یافته‌های یک تحقیق تازه نشان می‌دهد درحالی‌که حمایت گسترده‌ای از حقوق بشری زنان در افغانستان وجود دارد، پدرانی‌که فرزندان بزرگ‌شان دختر اند از جمله افغان‌هایی اند که بیشترین تعهد را به حقوق زنان به‌عنوان یک اولویت ملی دارند.
شماری از محققان پوهنتون «ماساچوست امهرست» این مطلب را در اولین مقاله علمی پروژه صدای افغان که در «لابراتوار امنیت انسانی» این پوهنتون انجام داده به روز چهارشنبه در مجله علمی پلوس ون به نشر رسانده اند.
در این مقاله تحت عنوان «تأثیر دختر اول»: حمایت از حقوق بشر و نگرش به برابری جنسیتی در افغانستان تحت کنترل طالبان» آمده که شواهد قابل توجه نشان می‌دهد که پدران دختران مجرد در مقایسه با پاسخ‌های همه پاسخ دهنده‌گان، نگرش‌های برابری جنسیتی بیشتری دارند.
در این سروی از بیش از ۷۵۰۰ تن مجموعه‌ای از سؤالات در مورد امنیت، حکومت‌داری، اقتصاد، کمک‌های بین‌المللی، حقوق بشر و وضعیت زنان مطرح شده‌است.
درعین حال شماری از مردان افغان که دختران و خواهران‌شان از آموزش و کار محروم اند بر رفع محدودیت‌های وضع شده از سوی طالبان، تأکید می‌کنند.
یک باشنده شهر کابل که به دلیل حساسیت موضوع نخواست نام‌اش در گزارش گرفته شود و پدر فرزندان دختر است به رادیو آزادی گفت:
"اولاد های من هم بیشتر شان دختران اند، یکی آن‌ها از صنف ۱۲ اول نمره عمومی فارغ شده و دیگر اش هم لیسانس دارد، اما هر دو بی‌کار در خانه اند، دو دختر دیگر من که متعلم بودند یکی آن‌ها که صنف ۱۰ شده بود مکتب‌ها بسته شد، اگر در این سه سال فارغ می‌شد صاحب تحصیل و زنده‌گی می‌شد و دیگر اش که به صنف هشتم ارتقا کرد و بسیار لایق بود، او هم در خانه نشسته است."
فضل هادی وزین: محرومیت دختران از آموزش متوسطه به بالا در افغانستان برای مردم این کشور رنج‌آور است
یک باشنده ولایت ننگرهار که خواست از او در گزارش نام برده نشود و چهار خواهر و دو دختر دارد به رادیو آزادی گفت:
" تعلیم مسئله بسیار مهم و ضروری است، نسل آینده ما باید فهمیده و دانسته باشد، داکتر و انجنیر باشند، می‌دانید که مکاتب بالاتر از صنف ششم به روی دختران بسته است، خداوند مهربان است که دوباره باز شود."
محققان پوهنتون «ماساچوست امهرست» پیشنهاد کرده‌اند که سازمان‌های حقوق بشری می‌توانند برای درخواست از پدران دارای دختران بزرگ‌تر برای حمایت از زنان و دختران تلاش کنند.
در مقاله به نقل از پروفیسور چارلی کارپنتر، دانشمند علوم سیاسی و محقق اصلی این آزمایش آمده که گفته توجه به حقوق زنان فقط اولین قدم است، اما مردان نیز باید به نماینده‌گی از زنان و دختران نه‌تنها در افغانستان، بلکه در تمامی کشورها عمل کنند تا واقعاً تغییر ایجاد کنند.
در سه سال گذشته بیشتر تنها زنان همواره برای تأمین حقوق زنان و دختران صدا بلند کرده‌اند .
اما چرا مردان در این مبارزات با زنان سهم نگرفته اند؟
فضل‌الهادی وزین، استاد پوهنتون و فعال آموزش، می‌گوید محرومیت دختران از آموزش متوسطه به بالا در افغانستان برای مردم این کشور رنج‌آور است و بسیاری خانواده‌ها بخاطر ادامه آموزش دختران‌شان به خارج از کشور رفته اند.
او به رادیو آزادی گفت، بسیاری مردان هم در داخل کشور به نوعی تلاش کرده‌اند تا برای تأمین حقوق زنان مبارزه کنند، اما برای جلوگیری از خشونت دست به اعتراضات آشکار نزده اند: "مردم نمی‌خواهند قضیه باز به خشونت بکشد و مشکل ایجاد شود، به خصوص این‌که حکومت سرپرست در تعامل با چنین قضایا به شدت برخورد می‌کند، اما اگر وضعیت همین‌گونه دوام کند من گمان می‌کنم شاید مردم ناگزیر شوند تا به‌خاطر بازگشایی مکاتب بالاتر از صنف ششم بروی دختران خود دست به اقدامات دیگر بزنند، بهتر است حکومت سرپرست بیشتر از این مردم را نیآزارد و مکاتب را بروی نیم پیکر از جامعه افغانستان باز بکند."
حکومت طالبان که مدعی است تمام حقوق زنان و دختران در افغانستان زیر حاکمیت آنان تأمین است، اما در نزدیک به سه سال گذشته آموزش بالاتر از صنف ششم دختران و تحصیل آنان در پوهنتون‌ها را منع کرده و محدودیت‌های شدیدی را بر کار و دیگر فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی آنان وضع کرده‌است.
