Найбольш званкоў у гэтыя дні ў зьвязку зь перапісам насельніцтва. І ў асноўным яны — пра нежаданьне адказваць на прапанаваныя анкеты. Вось тыповае меркаваньне:
Cпадар: “Лічу гэты перапіс непатрэбным, нягледзячы на тое, на якім аркушы будуць пытаньні. Я баюся, вы не паставіце маю думку на абмеркаваньне ў вашым эфіры. Давялося гутарыць у транспарце. Усе людзі лічаць тое непатрэбным і шкодным, а вы вось тут пачалі валтузьню вакол гэтых фармулёвак пра беларускую мову. Я на працягу некалькіх дзён патэлефаную вам наконт сваёй настойлівай просьбы паставіць на абмеркаваньне”.
Такім чынам — чакаем водгукаў. А пакуль слухачы працягваюць адгукацца на грамадзкія слуханьні ў Астраўцы адносна будаўніцтва атамнай станцыі.
Спадарыня: “Пра электрастанцыю. Вось у нас яе не было, Чарнобыльскай, а мы пацярпелі. Пры чым тут мы? Дык хай у нас будзе! Вакол электрастанцыі ставяць — Літва, Латвія, зараз Польшча, у Расеі шмат. А вы ўсё супраць: маўляў, а нам не патрэбна. А як гакнула ў Чарнобылі (яна ня ў нас была), пацярпеў хто?! Давайце, таварышы, будзем шчырыя. Мы павінны мець сваю электрастанцыю. Усё”.
Чарговы званок — погляд на ўручэньне Нобэлеўскай прэміі прэзыдэнту ЗША Бараку Абаму.
Cпадар: “Нічога яшчэ ні на кропельку не зрабіў, а яны яго ўжо на чале барацьбы за мір!.. Як жа так? На Блізкім Усходзе ні на крок нічога не прасунулася. Вось сем’янін ён добры — няма пытаньняў. Любіць сваю сям’ю, вітаць трэба. Дай Бог, каб усе такія былі — Бэрлюсконі й іншыя, і наш такі ж. А гэта, сапраўды, добрасумленны чалавек. Даць бы яму яшчэ папрацаваць”.
Адных з нас цікавяць праблемы глябальныя, а іншыя лічаць за лепшае засяродзіцца, так бы мовіць, на хлебе надзённым… І гэта — ніколькі ня менш складана й цікава…
Cпадар: “У дзяцінстве мой бацька казаў: будзеш зарабляць грошы — падлічы, колькі за свой заробак ты зможаш купіць хлеба, бо ён даражэйшы за ўсё. Дык вось. Напачатку 1960-х 270 боханаў хлеба, у 80-я — 550, у 2009 годзе на 350 тысяч пэнсіі магу купіць прыблізна толькі 240 боханаў хлеба. Дык дзе ж той цуд і мудрасьць кіраўніка, калі дзяржава знаходзіцца на ўзроўні 60-х гадоў?”
І на заключэньне — наступнае тэлефанаваньне.
Спадар: “Мяне зьдзіўляе беларускі парадокс: усе, каму не лянота, кажуць пра беднасьць беларусаў, а загляніце вы ў любы менскі двор пасьля сямнаццаці гадзінаў — ад аўтамашын прайсьці немагчыма! А пасьля чутак пра падвышэньне мыта мае знаёмцы наагул з глузду зьехалі!
Адказвае грамадзкі рэдактар тыдня — выдавец тыднёвіка “Аўтадайджэст” Анатоль Шаўчэнка:
Анатоль Шаўчэнка“Тут подых часу — нельга ў новым стагодзьдзі быць марудным, моцна прывязаным да недакладна адрэгуляванага мэханізму таго ж грамадзкага транспарту. Калі-калі, а вось цяпер аўтамабіль сапраўды стаў ня сродкам раскошы, а — руху. Таму я зусім не наўпрост зьвязваю татальную аўтамабілізацыю з дабрабытам, рознымі яго ступенямі. Паўтаруся: гэта абсалютна нармальна, што хіба ці ня кожны імкнецца стаць гаспадаром аўто. На мой погляд, яго мусіць мець зараз кожная сям’я. Гэта — норма цывілізацыі”.
