در حالی که میلیون ها نفر در افغانستان از بیکاری رنج می برند و زنان به دلیل محدودیت های وضع شده ،کار های خود را در ادارات دولتی و غیر دولتی از دست داده اند، حکومت طالبان امروز سه شنبه میزبان نخستین «کنفرانس ملی کار» بود.
مقام‌های طالبان در این کنفرانس دو روزه که در داخل ارگ، در کابل برگزار شد، روی عوامل بیکاری و راه‌های حل آن به بحث پرداخته و خواهان همکاری سکتور خصوصی و جامعه جهانی برای کاهش فقر و بیکاری در کشور شدند.
مولوی عبدالکبیر معاون سیاسی ریاست الوزرای حکومت طالبان در نخستین «کنفرانس ملی کار» که شماری از مقام‌های حکومت طالبان، سکتور خصوصی و نماینده‌گان مؤسسه‌های بین‌المللی در آن حضور یافتند، بیکاری و فقر را میراث حکومت‌های گذشته ، ناامنی، عدم توجه به کیفیت معارف، صادرات نامتوازن، اقتصاد جرمی و مافیایی در افغانستان عنوان کرد.
او ادعا کرد که پس از حاکمیت دوباره طالبان در افغانستان پیشرفت‌های زیادی در بخش‌های مختلف برای زمینه کار فراهم شده است:
"باور دارم با فعالیت‌های که از سوی امارت اسلامی انجام شده‌است، برای بیشتر هموطنان ما زمینه کار فراهم شده‌است و با انجام همین فعالیت‌ها برای شماری زیاد دیگر مردم هم فرصت‌های کاری فراهم می‌شود."
بانو نسرین: خودم نان‌آور خانه هستم، چهار تا یتیم‌ها به دوش من است، اقتصاد من پائین است، سه سال می‌شود که خانه‌نشین شده ام
او از جامعه جهانی خواهان همکاری در زمینه کاهش فقر و بیکاری در افغانستان شد.
مولوی عبدالمنان عمری سرپرست وزارت کار و امور اجتماعی حکومت طالبان در این نشست گفت برای فراهم ساختن بیشتر زمینه کار، در «قانون کار افغانستان» تعدیل آورده‌اند.
رامین بهزاد رئیس سازمان جهانی کار «آی ال او» در افغانستان دراین نشست از ادامه تلاش‌ها و گسترش برنامه‌های این سازمان در جهت ایجاد فرصت‌های کاری در افغانستان صحبت کرده و از همکاری‌های این سازمان با مردم افغانستان اطمینان داد.
این درحالی‌ست که بسیاری از جوانان تحصیل کرده و کارمندان برکنار شدهٔ اداره‌های دولتی، به شمول زنان، از مشکلات بیکاری و وضعیت بد اقتصادی شکایت دارند.
یکی از جوانان در شهرکابل که نخواست بنابر حساسیت موضوع نام‌اش را در گزارش ذکر کنیم میگوید در جست‌وجوی کار است، اما کار پیدا نمی‌شود:
"فعلاً برای ما هیچ کار نیست، زمانی‌که برای یافتن کار مراجعه می‌کنیم، کار نیست ما همه جوانان امروز بیکار استیم و از بیکاری به تنگ آمده ایم، از حکومت خواست ما این است که زمینه کار را برای ما فراهم کند."
حکومت طالبان این کنفرانس را در حالی برگزار کرده است که زنان به‌عنوان قشر بزرگ از جامعه افغانستان از کار در اکثریت ادارات دولتی و غیر دولتی محروم شده اند.
نسرین کارمند پیشین یکی از اداره‌های دولتی که به‌گفته خودش ۲۰ سال مأموریت کرد، اما پس از حاکمیت دوباره طالبان سه سال می‌شود خانه‌نشین شده و با مشکلات شدید اقتصادی روبه‌رو است، میگوید:
"خودم نان‌آور خانه هستم، چهار تا یتیم‌ها به دوش من است، اقتصاد من پائین است، سه سال می‌شود که خانه‌نشین شدیم کسی حرف ما را گوش نمی‌کند، این‌ها بیشتر در صدد این هستند که زنان باید در خانه بنشینند."
برخی از کارشناسان امور اقتصادی با آن‌که کار را حق مشروع اتباع یک کشور می‌خوانند، اما می‌گویند که در افغانستان استخدام‌ها مطابق مسلک و رشته صورت نگرفته است. استاد بشیر دودیال یکی از این آگاهان در مورد گفت:
"متأسفانه در افغانستان با وجود این‌که ما ایجاد شغل‌ها و فرصت استخدام را داریم، ولی متأسفانه که نیروی کار ما به کار استخدام نشده‌اند، استخدام‌ها مطابق رشته و مسلک نیست، نیم جامعه که زنان است از کار دور شدند، وضعیت نابسامان جامعه و جوانان نشان می‌دهد که بیکاری وجود دارد و جوانان در حال فرار هستند."
