شماری از باشندگان ولایت هرات به ویژه باشندگان شهرک سبز این ولایت میگویند، شدت ناداری سبب شده تا آنان دختران خُرد سال خود را به عنوان عروس بفروشند.
برخی آنان به رادیو آزادی گفتند که پس از انجام این کار زیاد پشیمان هستند و آن را بزرگترین اشتباه زندگی خود میدانند.
یکی از مادران در هرات که میگوید، فقر مجبورش کرده تا دختر ده سالهاش را به عنوان عروس به فروش برساند و نمیخواهد نام مکملش در گزارش ذکر شود، میگوید، تخلصاش کریمی و باشندۀ شهرک سبز ولایت هرات است.
او که مادر چندین کودک در یک خانوادۀ ۱۰ نفری است، به رادیو آزادی گفت که دختر خُرد سالش را در بدل صد هزار افغانی فروخته است.
کریمی میگوید، این پول هم نتوانسته مشکلات اقتصادی او را در درازمدت و یا میان مدت حل کند و شوهرش که چند سال قبل در یک رویداد ترافیکی آسیب دیده، توانایی کار کردن را ندارد.
او با ابراز پشیمانی از فروش دخترش گفت:
"خانوادۀ او نمیتوانند او را درست مدیریت کنند و او هم نمیتواند خانه را مدیریت کند و از هر لحاظی بگویید این طفلک به زیر مشکلات نابود شده، واقعاً افسوس میخورم به خودم که یک مادر هستم و به مادر پدرهای افسوس میخورم که این کار را مثل من انجام دادند."
کریمی افزود، پس از آن مجبور به فروش دختر خُرد دسالش شد که به دلیل بحران اقتصادی کاروبار تهیه و فروش ترشی که او انجام میداد از رونق ماند و حکومت طالبان کار زنان را در بسباری از بخشها ممنوع کرد.
مریم، یکی دیگر از باشندگان ولایت هرات هم ادعا میکند که دختر خالهاش مجبور شده بخاطر تأمین مخارج خانوادهاش دختر ۱۳ تا ۱۴ سالهاش را در بدل پول بفروشد.
به گفتۀ مریم، پدر دختری که قربانی این معامله شده، معتاد است و مادرش بیکار:
"یکی از نزدیکان ما دختر خاله، این خانم مجبور شد دختر خود را بفروشد تا در مقابل او پول بگیرد و خرچ و مصرف دیگر اولادهایش بکند، چون شوهر دختر خالهام معتاد میباشد و نمیتواند نفقۀ زن و اولاد خود را پیدا بکند."
این درحالیست که به تازگی روزنامه واشنگتن پُست با نشر گزارشی گفته است، فروش دختران خوردسال به عنوان عروس در شهرک سبز ولایت هرات افزایش یافته است.
به گفتۀ این رسانه، در شهرک سبز، محل استقرار خانهها و خیمههای مهاجرین و بیجا شدگان، ۱۱۸ کودک دختر به عنوان عروس به فروش رسیده و خانوادههای ۱۱۶ کودک دختر دیگر در انتظار خریدار هستند.
در این گزارش آمده است که این رقم مربوط به ۴۰ درصد خانوادههایی است که سروی شده اند.
در این گزارش آمده است که دختران خوردسال این شهرک در برل ۲هزار دالر به فروش میرسند و بیشتر به عنوان عروس به خانوادۀ خریدار میرود که مجبور به انجام کارهای متعدد خانه میشوند.
مشابه آنچه که کریمی از زندگی دختر ۱۰ سالهاش به رادیو آزادی روایت کرد.
هرچند کودک همسری پیش از این نیز در ولایات مختلف افغانستان تاحدی رایج بود اما این روند ظاهراً پس از آن شدت گرفته که نظام اقتصادی خانوادهها فروپاشید و دروازۀ مکاتب و مراکز آموزشی نیز به روی دختران و زنان بسته شد.
هرچند حکومت طالبان در ماه قوس سال ۱۴۰۰ خورشیدی فرمان داد دختران باید به رضایت خود ازدواج کنند و نباید جایگاه ملکیت را داشته باشند، اما ظاهراً تاکنون مردم نظر به آنچه مجبوریت اقتصادی عنوان میکنند به آن ادامه میدهند.
این خانوادهها همچنان به رادیو آزادی گفتند، فروش دختران خُرد سالشان گرهگشای دایمی مشکلات اقتصادیشان نه بلکه به گونۀ موقت نانی به سفرۀ آنان میآورند که بهایش برای دختران قربانی، تا اندازهای سنگین است که دچار مشکلات جسمانی و افسردگی شده اند.