прапаную рабіць тое, што раблю сама ўжо дужа даўно».
Спадарыня: «Ну, я яе ўпершыню бачу, але будзем галасаваць. Нармальная яна, прыгожая. Я таксама пэнсіянэрка, працую».
Спадарыня: «Трэба галасаваць за добрых людзей, чаму й не прагаласаваць».
Ці часта наагул даймаюць людзей агітатары падчас выбараў?
Спадарыня: «Першы раз. Я прыходжу на выбарчы ўчастак і ня ведаю, за каго галасаваць. А вось гэта першы раз».
Спадар: «Упершыню. Нармальная сытуацыя. Яно павінна быць так. На выбарах павінен быць канкурэнт».
Лідэр руху «Маладая Беларусь» Артур Фінькевіч цягам сямі дзён абышоў 12 друкарняў, сярод якіх былі як дзяржаўныя, так і прыватныя. Усе яны адмовіліся друкаваць ягоныя перадвыбарчыя ўлёткі. Называліся розныя фармальныя прычыны. У дзяржаўных казалі, што ня будуць друкаваць на такую маленькую суму, хаця гэта парушэньне выбарчага заканадаўства.
Што да прыватных, то яны, калі даведваліся прозьвішча Фінкевіча і размаўлялі са сваімі калегамі, потым яму адмаўлялі. Яны казалі, што ў іх будуць праблемы, як гэта было падчас папярэдніх выбарчых кампаній.
Кандыдаты ў дэпутаты аддалі друкаваць свае праграмы і агітацыйныя ўлёткі. Аднак першая праблема палягае ў тым, як кажа Юры Істомін, лідэр Гарадзенскай абласной арганізацыі АГП, што іх друкуюць больш за тыдзень:
«Па-першае, чэргі ў друкарнях зараз, друкаваную прадукцыю кандыдатам робяць паўтара тыдня. Тут відавочная праблема адсутнасьці нармальных друкарняў у краіне, канкурэнцыі сярод іх. Атрымліваецца, што мы стаім у чарзе і кампанія не ідзе».
Другая значная праблема, пра якую кажуць кандыдаты ў дэпутаты: за грошы, выдзеленыя ўладамі на выбарчую кампанію, кандыдат ня можа надрукаваць нават сваёй біяграфіі кожнаму выбарцу.
Алесь Масюк са Слоніма заказаў у друкарні 700 улётак са сваёй праграмай, але пазьней яго паклікалі ў друкарню і сказалі, што за такія грошы здолеюць надрукаваць толькі 500 улётак, бо ў друкарні таксама падаражэлі паслугі.
«Я хацеў раздаць хоць у кожную кватэру па адной улётцы, але атрымліваецца, што нават гэтага зрабіць не змагу».
Ужо 92 кандыдаты ў дэпутаты мясцовых саветаў ад АДС адмовіліся далей удзельнічаць у выбарчай кампаніі, паведамляе сябра рады АДС, старшыня Гомельскай абласной арганізацыі АГП Васіль Палякоў:
«Гэтае рашэньне матываванае тым, што сёлета нічога не зьмяняецца ў параўнаньні з папярэднімі так званымі выбарчымі кампаніямі, нягледзячы на дэклярацыі й заявы ўладаў. Напрыклад, у Гомелі ніводнага прадстаўніка ад АДС ва ўчастковыя камісіі не ўключылі. Таму мы ня можам удзельнічаць у кампаніі, калі невядома, як вядзецца падлік галасоў, калі мы ня можам быць упэўненымі, што людзі прагаласавалі менавіта так, а ня неяк інакш».
Лідэры дэмакратычных партыяў і арганізацый Беларусі выступілі з заявай, што ў краіне няма рэальных выбараў. З прычыны ціску на дэмакратычных актывістаў і наўмыснага іх адсеву ўжо менш як 500 прадстаўнікоў апазыцыі працягваюць удзел у выбарах, а гэта толькі 2% ад усіх зарэгістраваных кандыдатаў у дэпутаты.
А паводле апошніх зьвестак Незалежнага інстытута сацыяльна-эканамічных і палітычных дасьледаваньнях, больш як 76 працэнтаў беларусаў нічога ня ведаюць пра кандыдатаў у дэпутаты мясцовых саветаў. Яшчэ больш людзей лічаць, што мясцовая прадстаўнічая ўлада практычна не уплывае на іх жыцьцё.
Спадар: «Вылічваюць у нас на капітальны рамонт. Хоць бы раз тут пафарбавалі. А грошы вылічваюць па дзесяць тысяч. Вось я за вас прагаласую — даб’яцёся вы нечага ці не?»
Кульманава: «Вы ведаеце, разам, толькі разам. Мы будзем рабіць толькі з вамі. У нечым і вы мне будзеце дапамагаць».
