نازنین دوازده ساله، باشنده ناحیه چهارم شهر فراه و دانش آموز صنف ششم لیسه میرمن نازوی این ولایت است.
اما او می گوید که در آخرین روز ختم امتحانات سالانه، معلمان شان برای آنان گفتند که دیگر نمیتوانند به مکتب بیآیند و به درس های شان ادامه بدهند.
این خبر برای نازنین و دیگر همصنفی هایش بسیار نا امید کننده است. او به رادیو آزادی چنین می گوید:
"روز آخر امتحان های سالانه بود خیلی روز بدی بود وقتی امتحان ما خلاص شد استاد های ما برای ما گفتند استادهای ما خیلی ناراحت بودند گفتند دیگر شما نمی توانید درس بخوانید باید بروید به خانه های خود درس بخوانید.صنفی هایم همه از همدیگر خدا حافظی کردند، هر کدام گریه می کردیم چون نمی فهمیدیم که بالاخره آینده ما چه می شود نمی توانیم دوباره یکدیگر خود را بیبینیم نمی توانیم دیگر مکتب بیاییم نمی فهمیم آینده ما بلآخره چه میشود.؟"
این دانش آموز از حکومت سرپرست طالبان چه می خواهد؟
"خواست ما از امارت این است که مکاتب را به روی ما باز کند ما هم می خواهیم درس بخوانیم ما هم می خواهیم در آینده برای وطن خود خدمت کنیم. دختران هم توانایی دارند، دختران هم می توانند درس بخوانند."
پروانه یک دانش آموز صنف ششم دیگر هم که در مکتب روستای قلعه موزیکه شهر فراه مصروف کسب علم و دانش بود نیز با وضعیت مشابهی روبرو شده است.
او به رادیو آزادی گفت:
"همه همصنفی هایم ناراحت شدند که مکتب ها بیشتر از صنف ششم باز نیست، خدا حافظی کردیم، دیگر ما همدیگر را نمی بینیم همه ای ما ناراحت شدیم و گریه بار به خانه های خود رفتیم. خواست ما از امارت اسلامی این است که مکتب ها را به روی ما دختران باز کند."
پروانه یک دانش آموز: خدا حافظی کردیم، دیگر ما همدیگر را نمی بینیم همه ای ما ناراحت شدیم
سال تعلیمی در ولایت های گرم سیر افغانستان مثل فراه، نیمروز، هلمند ، کندهار و دیگر ولایات از پانزدهم ماه سنبله آغاز میشود و در پانزدهم ماه جوزا به پایان میرسد.
فرشته ۱۳ ساله باشنده شهر زرنج مرکز نیمروز در همسایگی فراه نیز قصه مشابهی دارد. او میگوید:
"همصنفی هایم خیلی جیگرخون است ما چه کنیم داخل خانه یا مگر برویم مدرسه یا کارهای خانه را کنیم.در آینده می خواهم که داکتر شوم اما متاسفانه مکتب ها تعطیل شد.خواست ما از امارت اسلامی این است که مکتب ها را تا صنف دوازده باز کند و ما را از این جیگرخونی خلاص کند تا در آینده داکتر شویم.ما در خانه سرپرست نداریم می خواهم داکتر شوم."
طالبان پس از بازگشت شان به قدرت در افغانستان در ماه آگست سال ۲۰۲۱ میلادی، تمام مکاتب دولتی و خصوصی را تا امر ثانی به روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند. آنان چند ماه پس از حاکمیت خود، بانوان را از ادامه تحصیلات عالی و نیز رفتن به پوهنتون ها منع کردند.
نزدیک به هزار روز است که طالبان دروازه های مکاتب را در افغانستان به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته اند.
یک فعال حقوق زن که نمی خواهد به دلیل مشکلات امنیتی نام اش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی میگوید که ادامه وضع محدودیت های طالبان بر آموزش دختران ،باعث نا امیدی و بی علاقه گی دیگر دانش آموزان شده است:
"دخترانی که در صنف شش بودند آنها رخصت شدند. این یک نوع نا اُمیدی و عدم انگیزه برای دختران به وجود آورده مخصوصاً دختران صنف شش همچنین این بی انگیزه گی و این نااُمیدی در دختران که آنها صنف چهار هستند صنف پنج هستند حتی دخترانی که صنف سه هستند برای آنها وجود دارد که یک سال و یا دو سال دیگر درس آنها خاتمه پیدا میکند و هیچ اُمیدواری بخاطر باز شدن مکاتب آنها وجود ندارد و این باعث شده در عرصه تحصیل در درس خواندن آنها به آنها مشکل به وجود بیآید چون هیچ نوع دورنمایی هیچ نوع انگیزه برای آینده آنها وجود ندارد که اینها با انگیزه درس بخوانند."
اما حال بسیاری از دانش آموزان دختر بالاتر از صنف ششم مثل نازنین که میخواست در آینده داکتر شود و دیگر اجازه رفتن به مکتب را ندارد میگوید که تمام زحمات اش با خاک یکسان شد و حیران مانده که چه کند.
"ما هم آرزو داریم به وطن خود خدمت کنیم مثل مردها ،اگر ما در خانه بیکار باشیم نمی فهمیم سرنوشت ما چه میشود؟".
