صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) می‌گوید که در افغانستان و دیگر کشورهای جنوب آسیا ۲۹۰ میلیون دختر خردسال مجبور به ازدواج شده‌اند.
یونیسف در این گزارش‌اش که روز چهارشنبه منتشر کرده گفته که این رقم بالاترین تعداد در جهان است و ۴۵ درصد از کل عروس‌های جهان را تشکیل می‌دهد.
یونیسف علت افزایش ازدواج‌های زیر سن دختران را پس از همه‌گیری ویروس کرونا، ترک تحصیل دختران و بحران اقتصادی میان خانواده‌ها در آسیای جنوبی به شمول افغانستان عنوان کرده است.
یافته‌های یونیسف نشان می‌دهد که بسیاری از والدین به دختران خود به‌عنوان یک بار نگریسته و ازدواج را بهترین گزینه برای‌شان می‌دانند.
نوآلا اسکینر، مدیر منطقه‌ای یونیسف در آسیای جنوبی می‌گوید که "ازدواج کودکان دختران را از یادگیری محروم می‌کند، سلامت، رفاه و آینده آن‌ها را به خطر می‌اندازد. هر دختری که در کودکی ازدواج می‌کند یک کودک بیش نیست."
یونیسف می‌گوید بیش از ۱۰۰ نماینده حکومت‌ها، جامعه مدنی و کودکان از کشورهای افغانستان، بنگله‌دیش، بوتان، نیپال، هند، پاکستان، مالدیف و سریلانکا در کتماندو، پایتخت نیپال، گردهم آمدند و خواستار پایان یافتن کودک‌همسری شدند.
مبارزه با فقر، محافظت از حقوق کودکان، حمایت کودکان از در برابر ازدواج پیش از وقت، ترویج روابط مثبت در خانواده‌ها و تضمین مالی و دسترسی کودکان دختر به خدمات کلیدی صحی و اجتماعی از پیشنهاد‌های این هشت کشور برای پیش‌گیری از ازدواج کودکان بوده که در گزارش یونیسف به آن اشاره شده است.
در افغانستان کودکانی که مجبور شده اند تن به ازدواج بدهند نیز حکایت های شنیدنی از فقر و مشکلات خانواده گی دارند.
مونسه ۱۵ ساله باشندهٔ ولایت بلخ به رادیو آزادی می‌گوید، پس از همه‌گیری کرونا و تسلط طالبان بر افغانستان نتواست به درس‌هایش ادامه دهد.
مونسه می‌گوید پدر اش دهقان است و فراهم کردن خوراک و پوشاک به خانوادهٔ پر جمعیت آن‌ها برایش دشورا بود، از همین رو او را در سن ۱۴ سالگی که به‌گفتهٔ خودش هیچ آگاهی در مورد زندگی مشترک نداشت عروسی کرد.
مونسه ۱۵ ساله: هیچ آگاهی در مورد زنده گی مشترک نداشتم و مجبورم ساختند ازدواج کنم
او به رادیو آزادی گفت:
"کرونا آمد، مکتب‌ها تعطیل شد و طالبان آمد مکتب ما رخصت شد، بعد عروسی من را کردند، وقتی خانه شوهر رفتم در شرایطی نبودم که بتوانم مسئولیت یک خانواده را به عهده بگیرم، من نمی‌فهمیدم که زن و شوهری چیست، شوهر چیست، شوهرداری چیست، واقعن نمی‌فهمیدم برایم سخت بود، به‌عنوان خانم که بدانم خانه‌داری چیست و مسئولیات خانه داشتن را نمی‌دانستم واقعاً برایم سختی می‌کرد."
مونسه که خانوادهٔ شوهرش نیز اقتصاد مناسبی ندارد می‌گوید، مانند او هزاران دختر دیگر با سرنوشت مشابهٔ او روبه‌رو است.
زرغونه ولی٬ فعال حقوق زن٬ در صحبت با رادیو آزادی ازدواج زیر سن دختران را نقض حقوق آن‌ها دانسته و از نظام حاکم می‌خواهد تا محدودیت بر آن‌ها در بخش آموزش و کار را لغو کند.
او به رادیو آزادی می‌گوید:
"این مسایل به زدوی حل نمی‌شود، بلکه نیاز به روشن‌گری و تبلیغ دارد، نه‌تنها ما و نهاد‌های فعال در بیرون از افغانستان در از بین بردن ازدواج‌های زیر سن مسئولیت دارند، بلکه نظام حاکم نیز باید در کنار زنان باشند، محدودیت را بردراند و اجازه بدهند دختران در کنار برادران‌شان در پیشرفت جامعه و اقتصاد آن سهم داشته باشند."
رادیو آزادی از طالبان در مورد گزارش تازه یونیسف پرسید، اما ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان پاسخ نداد.
طالبان پس از حاکمیت دوباره بر افغانستان در کنار سایر محدودیت‌ها بر زنان و دختران اجازه ندادند که دختران به مکتب و پوهنتون بروند که این کار سبب افزایش خطر ازدواج‌های اجباری و زیر سن در افغانستان شده است.
