به ادامه نگرانی‌ها در مورد وضعیت خبرنگاران و رسانه‌ها در افغانستان تحت حاکمیت طالبان، سازمان ملل متحد می‌گوید که پس از حاکمیت دوباره طالبان در ۲۰۲۱ بیش از دو هزار خبرنگار افغان این کشور را ترک کرده‌اند.
ایرین خان، گزارشگر ویژهٔ سازمان ملل متحد در امور ترویج و حمایت از حق آزادی عقیده و بیان، در گزارش تازهٔ‌اش که به تاریخ ۲۷م جون در نشستی‌که به‌خاطر آزادی عقیده و بیان در شورای حقوق بشر ملل متحد برگزار شده بود گفته است که این خبرنگاران نتوانسته اند به مسلک خود ادامه دهند.
او از حکومت‌ها خواست که به کاری‌که خبرنگاران انجام می‌دهند ارزش قائل شوند و مقام‌های حکومتی نباید رسانه‌ها را تحقیر کنند و یا هم آن‌ها را هراس‌افگن فکر کنند.
گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد اظهار داشت که همه حکومت‌ها باید برنامه‌های حمایتی ملی را برای خبرنگاران در معرض خطر اتخاذ کنند که به گفته او باید برای خبرنگاران در تبعید نیز اعمال شود.
ایرین خان افزوده که دوسیه‌های قتل‌های مربوط به خبرنگاران نشان می‌دهد که از هر ده دوسیه قتل ۹ دوسیه بررسی ناشده باقی مانده که باید حکومت‌ها به خاطر عدم تحقیق در این مورد پاسخ‌گو قرار داده شوند.
او همچنان گفته است که خبرنگاران در تبعید هیچ‌گاهی در پی برهم زدن جامعه نبوده‌اند و باید با آن‌ها به گونهٔ انسانی رفتار شده و حمایت شوند.
از سوی هم خبرنگاران افغان در تبعید و نهادهای حامی خبرنگاران می‌گویند، تهدید‌ات موجود به علت انجام کار شان سبب شد تا افغانستان را ترک کنند و اکنون در تبعید با آن‌که در امن هستند، اما مصونیت شغلی ندارند.
فخریه رادفر: خبرنگار وقتی اجازه کار و انعکاس حقایق را نداشته باشد مجبور میشود وطن خود را ترک کند
فخریه رادفر، یک تن از خبرنگاران افغان که در حال حاضر در جرمنی زنده‌گی می‌کند در این مورد به رادیو آزادی گفت:
"خبرنگار وقتی اجازه نداشته باشد، رویدادهای عینی و واقعی جامعه‌اش را منعکس بکند از کار دل‌گیر میشود و مجبور به ترک کشور میشود، دو سال میشود من افغانستان را ترک کرده ام، هنوز نتوانستیم زبان کشوری‌که در آن زنده‌گی می‌کنم یاد بگیرم و سر پا شوم و احساس می‌کنم شاید هیچ‌گاهی دیگر به کار خبر و خبرنگاری برنگردم و این موضوع همیشه من را اذیت می‌کند."
حسیب‌الله، از دیگر خبرنگاران افغان که پس از گذراندن دشواری‌های زیاد در پاکستان به تازه‌گی به فرانسه رفته می‌گوید، هرچند اکنون امنیت جانی دارد، اما از این‌که نمی‌تواند به کار خبرنگاری ادامه بدهد متأثر است:
"پنج ماه میشود که به کشور فرانسه زنده‌گی می‌کنم و این‌جا درخواست پناهنده‌گی داده ام، با وصف این‌که پس از آمدن به فرانسه امنیت جانی خبرنگاران حفظ میشود، اما متأسفانه شخصاً به شمول خودم شاید نتوانیم حداقل به این زودی‌ها کار و فعالیت خبرنگاری بکنیم."
از سوی هم سمیه ولی‌زاده، مسئول کمیتهٔ ارتباطات مرکز خبرنگاران افغانستان به رادیو آزادی می‌گوید، محدودیت‌های روز‌افزون از سوی حکومت طالبان سبب شده تا تعداد خبرنگاران افغان در تبعید هر روز بیشتر شود:
«متأسفانه در نزدیک به سه سال صدها خبرنگار افغانستان را ترک کردند و در حال حاضر بسیاری از خبرنگارانی که در افغانستان هستند در تلاش بیرون شدن از افغانستان هستند، بنابر چالش‌های امنیتی که وجود دارد، خبرنگاران مصونیت جانی و شغلی در افغانستان ندارند و اعمال فشار و افزایش محدودیت‌ها بر اساس فرمان‌های که صادر شده، کشور را ترک کردند."
اما حکومت طالبان همواره ادعا کرده‌است که است که از کار خبرنگاران مطابق به منافع ملی و شریعت اسلام حمایت می‌کنند و هیچ‌گاهی خبرنگاران به‌خاطر مسلک‌شان مورد بازداشت و تحقیق قرار نگرفته اند.
اما نهادهای حامی رسانه‌ها و خبرنگاران بارها در گزارش‌هایشان از وضع محدودیت‌های شدید بر فعالیت رسانه‌ها و بازداشت و لت‌وکوب خبرنگاران از سوی حکومت طالبان خبر داده‌اند.
از این میان چندی پیش سازمان گزارشگران بدون مرز در گزارشی به مناسب سوم می، روز جهانی مطبوعات، افغانستان را یکی از بدترین کشورها برای خبرنگاران عنوان کرد.