Нагадваем: тэлефон “Свабоды” ў Менску — 266-39-52, працуе 24 гадзіны на суткі. Нумар мабільнай сувязі для смс-паведамленьняў: +375 29 391-22-24. Тэлефануйце і пішыце! Дзяліцеся навінамі, выказвайце сваё стаўленьне да падзеяў у Беларусі і ў сьвеце. Мы таксама чакаем водгукаў на працу Радыё Свабода.
Cпадар: “Лічу гэты перапіс непатрэбным, нягледзячы на тое, на якім аркушы будуць пытаньні. Я баюся, вы не паставіце маю думку на абмеркаваньне ў вашым эфіры. Давялося гутарыць у транспарце. Усе людзі лічаць тое непатрэбным і шкодным, а вы вось тут пачалі валтузьню вакол гэтых фармулёвак пра беларускую мову. Я на працягу некалькіх дзён патэлефаную вам наконт сваёй настойлівай просьбы паставіць на абмеркаваньне”.
Такім чынам — чакаем водгукаў. А пакуль слухачы працягваюць адгукацца на грамадзкія слуханьні ў Астраўцы адносна будаўніцтва атамнай станцыі.
Спадарыня: “Пра электрастанцыю. Вось у нас яе не было, Чарнобыльскай, а мы пацярпелі. Пры чым тут мы? Дык хай у нас будзе! Вакол электрастанцыі ставяць — Літва, Латвія, зараз Польшча, у Расеі шмат. А вы ўсё супраць: маўляў, а нам не патрэбна. А як гакнула ў Чарнобылі (яна ня ў нас была), пацярпеў хто?! Давайце, таварышы, будзем шчырыя. Мы павінны мець сваю электрастанцыю. Усё”.
Чарговы званок — погляд на ўручэньне Нобэлеўскай прэміі прэзыдэнту ЗША Бараку Абаму.
Cпадар: “Нічога яшчэ ні на кропельку не зрабіў, а яны яго ўжо на чале барацьбы за мір!.. Як жа так? На Блізкім Усходзе ні на крок нічога не прасунулася. Вось сем’янін ён добры — няма пытаньняў. Любіць сваю сям’ю, вітаць трэба. Дай Бог, каб усе такія былі — Бэрлюсконі й іншыя, і наш такі ж. А гэта, сапраўды, добрасумленны чалавек. Даць бы яму яшчэ папрацаваць”.
Адных з нас цікавяць праблемы глябальныя, а іншыя лічаць за лепшае засяродзіцца, так бы мовіць, на хлебе надзённым… І гэта — ніколькі ня менш складана й цікава…
Cпадар: “У дзяцінстве мой бацька казаў: будзеш зарабляць грошы — падлічы, колькі за свой заробак ты зможаш купіць хлеба, бо ён даражэйшы за ўсё. Дык вось. Напачатку 1960-х 270 боханаў хлеба, у 80-я — 550, у 2009 годзе на 350 тысяч пэнсіі магу купіць прыблізна толькі 240 боханаў хлеба. Дык дзе ж той цуд і мудрасьць кіраўніка, калі дзяржава знаходзіцца на ўзроўні 60-х гадоў?”
І на заключэньне — наступнае тэлефанаваньне.
Спадар: “Мяне зьдзіўляе беларускі парадокс: усе, каму не лянота, кажуць пра беднасьць беларусаў, а загляніце вы ў любы менскі двор пасьля сямнаццаці гадзінаў — ад аўтамашын прайсьці немагчыма! А пасьля чутак пра падвышэньне мыта мае знаёмцы наагул з глузду зьехалі!
Адказвае грамадзкі рэдактар тыдня — выдавец тыднёвіка “Аўтадайджэст” Анатоль Шаўчэнка:
Нагадваем: тэлефон “Свабоды” ў Менску — 266-39-52, працуе 24 гадзіны на суткі. Нумар мабільнай сувязі для смс-паведамленьняў: +375 29 391-22-24. Тэлефануйце і пішыце! Дзяліцеся навінамі, выказвайце сваё стаўленьне да падзеяў у Беларусі і ў сьвеце. Мы таксама чакаем водгукаў на працу Радыё Свабода.