Спадар: «Ну вось паглядзім, як вы нам тут рамонт зробіце. Пафарбуеце тут».
Марыя Кульманава шмат год бярэ на вакацыі дзяцей-сірот. Пра тое яна казала й выбарцам, і гэта мела свой плён:
«Жанчыны дужа адзываюцца, і нават мужчыны, і гэта грэе сэрца. Я ім прапаную рабіць тое, што раблю сама ўжо дужа даўно».
Спадарыня: «Ну, я яе ўпершыню бачу, але будзем галасаваць. Нармальная яна, прыгожая. Я таксама пэнсіянэрка, працую».
Спадарыня: «Трэба галасаваць за добрых людзей, чаму й не прагаласаваць».
Ці часта наагул даймаюць людзей агітатары падчас выбараў?
Спадарыня: «Першы раз. Я прыходжу на выбарчы ўчастак і ня ведаю, за каго галасаваць. А вось гэта першы раз».
Спадар: «Упершыню. Нармальная сытуацыя. Яно павінна быць так. На выбарах павінен быць канкурэнт».
Лідэр руху «Маладая Беларусь» Артур Фінькевіч цягам сямі дзён абышоў 12 друкарняў, сярод якіх былі як дзяржаўныя, так і прыватныя. Усе яны адмовіліся друкаваць ягоныя перадвыбарчыя ўлёткі. Называліся розныя фармальныя прычыны. У дзяржаўных казалі, што ня будуць друкаваць на такую маленькую суму, хаця гэта парушэньне выбарчага заканадаўства.
Што да прыватных, то яны, калі даведваліся прозьвішча Фінкевіча і размаўлялі са сваімі калегамі, потым яму адмаўлялі. Яны казалі, што ў іх будуць праблемы, як гэта было падчас папярэдніх выбарчых кампаній.
Кандыдаты ў дэпутаты аддалі друкаваць свае праграмы і агітацыйныя ўлёткі. Аднак першая праблема палягае ў тым, як кажа Юры Істомін, лідэр Гарадзенскай абласной арганізацыі АГП, што іх друкуюць больш за тыдзень:
«Па-першае, чэргі ў друкарнях зараз, друкаваную прадукцыю кандыдатам робяць паўтара тыдня. Тут відавочная праблема адсутнасьці нармальных друкарняў у краіне, канкурэнцыі сярод іх. Атрымліваецца, што мы стаім у чарзе і кампанія не ідзе».
Другая значная праблема, пра якую кажуць кандыдаты ў дэпутаты: за грошы, выдзеленыя ўладамі на выбарчую кампанію, кандыдат ня можа надрукаваць нават сваёй біяграфіі кожнаму выбарцу.
Алесь Масюк са Слоніма заказаў у друкарні 700 улётак са сваёй праграмай, але пазьней яго паклікалі ў друкарню і сказалі, што за такія грошы здолеюць надрукаваць толькі 500 улётак, бо ў друкарні таксама падаражэлі паслугі.
«Я хацеў раздаць хоць у кожную кватэру па адной улётцы, але атрымліваецца, што нават гэтага зрабіць не змагу».
Ужо 92 кандыдаты ў дэпутаты мясцовых саветаў ад АДС адмовіліся далей удзельнічаць у выбарчай кампаніі, паведамляе сябра рады АДС, старшыня Гомельскай абласной арганізацыі АГП Васіль Палякоў:
«Гэтае рашэньне матываванае тым, што сёлета нічога не зьмяняецца ў параўнаньні з папярэднімі так званымі выбарчымі кампаніямі, нягледзячы на дэклярацыі й заявы ўладаў. Напрыклад, у Гомелі ніводнага прадстаўніка ад АДС ва ўчастковыя камісіі не ўключылі. Таму мы ня можам удзельнічаць у кампаніі, калі невядома, як вядзецца падлік галасоў, калі мы ня можам быць упэўненымі, што людзі прагаласавалі менавіта так, а ня неяк інакш».
Лідэры дэмакратычных партыяў і арганізацый Беларусі выступілі з заявай, што ў краіне няма рэальных выбараў. З прычыны ціску на дэмакратычных актывістаў і наўмыснага іх адсеву ўжо менш як 500 прадстаўнікоў апазыцыі працягваюць удзел у выбарах, а гэта толькі 2% ад усіх зарэгістраваных кандыдатаў у дэпутаты.
А паводле апошніх зьвестак Незалежнага інстытута сацыяльна-эканамічных і палітычных дасьледаваньнях, больш як 76 працэнтаў беларусаў нічога ня ведаюць пра кандыдатаў у дэпутаты мясцовых саветаў. Яшчэ больш людзей лічаць, што мясцовая прадстаўнічая ўлада практычна не уплывае на іх жыцьцё.