کارشناسان سازمان ملل متحد می‌گویند، هزاران خبرنگار به علت جنگ، تهدیدهای امنیتی و محدودیت‌ها در برابرشان مجبور به ترک کشورشان شده‌اند.
ایرین خان، تحقیق‌کنندهٔ سازمان ملل متحد، گفته است که خبرنگاران افغان و از کشورهای دیگر که راه مهاجرت را پیش گرفته‌اند در خارج از وطن‌شان نیز با تهدیدهای فیزیکی، آنلاین و حقوقی دست و پنجه نرم می‌کنند.
خبرنگاران افغان در تبعید نیز می‌گویند، پس از ترک کشور و کارشان در حالت بی‌سرنوشتی در تبعید قرار دارند.
به‌گفتهٔ او، تعداد خبرنگاران در تبعید در حال افزایش است و رسانه‌های مستقل و مهم هر روز با محدودیت و موانع بیشتر مواجه‌اند و در کشورهای دموکراتیک جهان هم استبداد در حال افزایش است.
ایرین خان افزوده که آن‌عده خبرنگارانی که کشورهای خود را ترک کرده و راه مهاجرت را پیش گرفته‌اند در خارج از وطن خود نیز با تهدیدات فیزیکی، آنلاین و حقوقی دست و پنجه نرم می‌کنند.
خبرنگاران افغان در تبعید نیز می‌گویند به علت مشکلات و تهدیدات زیادی کشور را ترک کرده‌اند و در تبعید نیز در حالت بی‌سرنوشتی قرار دارند.
یک تن از خبرنگاران زن افغان که در حال حاضر در پاکستان زندگی می‌کند و نمی‌خواهد به علت مشکلات امنیتی نامش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی می‌گوید: "متأسفانه تنها مشکلات امنیتی نبود، با محدودیت‌های زیادی مواجه بودیم، از جانب حکومت و مردم چون محدودیت‌هایی که حکومت وضع کرده بود باعث شده بود مردم هم محدود شوند و نمی‌توانستند آزادانه حقیقت را بیان کنند، همین مشکلات کار خبرنگاری را سخت می‌کرد."
از سوی هم اجمل غفوری، یک تن از خبرنگاران افغان در آلمان به رادیو آزادی می‌گوید، خبرنگارانی که در تبعید قرار دارند با مشکلات یادگیری زبان مواجه‌اند که به‌گفتهٔ او شرایط کار خبرنگاری برای آن‌ها در کشورهای اروپایی را دشوار کرده‌است.
او افزود: "متأسفانه خبرنگارانی که در تبعید قرار دارند با مشکلات زیادی مواجه هستند که یکی از بزرگترین مشکلات، مشکل زبان است، وقت می‌گیرد، تا یک خبرنگار آن معیارها را پوره کند و بتواند در رسانه‌هایی که فضا و زبان جدید است برایش کار بکند."
این خبرنگاران از نهاد‌های حامی خبرنگاران خواستار برنامه‌ها و طرح‌هایی هستند تا خبرنگاران در تبعید نیز بتوانند دوباره به کار خبرنگاری ادامه بدهند.
سمیه ولی‌زاده، مسئول کمیتهٔ ارتباطات مرکز خبرنگاران افغانستان به رادیو آزادی می‌گوید، مهاجرت ناخواسته زندگی خبرنگاران افغان را متأثر کرده و سبب تضعیف روحیه آن‌ها شده‌است: "خبرنگارانی که در تبعید هستند متأسفانه نه‌تنها این‌که نتوانستند به کار خبرنگاری ادامه بدهند، حتی با چالش‌های مختلف مواجه هستند و این زندگی خبرنگاران را متأثر ساخته و روحیه‌شان ضعیف شده‌است، ما امیدواریم این وضعیت تغییر کند."
با این حال، کرن دیگر، شارژ دافیر سفارت امریکا برای افغانستان پنجشنبه هفتهٔ گذشته طی یک نشست به مناسبت روز جهانی آزادی مطبوعات گفت که فشارهای شدید سبب شده تا فعالیت حدود ۳۰۰ رسانه در افغانستان متوقف شود و رسانه‌ها و خبرنگاران مجبور به خودسانسوری شوند.
بر اساس گزارش‌ها، پیش از این بخش زنان سازمان ملل متحد اعلام کرده بود که ۸۰ درصد از زنان خبرنگار در افغانستان به دلیل محدودیت، آزار و ترس مجبور به ترک کارشان شده‌اند.
اما حکومت طالبان همواره ادعا کرده که از فعالیت رسانه‌ها تحت منافع ملی حمایت می‌کنند و هیچ رسانه‌ای به خاطر محدودیت آن‌ها بسته نشده، بلکه به‌خاطر از دست دادن منابع مالی‌شان بسته شده‌اند.
پس از حاکمیت دوباره طالبان در افغانستان در ماه اوت سال ۲۰۲۱، تعداد زیادی از رسانه‌های این کشور به دلایل سیاسی و اقتصادی بسته شده و تعداد زیادی خبرنگاران نیز کشور را ترک کردند. آنهایی که هنوز هم در افغانستان مانده‌اند مدعی‌اند که اکثراً به پیروی از دستورالعمل‌های طالبان مجبور هستند.
